คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กฎก็ต้องเป็นกด | ประวัติของคลับ
---------------------------------------------------------------------
…กาลครั้งหนึ่งในสมัย 5’ ZEE ยังเด็กเอาะๆ
เพล้ง!!
“ตายซะเถอะ เจ้าอสูรร้ายปาปิก้า ปึก ฟิ้ววววววววววว”ดาบอัศวินสีเขียวสะท้อนแสงถูกชักออกจากสายรัดข้างเอว ร่างท้วมกลิ้งหลุนๆลงกับพื้นเพื่อหลบอสูรร้ายล่องหนที่กำลังบุกโจมตีโลก!! มืออวบๆยกดาบชูขึ้นฟาดไปมาระรัวในอากาศเพื่อป้องกันตัวเอง หน้ากากอินทรีย์แดงประจำตำแหน่งเกิดลำแสงเจิดจ้าขึ้นมาเพื่อสร้างเกราะกำบัง
“เจ้าอสูรร้ายปาปิก้า เจ้ากล้ามากนะ วันนี้เจ้าไม่ได้ตายดีแน่ ฉึกๆๆ”ร่างท้วมๆคลานเร็วๆไปหลบที่ใต้เก้าอี้ตรงมุมห้อง ปากหยักบ่นพึมพำๆเป็นคาถาในการแปลงร่าง
“เมเส เมสา ตาลาลา อาฮ่า อาเฮ้ ปริปริ คุกคุกคริคริ อาริงาโตะ...... อัศวินดาบเขียวแปรงร่างงงงงงง”เก้าอี้ที่เคยเป็นเกราะกำบังถูกโยนหายไปในห้องครัวอย่างไม่ใยดี ก่อนที่พ่ออัศวินดาบเขียวสะท้อนแสง(?)จะพุ่งตรงเข้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับอสูรร้ายปาปิก้า(ในอากาศที่ว่างเปล่า)
“ตุบๆๆๆ อ๊ะ เอื๊อกก จะ เจ้าพ่นแสงปลิดชีพใส่ข้าเรอะ อะ เฮื่ออ โฉมงามมมมมม ฉมงามอยู่ไหนนน ขะ ข้ากำลังจะตายย”เมื่อพลาดท่าโดนลำแสงปลิดชีพที่แสนน่ากลัวเข้าจังๆที่กลางลำตัว ร่างท้วมของอัศวินผู้กล้าหาญก็ลงไปนอนดิ้นอยู่ที่พื้นห้อง สองมือกุมที่ตรงหน้าอกแน่นจนเสื้อยับ ดาบสีเขียวสะท้อนแสงถูกปล่อยทิ้งไว้ข้างลำตัว ไม่นานบาดแผลภายในเริ่มรุกรายส่วนต่างๆของร่างกายจนเกินเยียวยา ตาเรียวเล็กค่อยยๆปรือลงจนปิดไปในที่สุด
“ไม่นะ อัศวินดาบเขียวสะท้อนแสง ผู้เป็นที่รักของข้า ฮึก โอ้ พระเจ้าเรลล่าที่ 13 ช่วยคนรักของข้าด้วยเถิด”ก่อนที่อัศวินดาบเขียวสะท้อนแสงจะสิ้นใจ ร่างเพรียวบางของเจ้าหญิงโฉมงามซุปเปอร์เรลล่าที่ 16 ก็ถลาเข้ามาพยุงร่างท้วมนั้นขึ้นมานั่งบนตักซะก่อน หน้ากลมเงยขึ้นมองท้องฟ้า(ฝ้าเพดาน) สองมือประคองหน้าอัศวินผู้เป็นที่รักไว้มั่น
“พระเจ้าเรลล่าาาาาาาาาา”เจ้าหญิงโฉมงามซุปเปอร์เรลล่าร้องเรียกพระเจ้าเรลล่าที่ 13 ดังลั่น จนบุคคลปริศนาผู้หนึ่งได้ยิน จนวิ่งจากหน้าบ้านเข้ามาดูด้วยความตกใจ
“เฮ้อออ นี่ๆๆ เลิกเล่นได้แล้วพ่ออัศวินกับแม่โฉมงาม ไปกินข้าวไป ลูกๆนั่งรอกันแล้วเนี่ย”ป้าแครอทที่เดินเข้ามายุติบทโศกโศกาของอัศวินดาบเขียวสะท้อนแสงกับเจ้าหญิงแมงามซุปเปอร์เรลล่าที่ 16 แล้วพยักเพยิดหน้าไปทางเด็กน้อยทั้ง 5 ที่นั่งมองกันหน้าสลอน
เด็กชายซีเดย์...
เด็กชายซียู...
เด็กชายซีไนท์...
เด็กชาย(หญิง)ซีกายส์...
เด็กหญิงซีเกมส์...
5 ซี เด็กที่เป็นยิ่งกว่าเด็ก!?
“ป้าแครอทฮับ”หนึ่งในนั้นเปิดปากเรียกชื่อป้าคนสนิท(?)ที่คอยดูแลพ่อกับแม่ที่อาการทางจิต เอิ่ม.. ไม่ค่อยจะสู้ดีสักเท่าไรนัก ก่อนที่ตัวเล็กๆสั้นๆนั้นจะเดินอ้อมเก้าอี้มาหยุดอยู่ตรงหน้าพ่อกับแม่ที่นั่งมองกลับตาแป๋ว
“หืมม”ผู้ถูกเรียกชื่อหันไปมอง หนังตาที่เหี่ยวย่นหรี่ลงมองภาพเด็กชายวัยกระเตาะที่ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเท้าเอวขณะที่หน้าเล็กก็ยู่ลงอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตากลมโตกรอกไปมาแสดงถึงอาการ เบื่อหน่าย
“น้องกายสึไม่อยากอยู่ที่นี่ น้องกายสึเบื่ออออ”เสียงเล็กลากยาวน้ำเสียงบ่งบอกว่าสิ่งที่พูดนั้นโคตรจะตรงกับความรู้สึก
“แล้วแกจะไปอยู่ไหนกัน ห๊ะ ตัวก็แค่นี้ ฉันไม่มีปัญญาหรอกนะ”มืออวบๆผลักเข้าที่หัวเล็กนั้นอย่างหมั่นไส้ ทำเอาซีกายส์หันมามองตาเขียวขวับ เท้าเล็กกระทืบพื้นกระเบื้องเร่าๆ
“อั๊ย ผลักหัวน้องกายสึทำไมฮะ! เสียทรงหมดรู้ไหม เฮอะ!”ตากลมตวัดมองค้อน ก่อนจะจับผมยุ่งๆของตัวเองให้เรียบร้อย
กรุ๊งกริ๊ง
“หนังสือพิมพ์ครับ เฟี้ยววววว~”หนังสือพิมพ์ประจำวันถูกเด็กส่งหนังสือขว้างเข้ามาในรั้วบ้าน ป้าแครอทเดินอุ้ยอ้ายไปหยิบขึ้นมาเปิดผ่านๆ แล้ววางไว้ที่โต๊ะกินข้าว ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
“หนังสือพิมพ์มาแล้วๆๆๆๆ อั๊ย >O<”+เสียงแหลมร้องแว๊ดๆมาแต่ไกลก่อนจะถลาวิ่งมาคว้าหนังสือพิมพ์ประจำวันนี้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแล้วยิ้มอย่างเพ้อฝัน
“พี่เคนนนน ~”ซีเกมส์รีบเปิดไปหน้าบันเทิงรายวันทันที ใบหน้าของเทพบุตรขวัญใจลอยเด่นหรายิ้มแฉ่งอยู่กลางหน้ากระดาษ จนคนที่คลั่งไคล้อยู่แล้วแทบละลายกองไปกับพื้น ผิดกับอีกหนึ่งหนุ่มที่นั่งเงียบมานาน... ตาคมตวัดมองที่พาดหัวข่าวเล็กๆตรงหน้าหนึ่ง
สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าเปิดใหม่
หรูหรา... ด้วยทุนสร้างกว่าพันล้าน
สะดวก... ด้วยบริการระดับล้านดาวกับพนักงานอวบอึ๋ม
สบาย... กับบรรยากาศชิวๆแต่มีระดับของที่พักและสวนหย่อม
เราให้คุณได้มากกว่าคำว่า บ้านเด็กกำพร้าธรรมดาทั่วๆไป!!
อำนวยการสร้างโดย บริษัท ป้าเครือ ผีเสื้อหรรษา จำกัด มหาชน
สถานเด็กสงเคราะห์ อย่างนั้นหรอ...
นึกออกแล้ว!!
“นี่! ทุกคน เตรียมเก็บเสื้อผ้า”ซีเดย์ลุกขึ้นยืนประกาศเสียงดัง กวาดมองหน้าน้องๆที่เหลือด้วยแววตาสีหน้ามุ่งมั่น ก่อนจะพลุดหายเข้าไปในห้องนอนเพื่อเก็บข้าวของเสื้อผ้าทั้งหมดยัดลงกระเป๋าปิกก้าจู -3-
“เรากำลังจะไปไหนกันครับ???”
“ไปมีอนาคตใหม่ไง!!”
.... ต่อ จากนั้นในอีก 7 ปีถัดมา
5’ ZEE เติบโตขึ้นในสถานสงเคราะห์สุดหรูใจกลางเมือง ทั้งห้าถือเป็นหัวโจกหัวหน้าใหญ่ของที่นี่กันเลยทีเดียว ใครๆก็ต้องเกรงใจพวกเขา หากมีคนริอาจผิดคำสั่งแม้แต่น้อยอนาคตที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปอย่างสงบสุขเห็นได้แค่เลือนราง .. หึหึ
ในวันนี้เป็นวันที่ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบ้านเด็กกำพร้าหลังนี้จะมาตรวจเยี่ยม และดูความเป็นอยู่ของเด็กๆสักหน่อย และแน่นอนว่า 5’ ZEE ไม่น้อยหน้าใครเบียดตัวเองมายืนแถวหน้าสุดของแถว ก็แหงแหละ เผื่อพ่อเลี้ยงใจบุญ กระเป๋าหนักๆจะพาพวกเขาไปเลี้ยงดู และมรดกที่เหลือหลังจากที่พ่อเลี้ยงม่องเท่งก็... ตกเป็นของพวกเขานะสิ
เพราะฉะนั้น ทำตัวไร้เดียงสาเข้าไว้เป็นดีที่สุด!
“อะ .. โอ๊ยยย เจ็บจังเลย”ทันทีที่ผู้ถือหุ้นสุดจะแก่หงำเหงือกเดินผ่าน ซีเกมส์สาวแร๊ง!ก็พลิกขาตัวเองให้ล้มลงกับพื้น แกล้งหมอบก้มหน้าต่ำลง แต่ที่จริงกำลังป้ายยาหม่องเข้าที่ตาตัวเองตางหาก
“อ้าวหนู เจ็บไหมลูก”ด้วยความมีน้ำใจเลยเข้าไปช่วยพยุงซีเกมส์ให้ลุกขึ้น เมื่อเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ สาวแร๊ง!ก็จัดการบีบน้ำตา เล่าเรื่องโป้ปดสุดแสนจะน้ำเน่าจนไปๆมาๆ พ่อเลี้ยงคนนั้นจัดการทำเรื่องรับซีเกมส์ไปเลี้ยงซะอย่างนั้น เป็นที่แปลกใจของทุกคนซะจริง
รวมทั้ง 4’ ZEE ที่เหลือก็ด้วย
“ไม่ต้องมามองแบบนี้เลยค่ะคุณๆทั้งสี่ โฮะๆๆ ไปเก็บเสื้อผ้าเข้าสิ ยืนทำหน้าเอ๋อกันอยู่ได้ เราจะไปด้วยกันหมดนี่แหละ”
“ห๊ะ หมดนี่ หมายความว่ายังไง ไปกันหมด คุณมะขวิดเขารับเธอไปเลี้ยงคนเดียวไม่ใช่รึไง?”ซียูตั้งคำถาม ก็ใบเซ็นรับรองเลี้ยงดูมีแต่ชื่อซีเกมส์คนเดียวนี่
“เอาเหอะน่า เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”ซีเกมส์ดันหลังพี่น้องที่เหลือให้เข้าไปเก็บของส่วนตัวด้านในก่อนจะหันไปยิ้มให้หับคุณมะขวิด ที่ต่อจากนี้จะมีฐานะเป็นพ่อเลี้ยงของพวกเขาทั้ง 5 คน
แต่ซีเกมส์ไปทำอีท่าไหนนะ คุณมะขวิดถึงรับเลี้ยง 5’ ZEE ได้.. ?? ...
ปมที่ 1
ตั้งแต่ก้าวย่างเข้ามาในบ้านหลังใหญ่โตมโหฬารได้หลายเดือน พ่อเลี้ยงมะขวิดรู้สึกผูกพันและรัก 5’ ZEE ทุกคนมาก ตามใจทุกอย่าง อยากได้อะไร ต้องการอะไรพ่อมะขวิดก็จัดการทำให้ตามคำขอทุกประการ จนตอนนี้นิสัยที่ย่ำแย่อยู่แล้วยิ่งดิ่งลงเหวลึกเข้าไปใหญ่ แล้วใครจะขุดพวกเขาขึ้นมาได้ล่ะทีนี้ ..
“ซีไนส์ มานี่หน่อยสิ”เสียงขรึมๆของซียูเอ่ยเรียกแผ่วเบาในมุมหนึ่งของบ้าน การคุยธุระที่มองแล้วเหมือนเป็ฯเรื่องตลกๆธรรมดาที่พี่น้องเขาคุยกันแน่เอาจริงๆแล้วมันมีอะไรอย่างอื่นมากกกว่าที่คิดไว้เยอะ
เสาต้นใหญ่บดบังสายตาจากผู้คนภายนอกได้เป็นอย่างดี เพราะงานนี้ พวกเขาต้องการจะได้สิ่งตอบแทน .. แต่เพียงสองคน (หรอ)
ไม่ได้มีแค่ซีไนส์และซียูเท่านั้นที่กำลังวางแผนการอะไรบางอย่างอยู่ อีกสามคนที่เหลือก็กำลังสุมหัวกันอยู่เช่นกัน
ภายในห้องของซีกายส์เป็นที่ปักหลักที่ดีที่สุด เพราะโดยปกติแล้ว พวกเขาจะไม่ค่อยย่างก้าวเข้ามาในห้องนี้สักเท่าไร ถ้ายังอยากปลอดภัยจากอันตรายใดๆทั้งปวง
“ใครจะเป็นคนลงมือ?”ซีเกมส์เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม สีหน้าดูเคร่งเครียด
“ฉันเอง...”
ความลับที่ 5’ ZEE เก็บไว้มันคืออะไร...??..
ปมที่ 2
“อ๊ะ เฮือก แค่กๆๆ อะเฮื้อ อะเฮื่อ แฮ่ก คร่อกแคร่กๆ”กลางดึกในคืนนั้นพ่อมะขวิดก็มีอาการแน่นหน้าอก หายใจขัดข้อง ไร้เรี่ยวแรง ต่อมาเริ่มหายใจไม่ได้เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกระทั่งสิ้นลมหายใจไปมนที่สุด
คนที่เฝ้ามองอยู่ตรงประตูยกยิ้มขึ้นอย่างยินดี ก่อนจะหมุนตัวกลับออกไป
“ซีเกมส์ เธอกำลังทำอะไรอยู่”ซีเดย์ที่หน้ากำลังก้มอ่านหนังสือในมืออยู่โพล่งขึ้นมาลอยๆ ตอนที่ซีเกมส์กำลังเดินผ่านไปในห้องครัว
“มีปัญหาอะไรหรอ ฮ๊ะ ซีเดย์”
“ก็เปล่า.. แค่อยากเตือนนายว่าจะทำอะไรน่ะ อย่าคิดว่าไม่มีคนรู้”ประโยคหลังมือที่ถือหนังสืออยู่นั้นลดลงมาระดับหน้าอก จ้องมองเข้าไปในดวงหน้าของซีเกมส์เขม็ง แต่สาวแร๊งก็แค่ยักไหล่สบายๆ เหมือนไม่สนใจอะไรแล้วเดินถัดออกไป
“จะทำอะไรฉันไม่ว่า .. แต่อย่ามาขัดแผนฉันก็แล้วกัน!”
วันถัดมา..
“คุณท่าน!!!”เสียงแม่บ้านใหญ่ของตระกูลดังลั่น สาวใช้รวมถึงลูกจ้างทุกคนแตกตื่นวิ่งขึ้นไปดูเหตุการณ์ด้านบนทันที แต่กลุ่มคนที่กำลังกินข้าวเช้ากันอยู่นั้นเพียงนั่งนิ่งๆ ซีไนส์กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆก่อนจะจิ้มแฮมเข้าปากอย่างสบายอารมณ์ ทั้งโต๊ะไม่แสดงอาการยินดียินร้ายใดๆทั้งสิ้น .. ??
“ฝีมือใครกันนะ คิกก~”ซีกายส์ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะตาใส เหลือบตามองขึ้นไปยังชั้นบนที่ดูจะวุ่นวายกันยกบ้าน ที่ริมฝีปากติดรอยยิ้มพอใจไว้ซะกว้าง
“ทีนี้ก็เรื่อง....”
“มรดก!”
5’ZEE ต่างมองหน้ากันไปมา ซีเดย์เป็ฯคนแรกที่ลุกขึ้นยืน ตาคมกวาดมองหน้าบรรดาน้องตัวเองนิ่งเฉย มือขวาไพร่ไปด้านหลังก่อนที่วัตถุที่ดำเข้มจะถูกชักออกมาจ่อหน้าคนที่นั่งไม่รู้เรื่อง(หรอ)อย่างซียู ซึ่งแน่นอนมันไม่ใช่แค่ของเล่นธรรมดาแต่มันคือเครื่องมือปลิดชีวิตคนอย่างหนึ่ง
ปืน..
“โอ๊ะโอ”ซียูร้องออกมาเบาๆด้วยรอยยิ้ม สองมือยกขึ้นเหนือหัวตัวเองแล้วลุกขึ้นยื่นช้าๆ
“นี่พี่คิดจะฆ่าผมหรอ? ฝันไปเถอะ!!”จบคำปืนกระบอกยาวสีเทาเงินก็ถูกชักขึ้นมาจ่อกลับไปทางซีเดย์ สองคนจ้องหน้ากันนิ่ง ไม่มีใครยอมใคร ส่วนอีกสามคนที่เหลือเพียงมองหน้ากันเงียบๆหากแต่มือที่อยู่ใต้โต๊ะมันกำลังเคลื่อนไหว
พรึบ!
พรึบ!
พรึบ!
ซีเกมส์ ซีกายส์ และซีไนส์ลุกขึ้นพร้อมกัน ที่มือมีปืนคุณภาพดียกขึ้นจ่อหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย ซีกายส์กวาดสายตาจิกกัดไปให้ทุกคน ณ ตอนนี้ ความผูกพันแบบพี่น้องไม่เหลืออีกแล้ว เวลานี้ มรดกเป็ฯสิ่งที่ทุกคนต้องการ
และมันคือ.. การแย่งชิง!
“มรดกต้องเป็นของฉัน!”ทั้งห้าคนพูดขึ้นพร้อมกัน สายตาแต่ละคู่ดูน่ากลัวจนบรรยากาศรอบข้างเย็นเยือก เสียงเหนี่ยวไกปืนดังไล่กันจนครบทุกกระบอก ตอนนี้เพียงใครสักคนตัดสินใจยิงลูกตะกั่วออกไป สงครมขนาดย่อมแต่ความเสียหายมากโขคงจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
ปัง!!!
กริ๊งง
“เจมมา~”เสียงระฆังแก้มในโบสถ์ดังขึ้นพร้อมกันทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวที่สงบนิ่ง ลูกกระสุนจากปลายกระบอกปืนร่วงหล่นลงพื้นแผ่วเบา ทั้ง 5’ZEE หันไปมองที่ต้นกำเนิดเสียงแต่แสงสว่างสีขาวจ้าก็ทำให้ต้องยกมือขึ้นมากำบังเพราะแสบตา
“พวกเธอจะแย่งชิงกันไปเพื่ออะไร ทรัพย์สมบัติกับความผูกพันของพี่น้องมันแลกกันไม่ได้หรอกนะ ลองนึกย้อนไปดูสิ พวกเธออยู่ร่วมกันมาตั้งเท่าไร แค่เงินทองไม่มีพันล้านมันมีค่าเทียบกันไม่ได้หรอกนะ”เสียงนุ่มของคุณแม่อธิการที่นุ่งชุดยาวสีขาวดังขึ้นก้องในหู ทั้งห้าคนหลับตานิ่ง มือย่นของคุณแม่อธิการโบกไปรอบๆห้อง เพียงเท่านั้นความทรงจำต่างๆที่ถูกความโลภครอบงำไว้ก็ฉายชัดขึ้นมา
ภาพของความสุข รอยยิ้ม และน้ำตา ต่างรวมกันไว้ที่นี่ ภายในจิตใต้สำนึกของพวกเขาทุกคน
นี่ฉันทำอะไรลงไป..!!
ความคิดที่ตรงกันของทั้ง 5’ZEE ก่อนที่ทั้งหมดจะลืมตา คุณแม่อธิการเพียงส่งยิ้มบางๆให้แล้วหายวับไปกับแสงสว่างนั่น ปืนทุกกระปอกทุกทิ้งไว้ที่พื้นอย่างไม่ใยดี ตอนนี้ทุกคนโผเข้ากอดกันแน่น
“ฮือออ โอ๋กันน้า”
“โอ๋ๆๆกันน้า”
เสียงปรอบโยนกันดังก้องทั่วทั้งห้องกินข้าว ทุกอย่างรอบตัวกลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง แต่ไม่ได้อู่ในความสนใจของพวกเขาทั้งห้าเลยสักนิด ตอนนี้แค่ ... โอ๋กันน้า แค่นี้ก็พอ..
END~
เอ๊ะ!! จบได้ไงย่ะ ฉันน่ะยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ ฮึ่ย เอาล่ะคะเอ้ยครับ ผมซีกายส์เองน้า คิกก~ ผมมีอะไรจะบอกพวกคุณล่ะ อ๊ะ!ๆ เรื่องอะไรน่ะหรอ
อืมมม
มันสำคัญมากๆๆเลยนะ คุณรู้แล้วก็อย่าไปบอกใครเชียวนา ความลับที่ว่านั่น ก็คือ .... ผมหล่อยังไงล่ะ!! คึคึคึ ล้อเล่นๆๆๆๆน่า อย่าเพิ่งอ่านข้ามไปนะ ผมจะพูดจริงๆแล้ว
อะแฮ่มมม ฮัลโลเทสส วัน ทู ทรี โฟร์
ความลับที่ว่ามันก็คืออ
$#@&@&(&__()^&%^$%*
SECRET!! จุ๊ๆ ก็มันเป็นความลับอ่ะ บอกไม่ได้!!
ดอก(ไม้)จันทร์ ** NO'COPY NO'COPY NO'COPY NO'COPY NO'COPY NO'COPY
โนกอปปี้ = ห้ามกอป ห้ามดัดแปลง ห้ามคัดลอก บทความนี้
PIM ZZ*
ความคิดเห็น