คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -- การพบกัน(1) --
บนยอดเขาสีทมิฬแห่งหนึ่ง เป็นภูเขาที่มีสัตว์ป่าดุร้าย รวมไปถึงนักเวทย์มากมายที่ต้องการไปพิชิตบน “ยอดเขาร้อยมาร” ที่มีดาบแห่งเวทย์มนต์ที่เขาร่ำลือกันว่ามีพลังมากมาย สภาพอากาศที่ไม่เป็นใจในการเดินทางเอาเสียเลย ฝนตกหนัก มีพายุโหมกระหน่ำอยู่ตลอดเวลา แสงที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้านั้นก็แสนอันตรายเสียจริง
สวบ ... สวบ
เสียงฝีเท้าที่ฝ่าดงหนามเหล็กออกมานั้น ปรากฏให้เห็นชายหนุ่มผู้มีผมสีนิลดำ ดวงตาสีรัตติกาล กับหญิงสาวผมสีแดงเพลิง สวมแว่นกำลังสั่นหงึกหงักอยู่ด้านหลัง
“ท่านซาสึเกะ...แน่ใจหรือคะว่ามาถูกทางแล้ว”
“อืม...”เสียงเย็นชาที่ออกมาจากปากชายหนุ่มเผยให้เห็นว่าอารมณ์ไม่ดีอย่างชัดเจน
“ข-...ข้าว่าเรากลับกันเถอะนะ”
สิ้นเสียงของหญิงสาว ชายหนุ่มก็หับควับมาทางหญิงสาวและจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา...
“ถ้ากลัวก็กลับไปซะ”เขาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก
เมื่อเขาเดินมาได้สักพัก ก็พบกับแท่นหินใสขนาดใหญ่ ลักษณะคล้ายคลึงกับป้ายหลุมศพ รอบๆแท่นหินใสสีฟ้าอ่อนนั่น มีแผ่นยันต์ที่ถูกเขียนด้วยอักขระแปลกๆ ลอยวนรอบๆแท่นหินนั่น...
ดวงเนตรสีนิลจ้องลึกเข้าไปในแท่นหินนั่นก็พบกับ ดาบที่ฝังอยู่ใจกลาง ฝักดาบถูกพันธนาการด้วยรากไม้คล้ายรากซากุระ มีผลึกคล้ายเพชรสีแดงฝังอยู่เป็นจุดๆ ที่ฝักดาบ ที่ด้ามจับมีเนื้อผ้าห่อเก่าๆสีเทาขาดรุ่งริ้งพันอยู่...
แวบหนึ่งที่จ้องมองลึกลงไปในดาบนั่น เขาก็เห็นหญิงสาวผมสีชมพูคล้ายสีกลีบดอกซากุระยาวสลวยลู่หลัง หญิงสาวสวมชุดกิโมโนสีขาว สวมโอบิสีแดง ดวงเนตรสีมรกตกำลังจ้องเขาอยู่ทันทีที่เห็นดังนั้นเขาจึงถามออกไป
“เจ้าเป็นใคร!”ชายหนุ่มถามเสียงดัง เนื่องจากบนยอดเขานี้มีฟ้าร้อง ฟ้าแลบ รวมไปถึงฟ้าผ่าลงมาเป็นระยะๆ จึงทำให้เกิดเสียงดัง
...ข้าคือ ดาบเล่มนี้ ท่านเป็นจอมเวทย์รึ?...
เสียงหวานที่แล่นมาเข้าโสตประสาทของชายหนุ่มดังขึ้นในห้วงภวังค์
“ข้าต้องการเจ้า”
...ท่านมีเวทย์สูงหรือไม่...
“ว่าอะไรนะ”
...ข้าจะเลือกนายท่านที่มีพลังเวทย์สูงกว่าข้า...
“...”
...ก่อนอื่น...ท่านช่วยนำข้าออกไปจากแท่นนี้ที ออกไปโดยที่ข้าจะต้องไม่เป็นอะไรเลย....
ชายหนุ่มขบคิดได้เสียสักพักหนึ่ง จึงเริ่มร่ายเวทย์ที่ริมฝีปากเบาๆ เขาใช้มือปัดไปรอบๆตัว ทันใดนั้นแผ่นยันต์ที่อยู่รอบๆ ก็ค่อยๆขาดทีละน้อยๆ ตัวอักษรโบรานที่จารึกไว้บนแผ่นยันต์เริ่มเปล่งแสงออกมาเรื่อยๆ จนในที่สุดมันก็ระเบิดออกมา!
...ไม่เลวนี่ท่าน...
“หึ...”เขาสบถเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มร่ายเวทย์ปลดพันธนาการ
...ใช้เวทย์นี้ได้ด้วยรึ ข้าชักสนใจท่านแล้วสิ...
“ปลดพันธนาการ!”สิ้นคำพูดของเขา ขอบแท่นหินก็ละลายลงไปเพียงนิดเดียว...
...ฮ่าๆ เร็วๆหน่อยนะท่าน เพราะนักเวทย์อีกหลายคนกำลังจะมา....
“ชิ นี่มันหินบ้าอะไร”เขาเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อปีศาจหญิงสาวเริ่มหัวเราะเยาะเขา
...หินพันปี... สาวเจ้าเฉลยก่อนจะเริ่มขำคิกคัก
เขาค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ และร่ายเวทย์อีกครั้ง
“Meteor Storm!”สิ้นเสียงนั้น ก็มีลูกไฟขนาดใหญ่ตกจากฟ้า หลายสิบลูก พวกมันกระหน่ำตกใส่แท่นหินเป็นเวลาไม่นานนัก แท่นหินก็แตกสลาย! ทันทีที่แท่นหินแตก ก็มีลูกไฟกำลังจะตกใส่ดาบเวทย์มนต์!!
…”ข้าจะต้องไม่เป็นอะไรเลย”...
คำพูดหญิงสาวแล่นเข้ามาในหัว ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เอ่ยเวทย์ออกมา
“Ganbantein!!”สิ้นเสียงนั้นลูกไฟและเขตอาคมก็หายไปในพริบตา
แสงสีเขียวเรืองรองสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ เกิดลมพายุพัดกระหน่ำบนฟ้า สายฟ้าและฝนสาดลงมาทั่วบริเวณ บังเกิดหมอกปกคลุม ต้นไม้และพื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็บังเกิดแสงสีขาวสว่างจ้าไปทั่วเขาก่อนจะค่อยๆหรี่แสงลง
นักเวทย์ทั้งหลายในภูเขาต่างมารวมกันที่ยอดเขาแล้ว... หญิงสาวผมสีชมพูยาวลู่หลัง ค่อยๆคุกเข่าลงต่อหน้าชายหนุ่มผมสีรัตติกาลอย่างช้าๆ ก่อนจะยิ้มให้กับชายหนุ่มผู้นั้น
“ข้าชื่อ ซาสึเกะ...ข้าต้องการให้เจ้ามาเป็นอาวุธคู่กาย”
“ข้าชื่อ ซากุระ...ข้ายินยอมให้ท่านเป็นเจ้านายของข้าบัดเดี๋ยวนี้!”
...............................................
ป่าชานเมืองหลวง
ร้านดังโงะกลางป่า...
ชายหนุ่มผมสีดำสนิท มัดผมสูงกำลังนั่งกินดังโงะอย่างเอร็ดอร่อย ที่โต๊ะไม้ตัวหนึ่ง
“ขอดังโงะอีก 2ที่ แล้วก็น้ำชาด้วยครับ”เขาสั่งก่อนจะลงมือทานที่เหลือให้หมด ทันใดนั้นเองสายตาของเขาก็ไปเห็นสุนัขที่แปลกมาก มันมีขนสีน้ำตาล ตัวใหญ่มาก กำลังนอนอยู่ที่เบาะด้านในของร้าน..
“ลุงครับ”เขาเรียกเจ้าของร้านอย่างเป็นมิตร
“ว่าไงพ่อหนุ่ม”
“เจ้าตัวนั้น ทำไมตัวมันใหญ่จังเลยฮะ”
“มันเป็นหมาที่แปลกมากเลยใช่ไหมหล่ะ ฮ่ะฮ่าๆ...”
“ครับ มันสวยแบบแปลกๆ”
“มันมีตั้ง 4 หางแหน่ะ”สิ้นคำพูดของลุง ชายหนุ่มก็ถึงกับอึ้งไปแวบหนึ่งก่อนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“ผมขอไปดูมันใกล้ๆหน่อย...มันจะกัดผมไหมฮะ”
“ไม่กัดหรอก เชิญเลย ฮ่ะฮ่าๆ”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้สุนัข(จิ้งจอก)ที่นอนอยู่บนเบาะ หางที่สี่หางยาวคล้ายปีศาจ แต่มันก็สวยมาก เขาใช้ดวงตาพินิจ พิจารณาอยู่พักใหญ่ ก็มีภาพหญิงสาวใส่กิโมโนสั้น เปิดไหล่สีม่วง สวมโอบิสีแดง กำลังนอนอย่างสบายใจเฉิบอยู่บนเบาะ
“ลุงครับ เจ้าตัวนี้ ผมขอได้ไหมฮะ”
“เอ่อ...มันไม่เคยไปกับใครเลยนะ”
“เหรอฮ่ะ...”
“Stone Curse!”เสียงคนแก่ง่ำงึก ร่ายเวทย์สาปแช่งใส่เขาดังขึ้นด้านหลัง
“เฮ้ยยย!! Heal!!”เขาร่ายมนต์คลายคำสาปและฟื้นพลังอย่างคล่องตัว
ร้านดังโงะค่อยๆเสื่อมสภาพลง จนกลายเป็นแค่ปรักหักพัง
“เจ้าน่ะ มันร้ายเกินไปแล้วนะ! หมาน้อย!”
“ข้าไม่ใช่หมานะ!! ข้าเป็นสุนัขจิ้งจอก!! เจ้าคนหัวทื่อ!!” หญิงสาวที่มีผมสีบลอนด์ทองยาวประบ่าเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
“ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นคู่หู”
“แล้วข้าจะได้อะไรจากเจ้า!”
“ข้าจะปลดคำสาปให้เจ้าเอง!!”
“!!!”
“ฮึ..สนใจไหม”
“ก็ได้!”
“ง่ายจริงๆ แต่เจ้าน่ะเป็นปีศาจที่มีพลังเวทย์สูงหรอกนะข้าถึงเลือกเจ้า”
“เลือกเหรอ ไอคำๆนั้นมันจะเกินไปหน่อยแล้วนะ!! เจ้าคนหัวทื่อ!!”
“หนอยยย เจ้า!!!” ชายหนุ่มร่ายเวทย์คุมขังหญิงสาวไว้ก่อนจะแสยะยิ้มให้บางๆ
“ข้าชื่อ ชิกามารุ เจ้าหล่ะ หมาน้อย”
“ข้าชื่อ เทมาริ...ไม่ใช่หมาน้อย!! ข้ายอมเจ้าก็ได้ เจ้าคนหัวทื่อ!!”
.....................
“เมี๊ยวววว~”เสียงอิดโรยของแมวสีน้ำตาลตัวหนึ่งดังขึ้นเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งกินไอศกรีมอยู่หันมามองอย่างอดไม่ได้
แมวน้อยสีน้ำตาลอ่อน มีแผลฉกรรจ์ที่หน้าท้อง นอนอยู่กับพื้น มันสวมสร้อยมุกและผูกโบไว้ด้านหลัง มีสิ่งๆหนึ่งที่คล้องเอวมันอยู่...คัมภีร์มหาเวทย์ขนาดกลาง หนาตึบ!! ถูกตูกไว้กับแมวตัวนี้
ชายหนุ่มผู้ที่มีผมสีดำสนิท ดวงตาสีไข่มุก เหลือบมองอย่างเห็นใจก่อนจะอุ้มมันขึ้นมาพร้อมคัมภีร์
“ถ้าข้าช่วยเจ้า...เจ้าต้องเป็นคู่หูของข้า...”เขาพูดเบาๆ แมวน้อยพยักหน้าหงึกหงัก ทันใดนั้นร่างของเขาและแมวน้อยก็หายไป....
เม้นท์ติ ชม กันด้วยนะค่ะ
เดี๋ยวมาต่ออีก 3
ความคิดเห็น