ฟิคปลวกรั่วมั่วเกรียนสไตล์ไอดอล

ลำดับตอนที่ #1 : SF:B1A4

ณ จุดนี้ของปล่อยSFของB1A4มาก่อนค่ะ รีเควสได้นะ

(ถ้าไม่ใช่คู่ที่ชอบก็ขอบาย...) 

เดี๋ยวเรื่องคู่ที่จะมีแบร์จะเอามาลงในครั้งหน้านะคะ ฮิฮิ

ปล.เรื่องนี้แบร์เคยลงในบล็อกค่ะ แต่มันไม่เวิร์คเลยมาลงใหม่ในเด็กดี แฮ่~

เรื่องนี้ใสๆค่ะ (เหรอ?)

_________________________________________________________________________________________________

 

คุณเคยชอบใครรึเปล่า?

 

แบบว่าอยู่ใกล้ๆแล้วมันหวั่นไหว

 

หน้าแดง 

 

ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

แต่คนที่ผมคิดว่าตัวเองชอบกลับเป็นผู้ชาย

 

ที่สำคัญ...

 

"เด็กกว่า" 

 

 

"นี่ฮยอง...คิดอะไรอยู่เหรอครับ" เสียงๆหนึ่งทำให้ 'จองจินยอง' หยุดความคิดของตัวเองและหันมามองทางต้นเสียงที่เรียกตน 

 

'กงชานชิค' 

 

คนนี่แหละคนที่จินยองคิดว่าตัวเองกำลังชอบ

 

"เอ่อ...เอ้อ..เปล่าๆๆ แล้วกงชานมีอะไรเหรอถึงเรียกฮยองน่ะ" จินยองกลบเกลื่อนและถามกงชานกลับ

 

กงชานคือชื่อเล่นที่ใครๆนิยมเรียกมากกว่าชื่อชานชิค

 

"เปล่าหรอกครับผมเห็นฮยองยืนเหม่อๆเลยเป็นห่วง ว่าแต่เวลาผมจะคุยกับฮยองต้องมีเรื่องที่จะคุยด้วยเหรอ" กงชานถามกลับ

 

จินยองหน้าแดง 

 

สาบานได้เลยผู้ชายที่ชื่อจองจินยองไม่เคยหน้าแดงขนาดนี้เลย

 

จริงๆนะ

 

"ก็เปล่าหรอก ฮยองเห็นเราไม่ค่อยพูดกับฮยองไง" จินยองพยายามแถ เพื่อไม่ให้เด็กหนุ่มสังเกตุอาการหน้าแดงของตน 

 

"งั้นเหรอครับ...งั้นผมควรชวนฮยองคุยบ่อยๆรึเปล่า?" กงชานพูดและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

 

ให้ตายสิ! ในหอศิลป์นี่ไม่มีใครแล้วเหรอนอกจากพวกเขาสองคน?? 

 

ขณะนี่จองจินยองไม่มีอารมณ์จะวาดรูปหรืออะไรแล้วทั้งสิ้น ชายหนุ่มหน้าหวานพยายามกลบเกลื่อนอารมณ์ของตัวเองให้ถึงที่สุด...

 

"งะ...งั้นก็ดีเหมือนกันเนอะ ไหนๆเราก็ต้อง 'คู่กัน' ทำโปรเจคอยู่แล้วเนอะกงชานอา..." จินยองพูดและเดินกลับมาที่กระดานวาดรูปของตน 

 

ทั้งจินยองและกงชานทำงานอยู่ในหอศิลป์ของเพื่อนสนิท และยังเป็นหุ้นส่วนอีกด้วย หลังจากที่เรียนจบและไปเป็นทหาร (จินยองมีรูปร่างบอบบางเลยถูกจัดให้ทำงานในออฟฟิศแทนเลยสบายกว่าคนอื่น) ก็มาทำงานเป็นจิตรกรในหอศิลป์ที่ผลงานขายได้ในราคาหลายสิบล้านวอนขึ้นไป

 

"นั่นสิฮยองนะฮยอง เรา้ต้อง 'คู่กัน' นี่" กงชานพูดและส่งยิ้มแพรวพราวมาให้จินยอง

 

ฉ่า...

 

หน้าจินยองแดงมาก

 

'มะ...ไม่ไหวแล้วเจ้าเด็กนี่มัน...'

 

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

2วันผ่านไป

 

 

 

"นี่ๆฮยองวันนี้ก็เหลือแค่เราสองคนอีกแล้วเนอะ" กงชานหันมาพูดกับจินยองที่กำลังวาดภาพอยู่

 

"อะ...เอ้อ..ใช่ๆ" จินยองพูดติดๆขัดๆ 

 

เพราะอาการใจสั่นที่อยู่ใกล้กงชานมันกลับมาอีกแล้วสิ...

 

"วันนี้ฮยองทำไมดูหน้าแดงๆ? หรือวันนี้หิมะตกแล้วหนาวมาก? ผมว่าฮิตเตอร์ก็ทำงานดีอยู่นะ" กงชานพูดและหันมองจ้องหน้าจินยอง

 

"ปะ..เปล่านะกงชาน คือแบบเหมือนกี้มือเปื้อนสีแล้วเผลอไปโดนหน้าไง" จินยองพยายามแถ 

 

แต่กงชานก็ไม่ได้โง่...แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องน่าสนุกกว่านะ

 

"เหรอครับ?...ผมเช็ดให้ดีกว่า:)" กงชานพูดและหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วเดินไปเช็ดให้จินยอง

 

ใบหน้าของทั้งสองใกล้กัน

 

จินยองหน้าแดง

 

กงชานยิ้ม

 

:)

 

'วันนี้จินยองฮยองเขินผมด้วยแหละ:p //กงชาน' 

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

3อาทิตย์ต่อมา

 

 

จินยองยังคงวาดรูป...

 

 

โดยที่ไม่รู้ว่าถูกเด็กหนุ่มหน้าหล่อนั่งจ้องหน้ามาตลอด3ชั่วโมง

 

"กะ...กงชานชิค! นายจะจ้องหน้าฉันทำไม" จินยองหน้าแดง

 

' ไม่ไหวแล้ว...จองจินยองคนนี้กำลังจะละลาย..ยิ่งกว่าอยู่ตรงหน้าทิฟฟานี่นูน่าอีก!! '

 

"ก็ฮยองหน้ามองนี่:)" กงชานตอบและเดินเข้ามาหาจินยองที่นั่งวาดรูปอยู่ตรงมุมห้อง

 

 

"หน้า...หน้ามองตรงไหนเล่า" จินยองกำลังเขินสุดขีด หน้าของเขาแดงเป็นลูกมะเขือเทศ...

 

"ก็ฮยองสวยนี่:)" กงชานพูดและย่อตัวจับใบหน้าของจินยองที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ให้มาสบตาของตน

 

"อะ..อะ..อะไรของนายเนี่ยจู่ๆก็..." 

 

ไม่ทันให้จินยองพูดจบกงชานได้ประทับริมฝีปากของตนลงกับริมฝีปากของจินยอง 

 

มอบจูบที่ละมุนละไมให้กัน 

 

แม้จะไม่ได้ลึกซึ้งแต่มันก็หวานมาก

 

กงชานถอนริมฝีปากออก

 

"นะ..นาย...นาย..." จินยองพูดติดๆขัดๆ 

 

"ผมชอบฮยอง" กงชานพูดคำสารภาพออกไป

 

"ฉันก็ชอบนายแต่..นาย...นาย...นาย...ชอบฉันจริงๆเหรอ?" จินยองถาม

 

ในใจของจินยองตอนนี้ลิงโลดไปตั้งแต่ตอนที่กงชานได้จูบเขาไปแล้ว

 

"ไม่ได้ชอบหรอก..." 

 

"..."

 

"แต่รักเลย:)"

 

FIN.

_________________________________________________________________________________________________


จบแล้ว...ชอบแนวนี้ไหม? หรืออยากได้แนวเกรียนๆ

จริงๆเป็นคนชอบแนวสยองขวัญนะ แต่บังเอิญไปดูหนังรักหวานเยิ้ม เลยอินเลิฟตาม+_+

ได้โปรดคอมเม้นท์นะคะ

จุ๊บุ๊