คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผลข้างของกระสุนดับเครื่องที่เจ้ง!!(?)
ณ บนภูเขานามิโมริ
“นี่รีบอร์น...ทำไมนายต้องลากฉันมาฝึกในภูเขาตั้งแต่เช้ายังนี้เนี่ย”
สึนะพูดพลางนึก ตอนที่เจ้ารีบอร์นปลุกก็ตั้งตี 5 ครึ่ง เล่นปลุกกันมาแบบนี้มันชักตะหงิดๆขึ้นมา และเหตุผลอย่างเดียวที่รีบอร์นบอกคือมาฝึก
“อย่าบ่นไปหน่อยเลยนะ..”
“ก็จะไม่ให้ถาม....”
แกร๊ง
“หยุดพูดแล้วก็เตรียมฝึกได้แล้วนะ”
รีบอร์นพูดขึ้นพลางจอปืนไปทางหัวสึนะอยางจัง เป็นผลทำให้เด็กหนุ่มลุกรี้ลุกลนใส่ถุงมือที่เขียนว่า “27” เข้าไปในมือโดยเร็วและเตรียมหยิบยาเม็ดกระสุนดับเครื่องชนเข้าใส่ปาก
“เดี๋ยวก่อนสึนะ”
“เอ๋มีไรเหรอ รีบอร์น”
“เดี๋ยวฉันยิงเองนายไม่ต้องกินยา”
“เอ๋...ทำไมละ”
“ก็แค่ไม่อยากให้เปลืองเท่านั้นละ”
“(เอ๋...เหตุผลมันยังไงๆชอบกลแฮะ)-[] -*”
ตูม
ไม่ทันที่สึนะจะตอบตกลงกระสุนก็พรุ่งใส่หัวสึนะเข้าอย่างจัง ทำให้เขาหงายหลังล้มไปทันทีแต่ไม่เกิน 2 วิร่างของสึนะก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟสีส้มปนแดงเล็กน้อยตรงหัว
“สึนะ”
คนถูกเรียกหัน
“ไหนนายลองกลับเป็นอย่างเดิมสิ”
“อืม”
ผลประกดว่าเปลวไฟของสึนะตรงหน้าผากไม่หายไปซึ่งสร้างความตกใจให้กลับสึนะ(แต่หน้าเฮียแกก็ยังนิ่งอยู่อะละ)
“อืม..เป็นอย่างที่คิดจิงๆด้วย”
“หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่ากระสุนที่ฉันยิงไปมันเจ้งแล้วนะสิ”
“!!!”
“เฮ้อ..คิดว่ายังไม่พังซะอีก...แต่ก็ขอบคุญนะสึนะที่เป็น หนูทดลอง ให้นะ”
สึนะถึงกับนิ่งชะยักไปประมวลความคิด ที่เรียกมาตอนเช้ามืดยังนี้แล้วบอกว่าไม่ต้องใช่ยาเม็ดดับเครื่องชนให้เจ้ารีบอร์นยิงเองเพื่อทดลองกระสุนที่ว่าเจ้งหรือยังไม่เจ้งแค่เนี่ยเหรอที่แท้มันก็ ลอกตู!!!!
“ละ..แล้วจะกลับเป็นเหมือนเดิมยังไง”
“ไม่รู้”
“ฮะ!!//- -!!<<หน้าสึนะ”
คำพูดนี่เล่นซะสึนะอยากจะเข้าไปบีบคอเจ้ารีบอร์นตัวแสบมากพูดได้ไงว่าไม่รู้แล้วที่นี่จะทำยังไงละเนี่ยเขาจะไปเจอพวกโกคุเดระ ได้ยังในสภาพยังนี่
“ฮึ...แต่ไม่ต้องกังวลไปสึนะเดี๋ยวฉันจะลองติดต่อกับพวกคนอื่นๆให้ดูหรือกันนะว่ามีวิธีรักษาให้หายไหม..ตอนนี้กลับบ้านกันก่อนเฮอะนะ” พูดเสร็จรีบอร์นก็กระโดดขึ้นไหล่ของสึนะทันที ส่วนสึนะยังอึ้งอยู่นิดๆไม่ยอมขยับไปไหนจนรีบอร์น
ตุบ
“โอ้ย..”
สึนะร้องด้วยความเจ็บนิดๆก่อนที่จะใช้มือลูบแก้มตัวเองพลางหันมาหารีบอร์นอย่างเคืองนิดๆ แล้วตัวต้นเหตุมันมาจากใครละที่ทำให้ต้องเป็นแปบนี้
“ฮึ..ได้สติสักทีกลับบ้านกันเถอะ”
“รู้แล้วน่า”
หลังจากนั้นสึนะก็บินกลับมาที่บ้าน เขาก็ยังคงคิดอยู่เลยจะบอกกับแม่ตัวเองยังไงดีเนี่ย
ทำไมเราต้องซวยยังนี้เนี่ย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไรแต่ก็ขอเม้นสักหน่อยก็ดีนะคะ จะได้เปนกำลังใจ
ที่จิงอยากจะแต่ง Y (ให้สึนะโหมดไฮเปอร์เป็นเคะดู แล้วให้ท่านฮิเป็นเมะดูอยากรู้จะสนุกแค่ไหน * *)
แต่เนื่องจากประสบการณ์การแต่ง Y ของเราด้อย+ กับแต่งไม่เปนก็เลยไม่ได้แต่ง Y
แต่ยังไงก็ขอคอมเม้นหน่อยก็ดีนะคะ
ความคิดเห็น