ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ - ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ นิยาย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ : Dek-D.com - Writer

    ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

    โดย 1127

    ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ประโยคนี้จงจำไว้ให้ดี

    ผู้เข้าชมรวม

    805

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    805

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 ส.ค. 47 / 17:42 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      พวกผมเป็นนักศึกษาปี 1 ช่วงนี้ปิดเทอม ผมจึงชวนเพื่อน ๆ มาเที่ยวบ้านสวนของผมกัน ด้วยตามประสาวัยรุ่น  ที่มักจะไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน

      ในวันหยุดยาว ๆ แบบนี้ วันเดินทางมีคนเดินทางไปกับเรา 4 คน คือ โจ้ คือตัวผมเอง บอย  ชัย  นก  ซึ่งเป็นผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม

      เราเดินทางกันโดยรถเก๋ง ที่ผมเป็นคนขับ  ในที่สุดเราก็มาถึงซักที เมื่อรถวิ่งพ้นประตูรั้วบ้านเข้ามาแล้ว ซ้ายมือ มีศาลพระภูมิตั้งอยู่

      นก\"นี่โจ้ บรรยากาศบ้านเธอนี่ น่ากลัวจังเลย\"

      ชัย\"เออไอ้โจ้ มีผีเปล่าวะ\"  ไอ้บอยได้ยินด้วยความที่มันเป็นคนที่ไม่กลัวอะไรมันจึงพูดขึ้นมาว่า\"โธ่พวกมึงเนี่ย ปอดแหกไปได้

      ผีเผอมีซะที่ไหนเล่า แน่จริงคืนนี้ก็ออกมาหากูเด่ะ\" ผมได้ยินจึงปรามมัน\"เฮ้ยไอ้ห่าบอย คนโบราณเค้าถือ ว่ามาต่างถิ่นห้ามพูดแบบนี้

      ถ้ามึงไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะเว้ย\"

      บอย\"โธ่เอ้ย มึงก็เป็นไปกับเค้าอีกคน เหรอวะไอ้โจ้ วัยรุ่นเซ็งเลย\"  ผมย้อนกลับมาซะงั้น

      โจ้\"แล้วเดี๋ยวมึงจะรู้สึก\" ผมเตือนมัน

      นก\"ชั้นว่าเรารีบเอาของไปเก็บกันก่อนดีกว่ามั้ย\"

      โจ้\"เอาสิ\"

      เมื่อพวกเราเก็บของกันเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น ไอ้บอยมันเดินไปที่ศาลพระภูมิ ไปหยิบ ช้าง ม้า ที่วางอยู่ มันเอาลงมาที่พื้น

      ก่อนที่มันจะเหยียบย่ำ พร้อมกับพูดดูถูกว่า ไม่สิท้าทายมากกว่า \"โธ่แน่จริงคืนนี้มาให้กูเห็นสิวะ\" แล้วมันก็ถ่มน้ำลายใส่  

      ค่ำ ๆ หน่อยเราก็ออกไปหาอะไรกินข้างนอก กว่าจะกลับมาก็มืดค่ำแล้ว

      ไอ้บอยอีกแล้ว มันพูดขึ้นมาว่า\" เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกมึงคอยฟังกูนะเว้ย กูจะมาเล่าให้ฟัง ว่าผีหน้าตาเป็นยังไง \"

      คืนนั้นเราต่างแยกย้ายกันไปเข้านอน คนอื่น ๆ น่ะไม่มีอะไรหรอก แต่ไอ้บอยนี่สิ มันแทบไม่ได้นอนเลย เพราะมันได้ยินเสียงดนตรีไทยแว่ว

      มาตามสายลม กระทบหูมันตลอดเวลา จากนั้นมันก็เห็นเด็กผมจุกหลายคน มาชวนมันเล่นด้วย ตามมาด้วยนางรำ ที่แววตาเป็นสีเลือดจ้องมอง

      มาที่มันด้วยสายตาโกรธแค้นเสียงนางรำ กับเด็กผมจุก หัวเราะก้อง มันจะร้องก็ร้องไม่ออก มันมีความรู้สึกว่าปากมันเบี้ยว มือมัน จู่ ๆ ก็เป็น

      แผลพุพอง   เป็นอย่างนี้ทั้งคืน ไอ้บอยมันแทบบ้าไปเลย  วันรุ่งขึ้นพวกผมเห็นว่าสายแล้วทำไอ้บอยมันยังไม่ตื่น  

      เมื่อพวกผมไปดูมันที่ห้อง  ผมก็เห็นมันนอนเพ้ออยู่คนเดียว ว่ากลัวแล้ว กลัวแล้ว   พวกผมรู้ทันทีว่ามันเป็นอะไร

      จึงพามันไปหาหลวงพ่อที่วัดที่ใกล้ที่สุด  ตลอดทางตัวมันสั่นตลอดเวลา เมื่อไปถึงหลวงพ่อรดน้ำมนต์ให้

      แล้วเราก็พามันไปขอขมาศาลพระภูมิ  พร้อมผีทั้งหลายที่มันไปดูถูกเอาไว้ ทุกวันนี้เวลาไอ้บอยจะพูดอะไรมันจะคิดก่อนเสมอ

      ก็ผมบอกแล้วว่า  ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×