โอม...เพี้ยง!

เนื้อเรื่อง

โอม-เพี้ยง...!

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในเมือง(สวนฯ)นี้ มีพระเนตร
ทรงสังเกต ทรงบอกเหตุ ทรงปกป้อง
มีสิ่งใดวิปริตผิดครรลอง
ไม่มีใครเรียกร้อง...ก็ฟ้องเอง


                             อย่าลบหลู่ ดูถูก นะลูกหลาน
                             ใช่ระรานอ้างดินฟ้ามาข่มเหง
                             แต่อยากให้สุจริตคิดยำเกรง
                             ทำสิ่งใดยำเยงกริ่งเกรงกรรม


ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์มหันต์
โปรดป้องกันบ้านเมือง(ของ)เราทุกเช้าค่ำ
ใครไม่ซื่อ ใครทุจริต ผิดคลองธรรม
สิ่งที่ทำ จักย้อนผล ฆ่าตนเอง


                                                                               “ผ้ายันต์กันปีศาจ”



                   บทประพันธ์นี้ เป็นของอาจารย์ข้าพเจ้าที่เอามาลงโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน ยังไงก็ขออนุญาตคุณ พ.เรืองนาม มา ณ โอกาสนี้ด้วย (ถึงแม้ว่าอาจารย์จะรู้ว่าหนูแอบเอามาลง แต่อาจารย์ก็คงไม่ว่าหรอกใช่ป่ะ หนูรู้นะว่าอาจารย์ใจดี อิ อิ) ที่ต้องบอกกล่าวก่อนนี้เพราะมีการดัดแปลงเกิดขึ้นให้เข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันในบ้านเมืองของเรา (หรืออาจจะใช้ในความหมายขององค์กรต่างๆก็ได้) “คำ” ที่ขีดเส้นใต้คือคำที่นำมาดัดแปลงใหม่ ส่วน “คำ” ในวงเล็บนั้น เป็นคำที่ใช้ในบทประพันธ์เดิม

                   เมื่อท่านได้อ่านแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่าคงจะปลูกฝังจิตสำนึกให้ผู้คนมีจิตใจดีงามขึ้น มีความเกรงกลัวและละอายต่อบาป ทั้งที่ก่อไปแล้ว ยังไม่ได้ก่อ หรือกำลังคิดจะก่อทั้งหลาย ให้เลิกทำเสีย เพราะแผ่นดินนี้ บ้านนี้ เมืองนี้ ประเทศนี้ ฯ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองอยู่ และเชื่อว่าจะดลบันดาลให้คนดี คนที่อยู่มีศีลธรรมจรรยา พบกับสิ่งดีๆและมีความสุข

                   ส่วนคนที่ทำไม่ดีก็คิดเอาเองแล้วกันนะคะว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นจะปกป้องท่านมั้ย หรือดลบันดาลให้ท่านพบเจอกับเรื่องอะไรบ้าง ซึ่งก็ยากจะเดา วันนี้ลองถามตัวเองดูซิคะว่าเป็นคนดีแล้วรึยัง ถ้ายังก็กลับตัวซะ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นอาจจะกำลังรอที่จะปกป้องคุณอยู่ก็ได้ ใครจะรู้.....


March 3,2005 -->> JAJAWriter