ขอโทษเถิดที่รัก 2 - ขอโทษเถิดที่รัก 2 นิยาย ขอโทษเถิดที่รัก 2 : Dek-D.com - Writer

ขอโทษเถิดที่รัก 2

โดย 1127

เมื่อ 25 ปีก่อน ที่ตรงนี้ผมจำได้ดีเสมอ เพราะ

ผู้เข้าชมรวม

700

ผู้เข้าชมเดือนนี้

3

ผู้เข้าชมรวม


700

ความคิดเห็น


4

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ย. 47 / 16:28 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ท่ามกลางความวุ่นวายของเมือง ซึ่งอดีตมันเคยเป็นเมืองหลวงมาก่อน รถราที่เคยติดขัดเหมือนดั่งก่อนมันหายไป มีรถเหาะได้เต็มไปหมด

    ตอนนี้สถานีรถไฟใต้ดินมาสร้างอยู่ใกล้ ๆ หลังจากที่มันเคยมี ตรงนี้คือช่วงต่อเป็นชุมทางที่จะไปเมืองหลวงในปัจจุบัน ผมนั่งเหม่อมองออกไป

    นอกหน้าต่าง  เมื่อ 25 ปีก่อน ที่ตรงนี้ ผมจำได้ดีเสมอ เพราะ อะไรน่ะเหรอ เดี๋ยวผมค่อยเล่าให้ฟัง คุณอยากรู้มั้ยว่าในใจผมคิดอะไรอยู่

    อยากรู้ใช่มั้ย ถึงคุณไม่อยากรู้ ผมก็จะบอก หลังจากที่พ่อผมตายไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ผมเรียนจบพอดี ข่าวร้ายก็มาเยือนผม พ่อผมประสบ

    อุบัติเหตุเครื่องบินตก  แต่ผมก็มีเธอนี่แหละคอยปลอบใจ เราเรียนคณะเดียวกัน เวลาผมเหงาก็มีแต่เธอนี่แหละที่คอยเป็นเพื่อนคุย ไอ้พวก

    เพื่อนผู้ชายมันก็ดีนะ ก่อนหน้านั้น ก่อนที่พ่อผมจะตาย ผมนี่แทบกินเหล้าแทนนมเลยล่ะคุณ พอพ่อผมตายผมนี่กินนมแทนเหล้าแทน

    แต่ทุกวันนี้มันก็มีบ้าง ที่ผมเลิกเหล้าก็เพราะเธอนี่แหละคอยเตือนสติผม พอเรียนจบ รับปริญญาใบแรกในชีวิต เราแต่งงานกันทันที

    ชีวิตแต่งงานตอนแรกมันก็ดีอยู่หรอก แต่ไอ้ผมก็นะ ชอบพกพาความเครียดกลับมาบ้านเสมอ เธอรอผมกินข้าว ผมก็ดันหงุดหงิดใส่เธอ

    เธอเป็นแม่บ้านที่แสนดีเลยล่ะผมจะบอกให้ ส่วนผมก็เป็นหัวหน้าครอบครัวที่งี่เง่าที่สุด วันครบรอบแต่งงาน 1 ปี เธอก็จัดโต๊ะอาหารสวยงาม

    ประดับประดาด้วยเทียนสว่างไสว สวยเชียวแหละ แต่ไอ้เราน่ะเหรอ กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อย ก็เลยไม่สนใจเธอ ที่จริงคนเรากลับมาบ้าน

    หลังจากทำงานมันก็เหนื่อยทุกคนนั่นแหละ แต่มันก็ต้องแยกแยะให้ออกนะคุณ ไม่งั้นมันจะเป็นผม แล้วคุณจะเสียใจภายหลังแบบผม

    ผมว่าเธอนี่ความอดทนสูงมากเลยนะ เธอไม่เคยปริปากบ่นสักคำ แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อ 2 เดือนก่อนข่าวร้ายก็มาเยือนผม เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน

    ก็พบกับข่าวร้าย เมื่อผมเข้าบ้าน สิ่งผิดปกติก็มาทักทายผม คือภรรยาที่แสนดีของผมหายไปไหน  เธอล้มลงนอนกองอยู่กับพื้น เธอหกล้มหัว

    ฟาดพื้น ผมรีบนำเธอส่งโรงบาล หมอพาเธอเข้าห้องผ่าตัดอย่างด่วน ผมนั่งรออยู่หน้าห้องอย่างกระวนกระวาย หมอเดินออกมา ผมปรี่เข้าไป

    ถามหมอ คำตอบที่ได้รับ ทำให้ผมถึงกับช๊อก น้ำตาไหลพราก พลันผมก็ตื่นจากภวังค์เมื่อมีเสียงใส ๆ ดังก้องเข้าหู เมื่อผมหันไปมอง เด็กชาย

    น่ารักน่าชังคนหนึ่งจูงมือกับผู้หญิงคนหนึ่ง ลูกกับภรรยาที่แสนดีของผมนั่นเอง ครั้งนี้กับเมื่อ 25 ปีก่อน มันต่างกันที่แม่ผมตายไปแล้วพ่อผมนั่ง

    เหม่อณ.ที่ตรงนี้ แต่ผมโชคดีที่ว่าภรรยาผมไม่ตายที่ผมช๊อก น้ำตาไหลพรากที่ห้องผ่าตัดคราวนั้น เพราะผมผมโชคดีมาก ที่เธอไม่เป็นไร ผม

    ดีใจมาก ตอนนั้นผมคิดในใจว่า ขอโทษเถิดที่รัก ผมรักคุณจริง ๆ  ผมเคยบอกเธอนะว่าผมขอโทษเรื่องที่ผ่านมา เธอก็ไม่ได้ถือสาอะไร

    เธอเป็นภรรยาที่ดีจริง ๆ และผมก็ต้องตื่นจากภวังค์อีกครั้ง เมื่อเธอเรียกผม เธอมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมยิ้มตอบเธอ  ผมสัญญาว่าผมจะรัก

    เธอเสมอ และ ตลอดไป  ผมมีความสุขจริง ๆเลย แหละคุณ  พลัน เสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น ผมตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียผมฝันไปเหรอเนี่ย

    ผมรีบไปปลุกเจ้าตัวเล็ก หลังจากอาบน้ำแต่งตัวแล้ว ก็ลงมากินข้าวเช้ากัน ก่อนที่ผมที่จะไปส่งเจ้าตัวเล็กที่โรงเรียน  ไม่ว่าความฝันหรือความ

    จริง ผมก็ยังคิดถึงเธอเสมอ ผมจะเลี้ยงดูลูกเรา 2 คนให้ดีที่สุด ขอโทษเถิดที่รัก

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×