ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้ามเข้า ปิดรับแล้ว | OFF LINE

    ลำดับตอนที่ #2 : เ ค า ะ ป ร ะ ตู ค รั้ ง แ ร ก : มาจากฟ้า

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 61
      1
      24 ก.พ. 58

    +




    NEIGHBOR{lism❤}


    เ ค า ะ ป ร ะ ตู ค รั้ ง แ ร ก
    { ตอน : มาจากฟ้า }






                เสียงนกร้องแว่วมาตามลม..  
                บรรยากาศเช้าๆช่างสดใสเสียจริง ร่างสูงโปร่งชูแขนขึ้นไปบนอากาสและบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อล้าออกไปจากร่างกาย หลังจากที่เขาล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยเพื่อจะรับเช้าของวันใหม่ เท้าที่เปล่าเปลือยของเขาย่างไปบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบ..


    โน้ดบุ๊คถูกหยิบขึ้นจากโต๊ะไม้สีอ่อนในครัว เขาเหน็บมันเอาไว้ไต้วงแขนและอีกมือหนึ่งก็ถือถ้วยกาแฟใบเดิมที่คุ้นตา.. ควันขาวฟุ้งลอยออกจากแก้วที่เต็มไปด้วยไอร้อน.. กลิ่นของกาแฟในยามเช้า.. 

                 ชีวิตเขาช่างมีความสุขจริงๆ..


    เมื่อได้ทุกสิ่งที่เขาต้องการ เท้าเปล่าเปลือยนั้นก็พาเอาร่างกายสูงโปร่งเดินออกไปยังสวนหน้าบ้าน..  ทั่วทั้งบริเวณถูกปกคลุมด้วยสีเขียวของใบไม้ และริมกำแพงสีขาวก็มีดอกไม้เรียงรายอยู่หลากสีสัน.. ราวกับว่าพวกมันจะร้องเรียกให้สายตาของใครๆต้องจับจ้องไปยังสีสันอันบาดตาของมันอย่านั้นแหละ..

    เท้าเปล่าเปลือยตอนนี้สวมร้องเท้าแตะหูหนีบเก่าๆ และรองเท้าเก่าๆนั้นก็มุ่งหน้าไปยังเก้าอี้และโต๊ะไม้สีขาวที่ตั้งอยู่ในสวน .. โต๊ะไม้ที่ตากแดดตากลม  บางส่วนของสีขาวนั้นก็หลุดลอกจนเห็นเนื้อไม้..  คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คถูกวางลงบนโต๊กก่อนทีร่างสูงโปร่งจะนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เก่าๆนั้น.. ไม่นานนักเขาก็เริ่มละเลงปลายนิ้วลงบนคีย์บอร์ด..

    ชิน เป็นนักเขียนหนุ่มอาชีพ..งานเขียนของเขาเป็นที่รู้จักถึงแม้จะไม่กว้างขวางนัก.. แต่อาชีพนักเขียนมันก็พอเลี้ยงปากท้องของเขาได้.. เขาอยู่คนเดียวมานานถึง ปี ... บางครั้งบ้านใหญ่ๆนี่ก็เงียบ.. และใหญ่จนเกินไป..

    บ้านหลังใหญ่โตตั้งอยู่แทบจะในสุดของโครงการหมู่บ้าน.. บ้านหที่ติดกันนั้นก็ร้างมาหลายปี ส่วนหลังอื่นๆก็ห่างออกไปมาก และยังมีบางหลังที่เจ้าของบ้านไม่เคยเข้ามาดูแล .. แถงยังต่อเติมไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำไป.. เขาจึงเคยชินกับควมเงียบ.. ซึ่งมันก็ดี.. เพราะการเขียนหนังสือในที่เงียบๆแบบนี้.. 
                 
                 มันก็เป็นสวรรค์ของนักเขียนอย่างเขาแหละน้า..

     

    เฟี้ยววววว

    เพล้ง !!

    “   ! ! !   ”

    ชินสะดุ้งโหยง เมื่อขณะที่เขากำลังดำดิ่งอยู่กับงานเขียนของเขานั้น มีบางสิ่งลอยข้ามหัวของ และตกลงในแก้วกาแฟข้างๆตัว แก้วกาแฟใบนั้นหกคะมำ และกาแฟในแก้วก็หกกระจายไปทั่วพื้นโต๊ะ  เมื่อเขาตั้งสติได้ก็พบว่าสิ่งที่ตกลงมาคือ

             
     รองเท้าผ้าใบ .... สีน้ำเงินยี่ห้องคอนเวิร์ส ..

    ... แล้วมันลอยมาจากไหนล่ะเนี่ย ? ...






     


    NOPOXA'         

    " รองเท้าผ้าใบลอยฟ้า "






     

     

     









     

        มีอะไรจะบอกอย่างนึงแหละ...
        { แอด , เม้น , โหวต ... เพื่อเป็นการ บอกรักกันเบาๆ นะครับ.. }

    +

      CR.SQW
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×