นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
Game of Creation(ประกาศิตเทพมารแสวงพ่าย)
ปีศาจร้ายจากศตวรรษที่ 24 ถูกรัฐบาลโลกส่งตัวย้อนเวลากลับไปในอดีตเมื่อ 2300 ปีก่อน เพื่อเลี่ยงหายนะ เขาผู้มีสองบุคลิกจะเลือกทางเดินไหนให้ชีวิต ระหว่างความสงบกับการทำลายล้าง...
ผู้เข้าชมรวม
259,310
ผู้เข้าชมเดือนนี้
55
ผู้เข้าชมรวม
259.31K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 9 มิ.ย. 59 / 12:52 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สถานะนิยาย : ลูกเมียน้อย(ลงช้ามาก เอาเวลาไปใส่ใจลูกเมียหลวงอยู่ครับ)
อย่างไรเสียนี่ก็คือนิยาย
เพราะฉะนั้นบางครั้งเรื่องอายุของตัวละครและประวัติศาสตร์ที่นำมาใช้จึงมีการบิดไปจากประวัติศาสตร์พอสมควร
ภาษาที่ใช้ขอปรับเปลี่ยนไม่ใช้ศัพท์โบราณที่ยุ่งยากมากนัก จะใช้คำง่ายๆเพื่อที่ทุกท่านๆจะได้อ่านได้สบายๆ
ผลงานอื่นๆ ของ เพลงพิภพ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เพลงพิภพ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"วิจารณ์/แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครหลักต่างๆ ว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์"
(แจ้งลบ)นิยายสนุกนะ ไม่ถึงที่สุดแต่ก็เพลินๆดี ถ้าไม่สนุกเราก็ขี้เกียจเขียนยาวอย่างนี้ เอาเวลาสองชั่วโมงคืนมา TmT ให้คะแนน 10 เพราะถ้าคนอื่นเลือกอ่านจากคะแนน ก็ให้เค้าไปอ่านแล้วตัดสินเองเถอะ มันไม่ใช่นิยายที่ดีขนาดคุณจะไม่อ่านไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะโยนทิ้งไปเลย ค่าเวลาได้นั่นล่ะ สำหรับงานเขียนยาวๆเรื่องแรก นักเขียนถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง พยายาม ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายสนุกนะ ไม่ถึงที่สุดแต่ก็เพลินๆดี ถ้าไม่สนุกเราก็ขี้เกียจเขียนยาวอย่างนี้ เอาเวลาสองชั่วโมงคืนมา TmT ให้คะแนน 10 เพราะถ้าคนอื่นเลือกอ่านจากคะแนน ก็ให้เค้าไปอ่านแล้วตัดสินเองเถอะ มันไม่ใช่นิยายที่ดีขนาดคุณจะไม่อ่านไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะโยนทิ้งไปเลย ค่าเวลาได้นั่นล่ะ สำหรับงานเขียนยาวๆเรื่องแรก นักเขียนถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง พยายามต่อไปนะ คุณมีจินตนาการ แต่ยังขาดความละเอียดอ่อนและประสบการณ์ ภาษาดี พล็อตน่าสนใจ พล็อตวางไว้ แต่ก็เหมือนเปลี่ยนไปเรื่อย มีส่วนที่เชื่อมโยงกันก็จริง แต่ก็ไม่ดีพอ รายละเอียดปลีกย่อยที่ว่ามาก่อนหน้านี้ก็โยนทิ้งไปหลายๆครั้ง คนเขียนลืม? อย่างแรก ไม่รู้ว่าใจความหลักของเรื่องนี้คืออะไรกันแน่ การกลับอนาคตกับการไล่กินจารึก? คือมันดูไม่สำคัญเลย นอกจากการเอาแต่ใจของซันที่เปลี่ยนใจไปนู้นมานี่ ทำนี่เสร็จแล้วทิ้ง หยิบอันนู้นต่อ ไม่ชอบใจก็เริ่มใหม่ อีคนไร้ความรับผิดชอบ พล็อตไปเรื่อย มันแปลกใหม่นะ ในขนาดเดียวกันก็รู้สึกได้ขึ้นความมั่วของคนเขียน หลายครั้ง ซันบอกว่าจะทำอย่างหนึ่ง พอไปสักพักก็บอกว่าจะทำอีกอย่าง โดนไม่พูดถึงเรื่องเก่าที่ตั้งใจไว้เลย เกิดอย่างนี้ประมาณ 3-4 ครั้ง แต่มันไม่มีเหตุการณ์ที่ส่งผลกระทบทำให้คิดว่าคนเขียนนั่นแหล่ะที่ลืมไว้ ถ้าได้อ่านใหม่คราวหน้าจะมาแจกแจงให้ บอกไว้ก่อนนะว่าเราค่อนข้างชอบซัน เป็นพระเอกที่แปลกๆดี นิสัยเด็กจริงๆ แต่ถ้ามันทำไม่ดีก็ต้องด่าไปตามเนื้อผ้า คือเห็นพัฒนาการแล้วสนุกดี แต่เริ่มซีซั่น4แล้วน่าเบื่อไปหน่อย ซันเป็นคนที่พิการเรื่องความสัมพันธ์ที่สุดในตัวละครทั้งเรื่องแล้ว มันอยากได้ครอบครัว คำถามต่อมาคือในสถานะไหน? พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก คือไม่ว่าจะอะไรก็ไม่ผ่านสักเลย โอ๋คนอื่นแบบโอ๋น้องชาย แต่ไม่เคยดูแลให้ถึงที่สุด คือปกติถ้าน้องผิดมันก็ต้องมีสั่งสอนกันบ้าง แต่นี่ทิ้งตลอดโศก อย่างว่า ตัวเองยังดูแลตัวเองไม่ได้เลย นับประสาอะไรจะไปดูแลคนอื่น ขำ เอาจริงๆคือไม่เคยมีใครที่ซันมองว่าเป็นครอบครัว ครอบครัวเค้าไม่ปฏิบัติกันอย่างนี้หรอกนะ จะไม่ทิ้งกัน มันไม่ใช่เพื่อนที่ถ้าเค้าไม่ดีก็เลิกคบ ครอบครัวน่ะไม่ว่าจะทำผิดอะไรก็ยังเป็นครอบครัวอยู่ ไม่ได้ช่วยและก็อยู่ข้างๆ ช่วยบ้าง บ่อยบ้าง เป็นที่ปรึกษาให้ อยู่ด้วยในวันที่ท้อและวันที่มีความสุข "ซันไม่เคยอยู่ด้วยถึงที่สุด" ไม่เคยมีตัวละครไหนที่ซันมองอย่างครอบครัวจริงๆเลย ยิ่งมาภาคสี่คือเหินห่างสุดๆ ตรงจุดเนี่ยผู้เขียนพลาดมาก ทำให้เรื่องที่ซันยึดถึงเรื่องครอบครัวไร้ค่าไปเลย ยึดถือมาทั้งเรื่องแล้วเอาทุกอย่างโยนทิ้งไปในพริบตาเดียว อย่างมันจะไม่รู้หรือว่าการเมืองนั่นแหล่ะที่จะทำให้ครอบครัวเละ ยิ่งลูกศิษย์ที่เก็บตกมายิ่งไม่ได้สนิทการเลย ซันกำลังทำให้ลูกศิษย์ตีกันเองชัดๆ ไม่เคยให้ลูกศิษย์ที่อยู่ด้วยกันเลย คือมันต้องมีการฝ่าฟันอุปสรรค์ด้วยกันบ้าง ถึงจะมีความผูกพันธ์กัน นี่มันยังไง เป็นแต่สัมพันธ์ศิษย์-อาจารย์ แต่ไม่มีมีความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์-ศิษย์กันเอง ต่างคนจะมองอีกคนว่าเป็นคนนอก เป็นเพื่อนกันรึเปล่ายังไม่รู้ จิ้นกว่างมีเฟล ตัวเองก็พยายามอยู่ แต่ได้เป็นลูกชังในขนาดที่ซีหลางเป็นลูกรัก คนเขียนเขียนถึงอดีตของตัวหลักอื่นๆ แต่ไม่เขียนถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวหลักอื่นๆเท่าไหร่ มีแต่ตัวหลักกับตัวเอก คือมันต้องมีหลุดมาบ้าง แต่ที่ไม่เลย ไม่มีบทการพูดถึง หรือปฏิสัมพันธ์ คือคนเขียนเล่าบางจุดนะ แต่ไม่เห็นเหตการณ์ แสดงออกเหินห่างมาก จากหลงเอ๋อกับศิลา ศิลากับผู่เย่ว ผู่เย่วกับหลงเอ๋อ(เธอคิดยังไง) จิ้นกว่างกับซีหลาง หลังจากตั้งเมืองแล้วเป็นไง สองคนนี้ไม่เจอกันเลย เป็นลูกศิษย์สายตรงนะ มันขาดมิตรภาพ ขาดความสามัคคี ให้ซันเป็นศูนย์กลางเกิ๊นจนไม่รู้เลยว่าใครคิดยังไงกับใคร ผู่เย่วนี่ยังไง เปิดเรื่องมาเยี่ยงนางเอก แต่โดนทิ้งตลอด ยิ่งกว่าตัวประกอบ ไม่เข้าใจ ซันจะไปให้ความหวังทำไม ในเมื่อไม่ได้ประโยชน์อะไร รับปากพ่อเค้าไปก็เท่านั้น ไม่ได้ทำอะไร คิดว่าพอเธอฝึกสำเร็จจะกลับมาแต่งงานด้วยหรือจะพาไปอนาคตด้วยกันล่ะ ซึ่งจากที่อ่านมาไม่มีทางเลย เธอคนไม่สำคัญ ซันมองเธออย่างคนที่ผ่านมาเจอและจากไป พูดตรงๆว่าเป็นการกระทำที่น่าเกลียด ในเมื่อตายด้านขนาดนั้นปฏิเสธไปเลยจะดีกว่าไหม เนี่ยเราเห็นอนาคตว่าผู่เย่วนี่แหล่ะจะกลายเป็นนางมารร้ายถ้าซันไม่เอา เคยได้ยินไหมว่าผู้หญิงร้ายก็เพราะผู้ชายมันเลว หลงเอ๋อ นี่คือคนที่ซันต้องรับผิดชอบมากที่สุดแล้ว แต่แรกเด็กนี่กำลังจะตายดันไปช่วย พอไม่พอใจที่เค้าไม่ชอบตัวเองก็จะฆ่า พอเริ่มเข้าหน้าติดก็ใส่ความทรงจำใหม่ พอตรัสรู้ว่ามันไม่ออกมาดีก็ลบความทรงจำให้เหลือศูนย์ ว่าจะเริ่มกันใหม่ก็ดันชิ่งหายไปเลย ทำเป็นคิดได้แต่ไม่รับผิดชอบสักที แต่เดิมหลี่หยวนป้าถึงว่าเป็นเด็กดี นี่กลายเป็นเด็กขี้อิจฉาเต็มที่ขนาดนี้ ถ้าจะบอกว่าเป็นความผิดใครก็ต้องซันนี่แหล่ะ พอไม่รู้จักใครก็ได้ศิลากับผู่เย่วเป็นคนดูแล ไม่รู้ว่าซันเป็นใคร ไม่รู้อดีตของตัวเอง ศิลากับผู่เย่วก็ไม่ได้รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังด้วยก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร ไม่ได้แคร์อะไรมาก อีกอย่างเด็กวัยนี้(14-18 เดาๆ)เอาจริงๆน่าจะมีเพื่อน แต่ดันไม่มีซะงั้น กลายเป็นเด็กขี้เหงาไม่ต่างจากซันเลย 5555+ คนที่ไม่มีความทรงจำ ทิ้งค้างไว้ให้ฝึกวิชาแค่เนี่ย ตื่นขึ้นนี่คงสับสนสุดๆ ไม่รู้ว่าอะไรเป็นความจริง ปกติแล้วจะดิ้นรนหาอดีตของตัวเอง ใครคนเป็นบอกในจุดนี้? เนี่ยแหล่ะคือสิ่งที่ซันโยนทิ้งไว้ให้คนอื่นรับผิดชอบอย่างสุดๆ อ่านมาถึงแปดสิบกว่าตอนก็ยังไม่กลับไปแก้ไข ให้หลงเอ๋อตีกับจิ้นกว่างจบแล้วก็หายไปเลย หน้าที่ใครไปอธิบายต่อถ้าไม่ใช่ผู่เย่ว ยิ่งถ้าหลงเอ๋อไม่ชอบซัน ไม่ได้รู้จักมักจี้ด้วย แค่รู้ว่าเป็นอาจารย์ที่ไม่เคยทำอะไรให้นอกจากทิ้งคำภีร์ไว้ คนที่ชอบก็มีใจให้ซันแต่ไม่เคยมาดูดำดูดี ถ้าซันมีการมาหามาดูแลให้ชัดเจน เด็กมันคงไม่เกลียดนักหรอก (ประมาณสาวเอาแต่มองผู้ชายคนอื่น แต่ผู้ชายนั้นก็ไม่เคยมาอะไรดีด้วย เหมือนคนเสเพลหลอกผู้หญิงแล้วชิ่ง) ปล่อยให้ศิษย์ตีกันก็มารู้จากปากคนอื่น หลงเอ๋อคงจะเกลียดอาจารย์คนนี้มากๆ เปรียบหลงเอ๋อเป็นผ้าขาวที่ซันโยนทิ้งบนทางเท้า จิ้นกว่าง(เราชอบอ่านเป็นยิ้มกว้างทุกที ฮา) ช่วงที่อยู่ที่บ้านเค้ากับซันลากออกมาแรกๆนี่เนื้อเรื่องค่อนข้างผ่อนคลายนะ เรารู้สึกว่าสดใสที่สุดในเรื่องแล้ว จิ้นกว่างค่อยข้างน่าเอ็นดูสำหรับเรา คือเป็นเด็กดีที่สดใสน่ารักเป็นมิตรมากๆคนหนึ่ง แม่สอนมาดี แต่ก็มีซันเองนี่แหล่ะที่เอามาเลี้ยงแบบส่งๆ พอไม่พอใจก็ทิ้ง ไม่ยอมคุยจริงๆจังๆ เด็กๆไม่เข้าก็ไม่เข้าใจวันยันค่ำ สองคนนี้คิดเรื่องปัญหาเป็นคนละประเด็นกัน แต่ก็ดันไม่เคยคุยกันเลย ซันมองว่าผู้หญิงไม่รัก เอาใจไปก็เท่านั้น แต่จิ้นกว่างที่มีความคิดอย่างวัยรุ่นก็คิดว่ารุกได้เรื่อยๆเดี๋ยวผู้หญิงก็ใจอ่อน เอาจริงๆมันถูกต้องนะ หนิงเซียนไม่เคยปฏิเสธแต่ก็ไม่เคยแสดงว่าชอบด้วย การที่จิ้นกว่างพยายามทำคะแนนไปนั้นไม่แปลกเลย สมัยนี่ก็เป็นเรื่อยปกติที่จะจีบสาวกันเป็นปีๆ ซันแมร่งพิการเรื่องความรักจริงๆ เชื่อว่าความคิดตัวเองถูกแต่ไม่เคยอธิบายหลักเหตุผล ใช่เรื่องที่นายต้องใส่ใจไหมฮะ! ถ้าอยากให้จิ้นกว่างเลิกจีบ ก็แค่แสดงให้เห็นว่าหนิงเซียนไม่ได้สนใจเขา ให้ไปบอกรัก ให้รับรู้ว่าอกหักไปเลย จบ. นี่มาทำอะไรอ้อมโลกชะมัด หนิงเซียนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ซันใช่บรรทัดฐานของตัวเองในการตัดสินเธอ ผู้หญิงสมัยนั้นปกติย่อมทำตามที่บิดามารดาสั่งเสมอ มันปฏิเสธไม่ได้ ที่หนีนี่ค่อนข้างจับผลัดจับพลู แล้วมาหลงรักยึดถือซัน แม้จะสนิทกับจิ้นกว่างก็ไม่เคยถึงขั้นหลอกให้จิ้นกว่างเป็นบันไดให้(คือไม่มีโอกาสน่ะแหล่ะ) แม้จะยอมปรนนิบัติพัดวีให้ก็เหอะ แต่คิดในแง่ว่าผู้หญิงจากบ้านจากเมืองตัวเองมาอยู่กันคนอื่น ไม่อยากกลับไปแต่งงานให้โดนรังแกก็ย่อมต้องเกาะคนปกป้องเราไว้ ทำตัวดีๆให้เค้ารักใครจะไม่ทำ ในตอนที่อยู่ด้วยกันครั้งแรก จิ้นกว่างยังไม่แสดงออกว่าชอบเค้า เก๋อๆกั๋งๆอยู่ สาวเจ้าก็ไม่รู้เอาใจโดยไม่คิดถึง การที่เธอไม่รู้แล้วพยายามจะไปหาคนที่ชอบนี่ไม่ผิดเลย แม้ซันจะมองว่าผู้หญิงเป็นภรรยาคนอื่นแล้ว แต่ผู้หญิงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้มีใจให้ก็ถือว่าหย่า นายก็ไปขู่ให้สามีเค้าเลิกตามเองนี่ การที่เธอจะมีคนจีบมันผิดตรงไหน? หนิงเซียนไม่ดีพอกับจิ้นกว่างหรอ? หรือซันเป็นแค่ ไอเด็กขี้น้อยใจที่พอคนอื่นไม่เชื่อตัวเองก็มาบ่นกระเปาะกระแปะมาประชดประชันฮิ พอมาเป็นเจ้าเมืองนี่ปฏิกิริยาหนิงเซียนชัดเจนต่างจากเมื่อก่อนเยอะนะ มีเขินอายเล่นตัวอีก อีกนิดก็น่าจะจีบติด ซันแมร่งงงงงอีกล่ะ เราเชียรคู่นี่ มันขำๆตลกๆตั้งกะคนนึงที่ชอบแต่ไม่กล้า กับอีกคนที่ไม่รู้แต่คอยเอาใจเนี่ย กับซีหลาง ซันเข้าหาได้แย่มาก ทำหน้าใหญ่เสียจริง ถ้าไม่ใช่ซีหลาง บอกตรงๆโดนสปอยอย่างนี้นี่เสียคนไปแล้ว ซีหลางเนี่ยประหลาดมาก คืออย่างซันนี่ยิ่งกว่าผู้มีพระคุณ ปกติจะไม่สามารถตีตัวเสมอได้หรอกอย่างที่เรียกสหายๆในตอนแรก (คือต่อให้พยายาม แต่ใจก็จะรู้สึกติดค้าง) คือถ้าไม่บอกนี่ไม่รู้ตัว?? ถ้าซันอยากได้เพื่อนก็ต้องเป็นผู้ให้ ถ้าอยากได้ลูกศิษย์ก็ต้องเป็นคนที่น่านับถือ แต่การให้ของซันพูดตรงว่ามันดูฉาบฉวย หมอนี่ไม่เคยให้ใจกับใครจริงๆ ไอความเป็นห่วงที่ว่าเนี่ยผู้เขียนไม่เคยเขียนให้มันรู้สึกได้ชัดๆเลย ซันมันคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลเกินไป เหมือนกำลังแลกเปลี่ยน กับซีหลางนี่คือให้ก่อน แต่เก็บเงินเป็นมิตรภาพทีหลัง โจทย์เรื่องมิตรภาพ บอกตรงๆว่าไม่ผ่าน เรารู้สึกได้ว่าซันห่างเหินกับทุกคน คือเป็นห่วงเค้าและก็เข้ากับคนอื่นไม่ได้สักคน ไม่มีเพื่อนที่เล่นหัวได้ เหมือนซันมองคนอื่นๆเป็นรองเค้า หมอนี่เอาแต่ให้ ไม่เคยเป็นคนรับ ไม่เคยพึ่งใคร เอาจริงๆคงเชื่อว่าพึ่งอะไรไม่ได้ แล้วมานั่งคิดมากอยู่คนเดียว ไม่เคยเปิดใจให้ใคร ไม่เคยคุยกับใครจริงๆจังๆ ไม่มีใครรู้เรื่องของเค้าถึงสักครึ่งหนึ่ง หรือต่อให้ถึงเศษหนึ่งส่วนสี่ ทุกๆอย่างทุกๆปัญหาซันแบกรับคนเดียว ไม่เคยมีครั้งไหนที่คนอื่นเข้ามาแบกรับปัญหาแทน งานสำคัญทุกอย่างนี่ซันแทบจะออกหน้าคนเดียวทั้งการศึก กลยุทธ์ การฑูต มีแต่งานรองๆที่วางแผนออกมาดีแล้วยกให้ซีหลางกับจิ้นกว่างทำ มีมู่เอี๋ยนคนเดียวที่เราเห็นว่าซันยกสิ่งทีเป็นหน้าที่จริงๆจังๆให้ เมืองนี้ถ้าซันตายเมื่อไหร่ก็รอวันดับได้เลย ไม่มีปฏิหาริย์อะไรหลงเหลือ คนที่จะขึ้นมาเป็นผู้นำแทนอย่างซีหลางหรือจิ้นกว่างเอาจริงๆก็ดูจะไม่ทันโลก ตีกับเมืองอื่นไม่ได้เลย ทั้งการศึกและการฑูต หรือรอเวลาให้เปลี่ยนกษัตริย์ไปสัก2-3ยุคก็เละจากภายใน แล้วโดนกลืนกินประเทศอีกครั้ง ถามคนเขียน ตั้งใจให้ซันเป็นอย่างที่ว่ามารึเปล่า เพราะถ้าไม่นี่เราจะคิดว่าคุณมีปัญหาในการทำความเข้าใจเรื่องมิตรภาพกับครอบครัวแล้วนะ อ่านน้อยลง
sec_chan | 23 มิ.ย. 58
-
14
-
5
""นิยายคุณภาพ""
(แจ้งลบ)เป็นอีกหนึ่งนิยายที่น่าติดตาม อยากให้ทุกคนมาลองอ่านกัน หากคุณเบื่อนิยายจำพวกพล็อตเรื่องเดิมๆนิยายตลาดที่มีตั้งแต่ โรงเรียน เกมส์ออนไลน์ และช่วงที่มาฮิตที่สุดในช่วงนี้ก็คือเกิดใหม่ไปต่างโลก นิยายนี้ถ้าได้อ่านช่วงแรกๆจนมาถึง 50 ตอนนี้คุณจะเห็นพัฒนาการทางด้านอารณ์ของตัวเอก มีการทำผิดพลาดบ้าง เห็นแก่ตัว โหดร้ายบ้าง ซึ่งผู้เขียนได้สื่อถึงอารณ์ของตั ... อ่านเพิ่มเติม
เป็นอีกหนึ่งนิยายที่น่าติดตาม อยากให้ทุกคนมาลองอ่านกัน หากคุณเบื่อนิยายจำพวกพล็อตเรื่องเดิมๆนิยายตลาดที่มีตั้งแต่ โรงเรียน เกมส์ออนไลน์ และช่วงที่มาฮิตที่สุดในช่วงนี้ก็คือเกิดใหม่ไปต่างโลก นิยายนี้ถ้าได้อ่านช่วงแรกๆจนมาถึง 50 ตอนนี้คุณจะเห็นพัฒนาการทางด้านอารณ์ของตัวเอก มีการทำผิดพลาดบ้าง เห็นแก่ตัว โหดร้ายบ้าง ซึ่งผู้เขียนได้สื่อถึงอารณ์ของตัวละครออกมาอย่างได้รสชาติ ยังมีตัวละครซึ่งเป็นตัวประกอบมีการแสดงอารณ์ออกมาได้อย่างสมเหตุสมผลเช่นกัน ทำให้มีมิติได้สมจริงยิ่งขึ้น ดำเนินเนื้อหาน่าติดตามและสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ........(เรื่องนี้สนุกมากๆครับ ไรท์แต่งสนุกมากอยากให้ตัวเอกมีอารณ์ให้มากกว่านี้อีกหน่อยนึง เช่นอารณ์รัก(แต่ผมเข้าใจว่าพล็อตมันยังมาไม่ถึง 5555) ขอให้ไรเตอร์แต่งนิยายสนุกๆให้พวกเราทุกคนได้อ่านกันทุกๆวันนะครับ เป็นกำลังใจให้(^-^)) อ่านน้อยลง
Diabolus in Umbra | 3 มิ.ย. 58
-
12
-
2
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"วิจารณ์/แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครหลักต่างๆ ว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์"
(แจ้งลบ)นิยายสนุกนะ ไม่ถึงที่สุดแต่ก็เพลินๆดี ถ้าไม่สนุกเราก็ขี้เกียจเขียนยาวอย่างนี้ เอาเวลาสองชั่วโมงคืนมา TmT ให้คะแนน 10 เพราะถ้าคนอื่นเลือกอ่านจากคะแนน ก็ให้เค้าไปอ่านแล้วตัดสินเองเถอะ มันไม่ใช่นิยายที่ดีขนาดคุณจะไม่อ่านไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะโยนทิ้งไปเลย ค่าเวลาได้นั่นล่ะ สำหรับงานเขียนยาวๆเรื่องแรก นักเขียนถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง พยายาม ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายสนุกนะ ไม่ถึงที่สุดแต่ก็เพลินๆดี ถ้าไม่สนุกเราก็ขี้เกียจเขียนยาวอย่างนี้ เอาเวลาสองชั่วโมงคืนมา TmT ให้คะแนน 10 เพราะถ้าคนอื่นเลือกอ่านจากคะแนน ก็ให้เค้าไปอ่านแล้วตัดสินเองเถอะ มันไม่ใช่นิยายที่ดีขนาดคุณจะไม่อ่านไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะโยนทิ้งไปเลย ค่าเวลาได้นั่นล่ะ สำหรับงานเขียนยาวๆเรื่องแรก นักเขียนถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง พยายามต่อไปนะ คุณมีจินตนาการ แต่ยังขาดความละเอียดอ่อนและประสบการณ์ ภาษาดี พล็อตน่าสนใจ พล็อตวางไว้ แต่ก็เหมือนเปลี่ยนไปเรื่อย มีส่วนที่เชื่อมโยงกันก็จริง แต่ก็ไม่ดีพอ รายละเอียดปลีกย่อยที่ว่ามาก่อนหน้านี้ก็โยนทิ้งไปหลายๆครั้ง คนเขียนลืม? อย่างแรก ไม่รู้ว่าใจความหลักของเรื่องนี้คืออะไรกันแน่ การกลับอนาคตกับการไล่กินจารึก? คือมันดูไม่สำคัญเลย นอกจากการเอาแต่ใจของซันที่เปลี่ยนใจไปนู้นมานี่ ทำนี่เสร็จแล้วทิ้ง หยิบอันนู้นต่อ ไม่ชอบใจก็เริ่มใหม่ อีคนไร้ความรับผิดชอบ พล็อตไปเรื่อย มันแปลกใหม่นะ ในขนาดเดียวกันก็รู้สึกได้ขึ้นความมั่วของคนเขียน หลายครั้ง ซันบอกว่าจะทำอย่างหนึ่ง พอไปสักพักก็บอกว่าจะทำอีกอย่าง โดนไม่พูดถึงเรื่องเก่าที่ตั้งใจไว้เลย เกิดอย่างนี้ประมาณ 3-4 ครั้ง แต่มันไม่มีเหตุการณ์ที่ส่งผลกระทบทำให้คิดว่าคนเขียนนั่นแหล่ะที่ลืมไว้ ถ้าได้อ่านใหม่คราวหน้าจะมาแจกแจงให้ บอกไว้ก่อนนะว่าเราค่อนข้างชอบซัน เป็นพระเอกที่แปลกๆดี นิสัยเด็กจริงๆ แต่ถ้ามันทำไม่ดีก็ต้องด่าไปตามเนื้อผ้า คือเห็นพัฒนาการแล้วสนุกดี แต่เริ่มซีซั่น4แล้วน่าเบื่อไปหน่อย ซันเป็นคนที่พิการเรื่องความสัมพันธ์ที่สุดในตัวละครทั้งเรื่องแล้ว มันอยากได้ครอบครัว คำถามต่อมาคือในสถานะไหน? พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก คือไม่ว่าจะอะไรก็ไม่ผ่านสักเลย โอ๋คนอื่นแบบโอ๋น้องชาย แต่ไม่เคยดูแลให้ถึงที่สุด คือปกติถ้าน้องผิดมันก็ต้องมีสั่งสอนกันบ้าง แต่นี่ทิ้งตลอดโศก อย่างว่า ตัวเองยังดูแลตัวเองไม่ได้เลย นับประสาอะไรจะไปดูแลคนอื่น ขำ เอาจริงๆคือไม่เคยมีใครที่ซันมองว่าเป็นครอบครัว ครอบครัวเค้าไม่ปฏิบัติกันอย่างนี้หรอกนะ จะไม่ทิ้งกัน มันไม่ใช่เพื่อนที่ถ้าเค้าไม่ดีก็เลิกคบ ครอบครัวน่ะไม่ว่าจะทำผิดอะไรก็ยังเป็นครอบครัวอยู่ ไม่ได้ช่วยและก็อยู่ข้างๆ ช่วยบ้าง บ่อยบ้าง เป็นที่ปรึกษาให้ อยู่ด้วยในวันที่ท้อและวันที่มีความสุข "ซันไม่เคยอยู่ด้วยถึงที่สุด" ไม่เคยมีตัวละครไหนที่ซันมองอย่างครอบครัวจริงๆเลย ยิ่งมาภาคสี่คือเหินห่างสุดๆ ตรงจุดเนี่ยผู้เขียนพลาดมาก ทำให้เรื่องที่ซันยึดถึงเรื่องครอบครัวไร้ค่าไปเลย ยึดถือมาทั้งเรื่องแล้วเอาทุกอย่างโยนทิ้งไปในพริบตาเดียว อย่างมันจะไม่รู้หรือว่าการเมืองนั่นแหล่ะที่จะทำให้ครอบครัวเละ ยิ่งลูกศิษย์ที่เก็บตกมายิ่งไม่ได้สนิทการเลย ซันกำลังทำให้ลูกศิษย์ตีกันเองชัดๆ ไม่เคยให้ลูกศิษย์ที่อยู่ด้วยกันเลย คือมันต้องมีการฝ่าฟันอุปสรรค์ด้วยกันบ้าง ถึงจะมีความผูกพันธ์กัน นี่มันยังไง เป็นแต่สัมพันธ์ศิษย์-อาจารย์ แต่ไม่มีมีความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์-ศิษย์กันเอง ต่างคนจะมองอีกคนว่าเป็นคนนอก เป็นเพื่อนกันรึเปล่ายังไม่รู้ จิ้นกว่างมีเฟล ตัวเองก็พยายามอยู่ แต่ได้เป็นลูกชังในขนาดที่ซีหลางเป็นลูกรัก คนเขียนเขียนถึงอดีตของตัวหลักอื่นๆ แต่ไม่เขียนถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวหลักอื่นๆเท่าไหร่ มีแต่ตัวหลักกับตัวเอก คือมันต้องมีหลุดมาบ้าง แต่ที่ไม่เลย ไม่มีบทการพูดถึง หรือปฏิสัมพันธ์ คือคนเขียนเล่าบางจุดนะ แต่ไม่เห็นเหตการณ์ แสดงออกเหินห่างมาก จากหลงเอ๋อกับศิลา ศิลากับผู่เย่ว ผู่เย่วกับหลงเอ๋อ(เธอคิดยังไง) จิ้นกว่างกับซีหลาง หลังจากตั้งเมืองแล้วเป็นไง สองคนนี้ไม่เจอกันเลย เป็นลูกศิษย์สายตรงนะ มันขาดมิตรภาพ ขาดความสามัคคี ให้ซันเป็นศูนย์กลางเกิ๊นจนไม่รู้เลยว่าใครคิดยังไงกับใคร ผู่เย่วนี่ยังไง เปิดเรื่องมาเยี่ยงนางเอก แต่โดนทิ้งตลอด ยิ่งกว่าตัวประกอบ ไม่เข้าใจ ซันจะไปให้ความหวังทำไม ในเมื่อไม่ได้ประโยชน์อะไร รับปากพ่อเค้าไปก็เท่านั้น ไม่ได้ทำอะไร คิดว่าพอเธอฝึกสำเร็จจะกลับมาแต่งงานด้วยหรือจะพาไปอนาคตด้วยกันล่ะ ซึ่งจากที่อ่านมาไม่มีทางเลย เธอคนไม่สำคัญ ซันมองเธออย่างคนที่ผ่านมาเจอและจากไป พูดตรงๆว่าเป็นการกระทำที่น่าเกลียด ในเมื่อตายด้านขนาดนั้นปฏิเสธไปเลยจะดีกว่าไหม เนี่ยเราเห็นอนาคตว่าผู่เย่วนี่แหล่ะจะกลายเป็นนางมารร้ายถ้าซันไม่เอา เคยได้ยินไหมว่าผู้หญิงร้ายก็เพราะผู้ชายมันเลว หลงเอ๋อ นี่คือคนที่ซันต้องรับผิดชอบมากที่สุดแล้ว แต่แรกเด็กนี่กำลังจะตายดันไปช่วย พอไม่พอใจที่เค้าไม่ชอบตัวเองก็จะฆ่า พอเริ่มเข้าหน้าติดก็ใส่ความทรงจำใหม่ พอตรัสรู้ว่ามันไม่ออกมาดีก็ลบความทรงจำให้เหลือศูนย์ ว่าจะเริ่มกันใหม่ก็ดันชิ่งหายไปเลย ทำเป็นคิดได้แต่ไม่รับผิดชอบสักที แต่เดิมหลี่หยวนป้าถึงว่าเป็นเด็กดี นี่กลายเป็นเด็กขี้อิจฉาเต็มที่ขนาดนี้ ถ้าจะบอกว่าเป็นความผิดใครก็ต้องซันนี่แหล่ะ พอไม่รู้จักใครก็ได้ศิลากับผู่เย่วเป็นคนดูแล ไม่รู้ว่าซันเป็นใคร ไม่รู้อดีตของตัวเอง ศิลากับผู่เย่วก็ไม่ได้รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังด้วยก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร ไม่ได้แคร์อะไรมาก อีกอย่างเด็กวัยนี้(14-18 เดาๆ)เอาจริงๆน่าจะมีเพื่อน แต่ดันไม่มีซะงั้น กลายเป็นเด็กขี้เหงาไม่ต่างจากซันเลย 5555+ คนที่ไม่มีความทรงจำ ทิ้งค้างไว้ให้ฝึกวิชาแค่เนี่ย ตื่นขึ้นนี่คงสับสนสุดๆ ไม่รู้ว่าอะไรเป็นความจริง ปกติแล้วจะดิ้นรนหาอดีตของตัวเอง ใครคนเป็นบอกในจุดนี้? เนี่ยแหล่ะคือสิ่งที่ซันโยนทิ้งไว้ให้คนอื่นรับผิดชอบอย่างสุดๆ อ่านมาถึงแปดสิบกว่าตอนก็ยังไม่กลับไปแก้ไข ให้หลงเอ๋อตีกับจิ้นกว่างจบแล้วก็หายไปเลย หน้าที่ใครไปอธิบายต่อถ้าไม่ใช่ผู่เย่ว ยิ่งถ้าหลงเอ๋อไม่ชอบซัน ไม่ได้รู้จักมักจี้ด้วย แค่รู้ว่าเป็นอาจารย์ที่ไม่เคยทำอะไรให้นอกจากทิ้งคำภีร์ไว้ คนที่ชอบก็มีใจให้ซันแต่ไม่เคยมาดูดำดูดี ถ้าซันมีการมาหามาดูแลให้ชัดเจน เด็กมันคงไม่เกลียดนักหรอก (ประมาณสาวเอาแต่มองผู้ชายคนอื่น แต่ผู้ชายนั้นก็ไม่เคยมาอะไรดีด้วย เหมือนคนเสเพลหลอกผู้หญิงแล้วชิ่ง) ปล่อยให้ศิษย์ตีกันก็มารู้จากปากคนอื่น หลงเอ๋อคงจะเกลียดอาจารย์คนนี้มากๆ เปรียบหลงเอ๋อเป็นผ้าขาวที่ซันโยนทิ้งบนทางเท้า จิ้นกว่าง(เราชอบอ่านเป็นยิ้มกว้างทุกที ฮา) ช่วงที่อยู่ที่บ้านเค้ากับซันลากออกมาแรกๆนี่เนื้อเรื่องค่อนข้างผ่อนคลายนะ เรารู้สึกว่าสดใสที่สุดในเรื่องแล้ว จิ้นกว่างค่อยข้างน่าเอ็นดูสำหรับเรา คือเป็นเด็กดีที่สดใสน่ารักเป็นมิตรมากๆคนหนึ่ง แม่สอนมาดี แต่ก็มีซันเองนี่แหล่ะที่เอามาเลี้ยงแบบส่งๆ พอไม่พอใจก็ทิ้ง ไม่ยอมคุยจริงๆจังๆ เด็กๆไม่เข้าก็ไม่เข้าใจวันยันค่ำ สองคนนี้คิดเรื่องปัญหาเป็นคนละประเด็นกัน แต่ก็ดันไม่เคยคุยกันเลย ซันมองว่าผู้หญิงไม่รัก เอาใจไปก็เท่านั้น แต่จิ้นกว่างที่มีความคิดอย่างวัยรุ่นก็คิดว่ารุกได้เรื่อยๆเดี๋ยวผู้หญิงก็ใจอ่อน เอาจริงๆมันถูกต้องนะ หนิงเซียนไม่เคยปฏิเสธแต่ก็ไม่เคยแสดงว่าชอบด้วย การที่จิ้นกว่างพยายามทำคะแนนไปนั้นไม่แปลกเลย สมัยนี่ก็เป็นเรื่อยปกติที่จะจีบสาวกันเป็นปีๆ ซันแมร่งพิการเรื่องความรักจริงๆ เชื่อว่าความคิดตัวเองถูกแต่ไม่เคยอธิบายหลักเหตุผล ใช่เรื่องที่นายต้องใส่ใจไหมฮะ! ถ้าอยากให้จิ้นกว่างเลิกจีบ ก็แค่แสดงให้เห็นว่าหนิงเซียนไม่ได้สนใจเขา ให้ไปบอกรัก ให้รับรู้ว่าอกหักไปเลย จบ. นี่มาทำอะไรอ้อมโลกชะมัด หนิงเซียนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ซันใช่บรรทัดฐานของตัวเองในการตัดสินเธอ ผู้หญิงสมัยนั้นปกติย่อมทำตามที่บิดามารดาสั่งเสมอ มันปฏิเสธไม่ได้ ที่หนีนี่ค่อนข้างจับผลัดจับพลู แล้วมาหลงรักยึดถือซัน แม้จะสนิทกับจิ้นกว่างก็ไม่เคยถึงขั้นหลอกให้จิ้นกว่างเป็นบันไดให้(คือไม่มีโอกาสน่ะแหล่ะ) แม้จะยอมปรนนิบัติพัดวีให้ก็เหอะ แต่คิดในแง่ว่าผู้หญิงจากบ้านจากเมืองตัวเองมาอยู่กันคนอื่น ไม่อยากกลับไปแต่งงานให้โดนรังแกก็ย่อมต้องเกาะคนปกป้องเราไว้ ทำตัวดีๆให้เค้ารักใครจะไม่ทำ ในตอนที่อยู่ด้วยกันครั้งแรก จิ้นกว่างยังไม่แสดงออกว่าชอบเค้า เก๋อๆกั๋งๆอยู่ สาวเจ้าก็ไม่รู้เอาใจโดยไม่คิดถึง การที่เธอไม่รู้แล้วพยายามจะไปหาคนที่ชอบนี่ไม่ผิดเลย แม้ซันจะมองว่าผู้หญิงเป็นภรรยาคนอื่นแล้ว แต่ผู้หญิงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้มีใจให้ก็ถือว่าหย่า นายก็ไปขู่ให้สามีเค้าเลิกตามเองนี่ การที่เธอจะมีคนจีบมันผิดตรงไหน? หนิงเซียนไม่ดีพอกับจิ้นกว่างหรอ? หรือซันเป็นแค่ ไอเด็กขี้น้อยใจที่พอคนอื่นไม่เชื่อตัวเองก็มาบ่นกระเปาะกระแปะมาประชดประชันฮิ พอมาเป็นเจ้าเมืองนี่ปฏิกิริยาหนิงเซียนชัดเจนต่างจากเมื่อก่อนเยอะนะ มีเขินอายเล่นตัวอีก อีกนิดก็น่าจะจีบติด ซันแมร่งงงงงอีกล่ะ เราเชียรคู่นี่ มันขำๆตลกๆตั้งกะคนนึงที่ชอบแต่ไม่กล้า กับอีกคนที่ไม่รู้แต่คอยเอาใจเนี่ย กับซีหลาง ซันเข้าหาได้แย่มาก ทำหน้าใหญ่เสียจริง ถ้าไม่ใช่ซีหลาง บอกตรงๆโดนสปอยอย่างนี้นี่เสียคนไปแล้ว ซีหลางเนี่ยประหลาดมาก คืออย่างซันนี่ยิ่งกว่าผู้มีพระคุณ ปกติจะไม่สามารถตีตัวเสมอได้หรอกอย่างที่เรียกสหายๆในตอนแรก (คือต่อให้พยายาม แต่ใจก็จะรู้สึกติดค้าง) คือถ้าไม่บอกนี่ไม่รู้ตัว?? ถ้าซันอยากได้เพื่อนก็ต้องเป็นผู้ให้ ถ้าอยากได้ลูกศิษย์ก็ต้องเป็นคนที่น่านับถือ แต่การให้ของซันพูดตรงว่ามันดูฉาบฉวย หมอนี่ไม่เคยให้ใจกับใครจริงๆ ไอความเป็นห่วงที่ว่าเนี่ยผู้เขียนไม่เคยเขียนให้มันรู้สึกได้ชัดๆเลย ซันมันคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลเกินไป เหมือนกำลังแลกเปลี่ยน กับซีหลางนี่คือให้ก่อน แต่เก็บเงินเป็นมิตรภาพทีหลัง โจทย์เรื่องมิตรภาพ บอกตรงๆว่าไม่ผ่าน เรารู้สึกได้ว่าซันห่างเหินกับทุกคน คือเป็นห่วงเค้าและก็เข้ากับคนอื่นไม่ได้สักคน ไม่มีเพื่อนที่เล่นหัวได้ เหมือนซันมองคนอื่นๆเป็นรองเค้า หมอนี่เอาแต่ให้ ไม่เคยเป็นคนรับ ไม่เคยพึ่งใคร เอาจริงๆคงเชื่อว่าพึ่งอะไรไม่ได้ แล้วมานั่งคิดมากอยู่คนเดียว ไม่เคยเปิดใจให้ใคร ไม่เคยคุยกับใครจริงๆจังๆ ไม่มีใครรู้เรื่องของเค้าถึงสักครึ่งหนึ่ง หรือต่อให้ถึงเศษหนึ่งส่วนสี่ ทุกๆอย่างทุกๆปัญหาซันแบกรับคนเดียว ไม่เคยมีครั้งไหนที่คนอื่นเข้ามาแบกรับปัญหาแทน งานสำคัญทุกอย่างนี่ซันแทบจะออกหน้าคนเดียวทั้งการศึก กลยุทธ์ การฑูต มีแต่งานรองๆที่วางแผนออกมาดีแล้วยกให้ซีหลางกับจิ้นกว่างทำ มีมู่เอี๋ยนคนเดียวที่เราเห็นว่าซันยกสิ่งทีเป็นหน้าที่จริงๆจังๆให้ เมืองนี้ถ้าซันตายเมื่อไหร่ก็รอวันดับได้เลย ไม่มีปฏิหาริย์อะไรหลงเหลือ คนที่จะขึ้นมาเป็นผู้นำแทนอย่างซีหลางหรือจิ้นกว่างเอาจริงๆก็ดูจะไม่ทันโลก ตีกับเมืองอื่นไม่ได้เลย ทั้งการศึกและการฑูต หรือรอเวลาให้เปลี่ยนกษัตริย์ไปสัก2-3ยุคก็เละจากภายใน แล้วโดนกลืนกินประเทศอีกครั้ง ถามคนเขียน ตั้งใจให้ซันเป็นอย่างที่ว่ามารึเปล่า เพราะถ้าไม่นี่เราจะคิดว่าคุณมีปัญหาในการทำความเข้าใจเรื่องมิตรภาพกับครอบครัวแล้วนะ อ่านน้อยลง
sec_chan | 23 มิ.ย. 58
-
14
-
5
""นิยายคุณภาพ""
(แจ้งลบ)เป็นอีกหนึ่งนิยายที่น่าติดตาม อยากให้ทุกคนมาลองอ่านกัน หากคุณเบื่อนิยายจำพวกพล็อตเรื่องเดิมๆนิยายตลาดที่มีตั้งแต่ โรงเรียน เกมส์ออนไลน์ และช่วงที่มาฮิตที่สุดในช่วงนี้ก็คือเกิดใหม่ไปต่างโลก นิยายนี้ถ้าได้อ่านช่วงแรกๆจนมาถึง 50 ตอนนี้คุณจะเห็นพัฒนาการทางด้านอารณ์ของตัวเอก มีการทำผิดพลาดบ้าง เห็นแก่ตัว โหดร้ายบ้าง ซึ่งผู้เขียนได้สื่อถึงอารณ์ของตั ... อ่านเพิ่มเติม
เป็นอีกหนึ่งนิยายที่น่าติดตาม อยากให้ทุกคนมาลองอ่านกัน หากคุณเบื่อนิยายจำพวกพล็อตเรื่องเดิมๆนิยายตลาดที่มีตั้งแต่ โรงเรียน เกมส์ออนไลน์ และช่วงที่มาฮิตที่สุดในช่วงนี้ก็คือเกิดใหม่ไปต่างโลก นิยายนี้ถ้าได้อ่านช่วงแรกๆจนมาถึง 50 ตอนนี้คุณจะเห็นพัฒนาการทางด้านอารณ์ของตัวเอก มีการทำผิดพลาดบ้าง เห็นแก่ตัว โหดร้ายบ้าง ซึ่งผู้เขียนได้สื่อถึงอารณ์ของตัวละครออกมาอย่างได้รสชาติ ยังมีตัวละครซึ่งเป็นตัวประกอบมีการแสดงอารณ์ออกมาได้อย่างสมเหตุสมผลเช่นกัน ทำให้มีมิติได้สมจริงยิ่งขึ้น ดำเนินเนื้อหาน่าติดตามและสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ........(เรื่องนี้สนุกมากๆครับ ไรท์แต่งสนุกมากอยากให้ตัวเอกมีอารณ์ให้มากกว่านี้อีกหน่อยนึง เช่นอารณ์รัก(แต่ผมเข้าใจว่าพล็อตมันยังมาไม่ถึง 5555) ขอให้ไรเตอร์แต่งนิยายสนุกๆให้พวกเราทุกคนได้อ่านกันทุกๆวันนะครับ เป็นกำลังใจให้(^-^)) อ่านน้อยลง
Diabolus in Umbra | 3 มิ.ย. 58
-
12
-
2
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น