ตั้งแต่อ่านตอนที่หนึ่งยันตอนล่าสุดขอสารภาพตามความจริงว่าไม่สามารถละสายตาออกจากนิยายที่มี 'ไต้หยี่' อยู่ได้!!! >////<

นี่เป็นนิยายจีนกำลังภายในเรื่องแรกในชีวิตที่พู่อ่าน และไม่รู้สึกผิดหวังเลยแม้เพียงสักนิดที่ได้อ่าน และได้รู้จักสาวไต้หยี่ (?)กับหนุ่มเหลียนยา (?)

ขอพูดเลยว่าอยากกรี๊ดกับหลายๆฉากของพระนางคู่นี้มากกกกก (คูณพันล้านๆๆกอไก่) เพิ่งเคยอ่านนิยายที่เป็นแบบนี้ครั้งแรก พออ่านแล้วอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบ อยากอ่านต่อไปนานๆๆๆ ชอบนิสัยไหลไปทั่วอย่างกับปลาไหลของไต้หยี่ที่สุด คนอะไรทั้งหล่อนิสัยดีแถมยังเก่งเว่อร์ๆ (มั่นใจว่าเธอเป็นผู้หญิงนะห้ะอาหยี่ -.-)

ตลกกับหลายๆตอนของจ้าวเหลียนยาทำไมนายช่างสวย บอบบาง ขี้แง แถมยังขี้หึงแถมยังน่ารักน่าเอ็นดู โดยเฉพาะฉาก...งูไม่มีพิษ! >

ชอบอารอนจัง >/////< ถึงแม้ลึกๆจะชอบเบลิซอยู่ด้วยก็เหอะ เอิ่ม ไม่เกี่ยวสินะข้ามๆไปเลยจ้าาา

มาตามคำขอแล้วน้า อาจจะช้านิดหน่อยแต่ก็ไม่นานเกินรอ ><
ชอบนิสัยของตัวละครแต่ละคนที่มีความแตกต่างเฉพาะตัวออกไป ชอบอารอนที่ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นคนดี และชอบเบลิซหนุ่มน่าสงสาร แต่มันขัดอยู่นิดหน่อยตรงที่ไรเตอร์บอกว่า 'ดวงตาที่นิ่งและเย็นชาเช่นเดียวกับรอยยิ้ม' มันแปลกๆกับคำพูดเบลิซเวลาคุยกับแม่ เช่น 'คอยดูนะแม่ ว้าก!!!' 'โห ปวกเปียกเลยเหรอครับ' ซึงหากเบลิซเป็นเย็นชาไม่น่าจะมีคำพูดแบบนี้ได้นะคะ จากที่อ่านมานิสัยของเบลิซน่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ซนนิดหน่อยมากกว่าหนุ่มน้อยเย็นชานะ ^^

เรื่องนี้เล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์หลังจากสงครามอันยิ่งใหญ่ ระหว่างมนุษย์และ
เซอวาร์ ซึ่งการดำเนินเรื่องก็ไม่ช้าหรือเร็วนเกินไป เป็นการกล่าวถึงอย่างค่อยเป็นค่อยไป และยังคงปริศนาเกี่ยวกับสาวโรสไว้ ทำให้เนื้อเรื่องยังคงน่าสนใจไม่ใช่น้อย หากพูดถึงเนื้อเรื่องโดยรวมนั้น ไม่มีการอธิบายยืดยาวจนน่าเบื่อ แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์ขันจนทำให้หัวเราะ

การใช้ภาษาก็ลื่นไหลไม่สะดุดจนถึงขั้นต้องชะงักลับมาอ่านใหม่ ทำให้อ่านต่อไปได้เรื่อยๆ สบายๆ ส่วนคำผิดที่พบเจอนั้น ไม่ได้เจอบ่อยจนน่าตกใจ แต่มีแค่คำสองคำแะเป็นคำเล็กๆที่ใครๆต่างก็ผิดพลาดกันได้เวลาพิม

ความรู้สึกพิเศษ รู้สึกดีนะคะที่ (ขอเรียกคุณ Silent Sonata
ว่าไรเตอร์นะคะ ) ไรเตอร์ให้ความสนใจกับคอมเม้นของ 'สีตัวอักษร' ขอบคุณมากเลยคะ

สุดท้ายนี้
หากไม่พอใจประการใด พู่ต้องขอโทษด้วยนะคะ ยังไงก็จะติดตามตอนต่อไปจนจบเลยคะ พยายามต่อไปนะคะ

ป.ล. ชอบอารอนจริงๆนะ