กล้วยหอมจอมสับ (รับวิจารณ์นิยาย)

ลำดับตอนที่ #9 : Holocaust ,, กุญแจดอกสุดท้าย เสี่ยงตายเกมแค้น ---> วิจารณ์โดย B1

สวัสดีครับ B1  จากบทความ “กล้วยหอมจอมสับ” ครับ

เรื่อง  Holocaust ,, กุญแจดอกสุดท้าย เสี่ยงตายเกมแค้น

ลิงค์  http://writer.dek-d.com/Fascination/writer/view.php?id=494575

มาวิจารณ์ตามคิวนะครับ ต้องขอบอกว่านี่เป็นเพียงความคิดเห็นหนึ่งของผู้วิจารณ์ ดังนั้นถ้าแรง หรือทำร้ายน้ำใจผู้เขียนก็ต้องขอโทษไว้ด้วยนะครับ และให้ผู้เขียนท่องในใจเสียว่ามันเป็นเพียงความเห็นหนึ่งเท่านั้น เพราะผมมีแต่วิจารณ์ แรงๆ เป็นอย่างเดียว

1.ไอเดียต้นคิดเรื่อง (พล๊อต) 11/20

          มาเชือดตามระเบียบครับ ฮึ ฮึ ฮึ... เริ่มจากลักษณะไอเดียต้นคิดเรื่องหรือพล๊อตของคุณเป็นลำดับแรกนะครับ

            สำหรับเรื่องนี้พล๊อตหญิงสาวแก้แค้นชายหนุ่มผู้เคยทำร้ายตัวเธอ หรือผู้มีพระคุณของเธอ (ซาซ่า) ยังเป็นพล๊อตที่ค่อนข้างเกล่อ และไม่น่าประทับใจมากนัก แม้ว่าในเรื่องจะไม่เน้นอีโรติก(หรือว่าไม่แน่)เหมือนนิยายพิศสวาท อารมณ์ อาถรรพณ์ อาฆาต อะไรทั้งหลายเหมือนนิยายติดเรท(ติดท๊อป)ในปัจจุบัน แต่ความน่าสนใจในพล๊อตเริ่มต้นของคุณยังไม่ดึงดูดเท่าที่ควรครับ เพราะคนที่อ่านก็จะคิดอย่างง่ายดายว่า “มันก็เรื่องผู้หญิงแก้แค้นผู้ชาย ที่ต้องใช้มุขหว่านเสน่ห์และหักอกตามระเบียบ” ซึ่งเปิดมาที่บทนำก็เป็นประมาณนั้น พล๊อตโดยรวมของคุณจึ่งเหมือนละครหลังข่าวทั่วไปครับ บังเอิญผมไม่ปลื้มละครไทย แล้วเลิกดูมาตั้งแต่อยู่ม.ต้นแล้ว

            แต่ผมก็ชอบนิยายคุณตรงที่ไม่เน้นนิยายแนวเกมแค้นพิศสวาทที่เห็นในหน้าเด็กดีจนล้นทะลัก ที่นิยายขายฉากเรทพร่ำเพรื่อ แล้วเอาฉากหน้านิยายอีโรติกมาอ้าง ทั้งที่ความจริงนิยายอีโรติกกับนิยายขายเซ็กส์มันคนละเรื่องกันเลย และการวางพล็อตโดยรวมของคุณก็ดูเหมือนจะคิดไว้คลอบคลุมทั้งเรื่องพอสมควร เพราะจากการที่อ่าน แล้วคุณมีการทิ้งปริศนาในอดีตไว้ที่ละเล็กละน้อย แสดงว่าคุณต้องสร้างพล็อตโดยรวมจากต้นจนจบไว้แล้วค้าวๆ ตรงจุดนี้รักษาไว้แล้วใช้กับเรื่องหน้าเรื่อยๆ ครับนิยายคุณจะได้ไม่หลุดไปทะเล แล้วกู่ไม่กลับเหมือนนิยายหลายๆเรื่องในปัจุบัน

2.การดำเนินเรื่อง 12/20

          ลักษณะการเปิดเรื่องโดยการให้นางเอกมานั่งหน้าคอมดูเว็บที่ตนตั้งกระทู้รับแก้แค้นชายหนุ่ม แล้วมีคนมาโพสโต้ตอบว่าเรื่องผู้ชาย มันยังสั้น ห้วนเกิน และเป็นบทเปิดที่ไม่น่าสนใจเลยครับ เพราะมันดูไม่มีความสำคัญกับเรื่องเลย แถมเป็นการประกาศโต้งๆใส่หน้าคนอ่านเลยว่าฉันใช้มุขที่คุณก็รู้อยู่แล้ว... คือการรับแก้แค้นผ่านเน็ต ที่ดูเหล่านางเอกจะรับงานกันง่ายดายเหลือเกิน ถ้าผมไม่ได้มานั่งวิจารณ์แล้วเป็นแค่คนผ่านมาอ่าน ผมคงไม่ค่อยอยากเปิดอ่านบทต่อไปเท่าไหร่

            แล้วเข้ามาในบทที่หนึ่งที่เริ่มด้วยฉากสองสาว อะควา กับ มารีน กำลังเล่นงานหนุ่มที่หมายหัวก็ยังทำออกมาไน่น่าสนใจครับ เพราะโดยลักษณะมุขแก้แค้นของคุณมันก็เป็นมุขเก่า เกล่อๆ ทั่วไป แล้วยังทำให้คนอ่านรู้ตั้งแต่ต้นอีกด้วยว่าทั้งสองสาวกำลังแก้แค้นแล้วคิดอะไรอยู่ มันเลยเป็นการเพิ่มความทื่อของเนื้อเรื่อง แล้วไม่กระตุ้นต่อมความอยากติดตามเลย ผมว่าคุณน่าจะลองเล่นกับคนอ่านสักนิด เพราะฉากของคุณในตอนที่หนึ่งมันเป็นฉากโหลๆอยู่แล้ว คุณน่าจะสร้างให้เหมือนเรื่องการแก้แค้นของสองสาวเป็นเรื่องจริงหลอกคนอ่านไปก่อน แล้วค่อยมาเฉลยที่หลัง อาจจะไม่ใช่มุขใหม่มาก แต่ก็น่าจะน่าสนใจกว่ารู้กันตรงๆแบบนี้... แต่ในบทนี้ก็ทำเรื่องให้ประหลาดใจนิดหนึ่งที่ พระเอก(รึเปล่า) รู้ตั้งแต่ต้นเรื่องว่า อะควา วางแผนไว้

แนะนำว่าบทนำและบทที่หนึ่งควรสร้างเนื้อหาที่น่าสนใจกว่านี้ครับเพื่อที่จะให้นักอ่านอยากตามไปอ่านบทต่อไปได้ แล้วคุณบอกว่าตอนนี้ตัวละครอยู่ในประเทศไหนช้ามากครับ อ่านจนจบบทที่หนึ่งถึงรู้ว่าอยู่ในประเทศไทย เพราะมีแต่คนชื่อต่างประเทศ แถมคุณไม่ยอมบรรยายฉากของประเทศไทยเลย แก้บัดนาวเลยครับตรงนี้

            การตัดฉากของคุณค่อนข้างไว และไม่ประติดประต่อครับ บางครั้งขึ้นย่อหน้าใหม่คุณก็บรรยายไปก่อน ไม่บอกว่าเปลี่ยนสถานที่หรือตัวละครตัวไหนพูด ทำให้เรา งง ไปหลายนาที กว่าจะรู้ว่าเปลี่ยนฉากแล้ว ก็อ่านเกือบจบฉากนั้น ในส่วนของบทที่หนึ่งก็เหมือนกันที่ตอน เซลโล รู้ความจริง แล้วดูเหมือนจะมีเรื่องต้องคุยกันยาวกับนางเอก แต่คุณกลับตัดฉากว่านางเอกกลับมาที่บ้านแล้วเฉย จนผมงงว่า เอ็งจัดการปัญหากับพระเอกแล้วหนีกลับมาตั้งแต่ตอนไหน แล้วคุณก็เป็นแบบนี้แทบทุกตอนของการเปลี่ยนฉากตัดฉาก มันทำให้เหมือนคุณพยายามไม่คิดแก้ปัญหาให้ตัวละครเลย

แล้วฉากที่ทำให้ผมงงมากคือ ตอนที่ อะควา ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วเดินชนผู้ชายคนหนึ่ง ที่คงเป็นคนที่ทำให้นางเอกแค้น แล้วตอนจบของฉากเหมือนผู้ชายคนนั้นจะรู้ว่านางเอกเป็นใครตอนที่มองตาของนางเอก ผมก็นึกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อ แต่อยู่ๆตัดไปฉากอื่นเฉยๆ แล้วกลับมาฉาก อะควาอีกที เธอก็มานั่งรับโทรศัพท์จากเรียวเฮแล้ว... อ้าว แล้วตกลง ฉากเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น นางเอกกลับออกมายังไง แล้วไอหมอนั้นหายไปไหน เหมือนเนื้อเรื่องหายไป ตัดฉากเอาดื้อๆอย่างงี้เลยเหรอครับ มีแต่คำว่า งง คำเดียว แก้เรื่องการวางฉาก ตัดฉากด่วนครับ ผมอ่านไป งง ไปหลายฉากแล้วครับ ลองกลับไปอ่านทวนดูอีกทีนะครับ อ่านเพลินๆอยู่สะดุดดังเอี๊ยดเลย

            ในส่วนหลังของเนื้อเรื่องที่ตอนแรกยืดไปหน่อย แต่ก็ยังมีความน่าติดตามตรงที่คุณใส่อดีตของนางเอกเข้ามาเป็นครั้งคราว แม้จะตัดฉากย้อนอดีตเอาดื้อๆ(อีกแล้ว) แต่ก็กระตุ้นต่อมอยากรู้ของผมได้พอสมควร ทำให้อ่านแล้วไม่เกิดอาการง่วงงาวหาวนอน สามารถอ่านไปได้เรื่อยๆแม้จะไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก แล้วลักษณะการยืดเรื่องของคุณก็เหมือนจะเป็นการปูเรื่องเข้าไปที่ละน้อย มีการผูกเรื่องทำให้มีปมต้องคาย สร้างความน่าติดตามได้ดีระดับหนึ่งที่เดียวครับ และยิ่งช่วงหลังๆคุณทำให้เนื้อเรื่องน่าติดตามขึ้นมากครับ ทั้งปัญหาเรื่อง ไอฝน ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร อดีตของทั้ง เชลโล และ พวกนางเอก โดยเฉพาะความลับครอบครัวของ เชลโล และ เรียวเฮ ที่คุณหย่อนไว้บทสุดท้าย ตรงส่วนนี้ดึงคะแนนการดำเนินเรื่องของคุณให้เกินสิบขึ้นมา
  เรื่องชื่อตัวละครของคุณค่อนข้างเป็นปัญหากับผมมากครับ ผมไม่รู้ว่าคุณจงใจสร้างตัวละครชื่อต่างประเทศทั้งที่อยู่ในประเทศไทย แล้วมีหลายเชื้อชาติ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างปมเนื้อเรื่องรึเปล่าหลังจากอ่านในบทสุดท้ายที่มีแม่ของเรียวเฮเป็นญี่ปุ่น แล้วเรียวเฮมีฝาแฝด แต่เซลโลดันโผล่มาแทนฝาแฝดเรียวเฮในตอนหลัก ผมเลยไม่แน่ใจว่าคุณต้องการเอาเรื่องของเชื้อชาติมาเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างปมสำคัญของนิยายไหม เพราะถ้าไม่ใช่ ผมไม่สนับสนุนให้แต่งชื่อเป็นคนต่างประเทศในประเทศไทยครับ เพราะมันสร้างความยุ่งยาก และเสียอรรถรสในการอ่านโดยใช้เหตุ ที่สำคัญมันทำให้เนื้อเรื่องเบาขึ้นครับ เพราะมันเหมือนถูกจับใส่มาตามความพอใจของผู้เขียน โดนยัดๆใส่มาอย่างไม่ค่อยใส่ใจเหมือนนิยายรักหวานแหววในปัจจุบันที่ตั้งชื่อประหลาดๆออกมาและไม่มีสาเหตุเกินไป

            มาเข้าเรื่องตัวละครต่อ ตัว อะควา กับ มารีน ผมว่ามันเป็นคาแร็กเตอร์ซ้ำซ้อนครับ นางเอกสองคนนี้ผมอ่านแล้วแยกความเป็นเอกลักษณ์ของพวกเธอไม่ค่อยออกเลย แล้วรูปแบบที่ผู้เขียนพยายามวางให้พวกเธอดูฉลาด เจ้าเล่ห์ เป็นนางร้าย ผมว่าคุณยังทำได้ไม่ถึงครับ เพราะหลายครั้งที่นางเอกของคุณยังดูไม่ฉลาดจริงเท่าไหร่ แล้วการที่ตัวละครชอบคิดบ่อยๆ ทำให้พวกเธอขาดความลึกลับ พวกเธอเลยดูไม่ดึงดูดผมเลยครับ และบางครั้งมิตินิสัยของพวกเธอยังดูแบนๆไปครับ

            ตัว เชลโล เป็นตัวละครเดียวที่ผมชอบครับ เพราะคาแร็กเตอร์ชัด เย็นชา ฉลาด และฉลาดกว่าสองสาว แล้วด้วยบท การพูด การกระทำของตัวละครดูคล้อยตามกันไปหมด ผสมมีความลับอะไรแอบซ้อนในบทสุดท้ายยิ่งทำให้ผมสนใจตัว เชลโล มากกว่าคนอื่นๆ ที่สำคัญมันไม่แสดงความคิดอะไรมาก กลายเป็นความลึกลับแล้วเด่นกว่าสองสาวอีกครับ

            ตัว เรียวเฮ ผมเฉยๆ อาจเพราะบทเปิดตัวมันดูปัญญาอ่อนเกินลิมิต แล้วไม่น่าสนใจ แล้วฉากที่ เรียวเฮ ไปหา เชลโล รู้สึกว่า เหมือนผมกำลังอ่านนิยายวายอยู่เลยครับ ทั้งที่มันเป็นพี่น้องกัน(รึเปล่า ยังมีปริศนาอยู่) ที่สำคัญคาแร็กเตอร์ ชายหนุ่มหัวอ่อนแสนสุภาพบวกต๊องๆมันดูไม่ค่อยมีอะไรเด่น แล้วหาความดึงดูดไม่ค่อยได้ ผมเลยเฉยๆกับมัน แต่ความแน่ชัดของคาแร็กเตอร์ใช่ได้ครับ ไม่หลุด ไม่รั่ว

4.ภาษา 13/20

          ภาษาของคุณพอผ่านครับ ค่อนข้างดี แต่หลายครั้งไม่ลื่นไหลและกระตุกบ่อยๆ เพราะว่าคุณชอบเอาภาษาที่หรูเกินมาใส่ในประโยคคำพูดธรรมดาๆ มันเลยไม่ค่อยเข้ากันนัก เช่นการอธิบายสีตาของนางเอกที่เป็นสีฮาเชลนัท มันฟังแปลกๆครับ เปลี่ยนเป็นสีดำ สีน้ำตาลธรรมดาดีกว่า ไม่ต้องยุ่งยากไปอธิบายสีตาซะหรูเลิศขนาดนั้นก็ได้ครับ เพราะประโยคของคุณมันธรรมดาอยู่แล้ว

  ในบทแรกๆคุณยังเขียนบรรยายน้อย และหลายประโยคยังห้วนเกิน มันเลยลดเสน่ห์ความเป็นอารมณ์เรื่องที่ผู้เขียนพยายามให้มันดาร์กๆ กลายเป็นรักหวานแหววบางช่วง แล้วยิ่งเรื่องการอธิบายฉากหรือสถานที่คุณยังไม่ค่อยบรรยาย ทำให้ผมคิดภาพตามไม่ออก ลองไปอ่านทวนดูนะครับ นิยายแนวนี้น่าจะใช่ภาษาสื่ออารมณ์มากกว่าแนวอื่น เพราะคุณเล่นกับอารมณ์เยอะ ภาษาคุณต้องอัพให้หรูขึ้นมาอีกครับ ตอนนี้แค่พอผ่านเท่านั่น

            แต่ในบทหลังๆ สักบทที่ 5 ลงไปภาษาของคุณอ่านลื่นขึ้น เห็นภาพขึ้น และดูจริงจังขึ้น แม้จะมีอ่านแล้วสับสนบ้าง ไอคำหรูที่ใส่มาอย่างไม่สมควรก็ลดลงไปเยอะครับ การบรรยายมากขึ้น คุณค่อนข้างพัฒนาได้ไวพอสมควรจากบทแรกๆ ผมว่าอีกไม่นานคุณน่าจะภาษาดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าถึงจุดนั้นแล้วลองไปรีไรท์ในบทแรกๆดูนะครับ คำตกหล่นกับคำผิดเห็นเป็นช่วงๆ ตามอ่านแล้วหาเอาเองนะครับ ขี้เกียจหาให้

5.ข้อมูลของนิยาย 12/20

          เรื่องความสมเหตุสมผลกับข้อมูลของคุณไม่ถึงกับแย่ แต่ก็มีหลายจุดต้องแก้ไขนะครับ

            ในส่วนของข้อมูลคุณยังให้ความสำคัญผิดไปหน่อย คุณเล่นใส่แต่ข้อมูลที่คุณรู้เลย เช่นเรื่อง ภาษาสเปน ชื่ออาหาร เรื่องการแพทย์ที่บางครั้งใส่มาแค่คาวๆก็พอครับ ข้อมูลของคุณยังยัดมาใส่หรือให้ความสำคัญไม่ถูกจุด มันก็ดีครับรู้อะไรก็ใส่มาแต่มันไม่เข้ากับเนื้อเรื่องครับ บางครั้งเลยไม่เข้าใจว่าจะใส่มาทำไม คุณน่าจะไปหาข้อมูลเรื่องสวนสนุกที่เอามาใช้ในฉากแรก หรือเรื่องการทำธุรกิจที่เหมือนจะมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องเกี่ยวกับการโกงอะไรสักอย่างที่คุณเกริ่นไว้ในเรื่องดีกว่าครับ  แล้วรู้สึกคุณใช่คนต่างชาติเยอะ ผมว่าคุณต้องหาข้อมูลเรื่องประเทศเยอะเลยล่ะ

            ส่วนเรื่องความสมเหตุสมผล ในตัวเรื่องที่นางเอกแก้แค้นผู้ชายมันยังบอกอดีตเลวร้ายของนางเอกไม่หมด ผมเลยยังไม่สรุปว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่นะครับ มาดูเรื่องฉากบางฉากที่คิดว่าไม่ค่อยสมเหตุสมผลคงเป็นฉากที่ อะควา ทำร้าย นางพยาบาลเพื่อบังคับให้เธอเอานามบัตรตัวเองไปให้เรียวเฮ ผมว่าฉากนี้ดูนางเอกจะกระทำการไม่ค่อยฉลาดเลยครับ มันดูแบบว่านางเอกยังคิดหาวิธีการไม่เท่าไหร่ เจ๊แกก็ใช้กำลังแล้ว ส่วนนี้นี่แหละที่ลดความน่าสนใจของตัวนางเอกไป เป็นผม ผมแต่งให้มันใช่สมองบังคับนางพยาบาลมากกว่าใช่กำลังครับ มันดูขัดกับมาดที่พยายามวางให้เป็นนางพญาของตัวนางเอก แล้วที่สำคัญในโรงพยาบาลไม่มีใครเดินผ่านมาเห็นเลยเหรอ เท่าที่อ่านยังกับนางเอกอยู่ชั้นล่างแถมน่าจะเป็นห้องรับยาของคนไข้ด้วย (หรือผมรู้สึกไปเองหว่า) แล้วก็อีกเรื่องคือการที่นางเอกเปิดรับงานแก้แค้นผู้ชายทางเน็ต ผมว่าง่ายไป อย่างงี้เรื่องจริงคงมีงานแก้แค้นผู้ชายเป็นร้อยเป็นพันงานแล้วครับ โลกอินเตอร์เน็ตมันไว แถมคนแค้นผู้ชายผมว่ามีเยอะ การรับงานแก้แค้นของนางเอกน่าจะมีระบบและรัดกุมมากกว่านี้นะครับ มันจะได้เพิ่มความน่าสนใจกับเรื่องด้วย แบบนี้มันง่ายไป แล้วเรื่องจริงคนเข้าอินเตอร์เน็ตเป็นล้าน พวกผู้ชายที่นางเอกคิดแก้แค้นคงรู้ความลับคุณเธอง่ายๆแน่ครับ เพราะรู้สึกนางเอกจะใช่ชื่อจริงในเน็ตเลย... ใช่ชื่อจริงในเน็ต เหอๆ ผมว่าไม่เป็นการฉลาดเลยนะ ตรงส่วนนี้ลองไปทวนดูนะครับ ความจริงยังมีบางฉากเหตุผลอาจยังไม่แน่น แต่ก็ไม่ถือว่ามากครับ หยวนๆด้

6.ความพึงพอใจ(เน้นความรู้สึกส่วนตัวของผู้วิจารณ์ล้วนๆ)12/20

          ความพึงพอใจสำหรับเรื่องนี้อยู่ในขั้นพอใช้ครับ ผมอ่านไปได้เรื่อยๆไม่ได้อยากปิดหนีอะไร แต่ก็ไม่ได้อยากติดตามมากนัก ถ้ามีก็อ่านต่อไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เดือดร้อน แม้ในตอนแรกจะเบื่อสักหน่อย แล้วรู้สึกว่านางเอกทั้งสองไม่ค่อยฉลาดเท่าที่ควร จากลักษณะการวางแผน การโต้ตอบ มันยังไม่แสดงศักยภาพของนางเอกที่ดูเหมือนผู้เขียนจะพยายามให้พวกเธอกลายเป็นนางร้าย พูดง่ายๆว่ามันยังไม่ถึงอ่ะครับ แล้วบางครั้งผมได้กลิ่นไอละครไทย ผมเลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

            แต่คุณมาเอาคะแนนความพอใจผมในเรื่องการปูปมเรื่อง ที่เหมือนจะคิดไว้แล้ว มันทำให้การวางเรื่องค่อนข้างมีระเบียบ และบทหลังที่สร้างความอยากรู้ให้ผมมากขึ้น เรื่องภาษาก็พอผ่านครับ ไม่แย่มาก แม้จะห้วนไปหน่อยในบทแรกๆ แต่ในบทหลังๆเห็นแววพัฒนาขึ้นมา แล้วคงดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับจากที่สังเกต สิ่งที่ยังขัดใจอยู่มากคือเรื่องของการตัดฉาก ที่ไม่ประติดประต่อ และเหมือนคุณยังหนีการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของตัวละครด้วยการตัดฉากหนี เท่าที่อ่าน ทั้ง อะควา และ มารีน ดูจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันไม่ค่อยเก่งเลยครับ ดูเหมือนจะใช้กำลังเก่งกว่าใช้สมอง และคาแร็กเตอร์เหมือนกันเกินไป ถ้าอยากแสดงความฉลาดของพวกนางเอก และเจ้าเล่ห์มากกว่านี้ คุณต้องยัดอุปสรรค์ให้นางเอกเข้าไปอีกเพื่อให้คนอ่านรู้ว่ามันแก้ปัญหาได้นะ เหมาะสมกับคนที่จะมาแก้แค้นผู้ชายให้หญิงสาวคนอื่นเต็มที่

            จากที่คุณบอกว่าเรื่องนึ้คุณพึ่งแต่งครั้งแรก ผมถือว่าคุณเริ่มก้าวแรกในการแต่งได้ค่อนข้างดีครับ ขอให้พัฒนาไปเรื่อยๆ คิดว่าเรื่องหน้าๆคุณคงดีกว่านี้ครับ

สรุปคะแนน 71/120 เกรด C นะครับ

ขออภัยหากนี่เป็นการวิจารณ์ที่รุนแรงไปนะครับ  อย่างที่บี 1 บอกไว้แต่ต้นว่ามีวิจารณ์ระดับเดียวคือ “แรง” ครับ

          ปล. หากได้รับคำวิจารณ์แล้ว กรุณามาแจ้ง แสดงผลตอบรับใน “บทวิจารณ์กล้วยหอมจอมสับ” ด้วยนะครับ ทางเราจะได้ผู้ว่าคุณรับรู้แล้ว แล้วได้อ่านคำวิจารณ์แล้ว