ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 28...ความอ่อนหวานของสายน้ำ
“นายคงไม่ปล่อยให้ฉันทรมานใช่มั้ย…ชานยอล”คริสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงและแววตากึ่งเว้าวอนกึ่งบังคับ ดวงตาคมที่จับจ้องคนใต้ร่างหวานหยาดเยิ้มจนกลืนกินคำพูดก่นด่าทั้งหมดของชานยอลลงไป แทบจะหลอมละลายทั้งร่างของเขาให้จมลงไปในเตียงนอน
“มนต์ มนต์มันยังไม่หายไปหรอ”เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับพยายามเบือนหน้าหนีไปทางอื่น การถูกคริสจ้องมองอยู่อย่างนั้นทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกเลย
“ใช่”ร่างสูงเอ่ยตอบเสียงพร่าก่อนจะค่อยๆไล้จมูกไปตามซอกคอขาว แล้วไล่ขึ้นจนถึงปลายคางช้าๆ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดลำคอของร่างโปร่งจนจักจี้ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว
“อื้อ…อย่าเพิ่ง กลับมาตั้งนาน ทำไมเพิ่งรู้สึก”
“สร้อย…..สร้อยของแม่ พลังของฮาเดสคานพลังของอะโพไดธ์”คริสเอ่ยตอบพร้อมกับเลียติ่งหูเบาๆ ก่อนจะพรมจูบไปตามลำคอ สัมผัสรัญจวนใจรบกวนสมาธิของชานยอลให้ผุกร่อนลงช้าๆ ร่างโปร่งพยายามคิดตามคำพูดของคริส ทั้งวันมานี่คริสใกล้ชิดกับมาธาร์ที่สวมสร้อยอยู่ตลอด เลยอาจทำให้มนต์ของอะโพไดธ์เสื่อมลงได้ แต่เมื่อหัวค่ำป้าของเขาเพิ่งจะถอดมันไป มนต์ก็เลยกลับมาทรงพลังอีกครั้ง…
“หยุดมนต์ยังไง แล้วนี่นายคงไม่ได้กำลังจะทำอย่างว่าที่นี่จริงๆใช่มั้ย!!!”ร่างโปร่งเอ่ยถามก่อนจะพบว่าตัวเองพลาดแล้วที่ถามคำถามนั้น ร่างสูงชะงักการกระทำก่อนจะหันกลับมาสบตากับร่างโปร่ง
“ใช่…”คริสพูดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคออีกฝ่าย ชานยอลดิ้นเร่าๆ พยายามผลักอีกฝ่ายออก หัวสมองขับเคลื่อนเร็วจี๋ คิดถึงพลังของมนต์สะกดของอะโพไดธ์ เวทมนต์ระดับนั้นไม่มีทางหยุดยั้งได้แน่ ทางเดียวที่จะคลายมนต์สะกดได้คือ…..การมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน
“ดะ เดี๋ยว อื้อ คริส! ไม่ทำที่นี่ คุณป้าอยู่ ไปทำ อื้มม ที่อื่น!!!”ชานยอลบอกพร้อมกับพยายามกลั้นเสียงครางที่เริ่มจะดังขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบ
“ย่อมได้”เฉียบพลันนั้นพวกเขาก็หายเข้าไปในความมืด ทุกอย่างรวดเร็วจนจับตามองไม่ทัน ก่อนที่จุดแสงที่ปลายทางจะสว่างๆขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นเขาก็มาโผล่อยู่บนเตียงนอนสี่เสาขนาดใหญ่ ทั้งห้องตกแต่งด้วนสีดำ มีสีทองบ้างประปราย คล้ายห้องของคริสในวังพิภพ ต่างกันแค่ที่นี่ไม่ได้มีกลิ่นไอแห่งความตายรุนแรงเท่า แต่ก็ยังเจือไปด้วยความน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึง เสียงนกเค้าแมวร้องดังออกมาจากสุสานที่อยู่ใกล้ๆคฤหาสน์ ขับไล้บรรยากาศให้วิเวกวังเวงกว่าเดิม
ส่วนหลังจากนี้ ตามได้ที่ "ที่ที่คุณก็รู้ว่าที่ไหน"
“อย่ายั่วฉันอย่างนี้อีก”
“ทำ…ไม”ชานยอลถามอย่างเหนื่อยอ่อน
“เพราะฉันชอบเป็นคนคุมเกมส์เอง และสองเพราะฉันจะยิ่งหลง…..”คริสเว้นช่วงก่อนจะกระซิบข้างหู
“รัก….นายจนโงหัวไม่ขึ้นน่ะสิ”หน้าชานยอลแดงก่ำก่อนจะโวยวายกลบเกลื่อน
“อาบน้ำ!!!”คริสยกยิ้มก่อนต่างฝ่ายจะเริ่มอาบน้ำกันจริงๆเสียที
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชานยอลก็ถูกคริสลากขึ้นมานั่งตักบนเตียง ก่อนจะถูกจับเป็นตุ๊กตาให้ร่างสูงแต่งตัว แม้ว่าร่างโปร่งจะโวยวายสักแค่ไหนก็ตาม
“แต่งเองได้น่า”
“บ่นอีกทีจูบนะ”คริสขู่ขณะที่สวมเสื้อเชิร์ตตามเครื่องแบบนักเรียนให้ร่างโปร่งที่ยุกยิกอยู่ไม่สุกอยู่บนตักของเขา
“อยากขู่ก็…”คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไปเมื่อกลีบปากหนาทามทับลงมาก่อนจะผละออก
“ฉันไม่เคยขู่ แต่ทำจริงเสมอ”
“อยากแต่งก็แต่งไปเลยไป รำคาญ!!!”ชานยอลโวยวายกลบความเขินอาย คริสหัวเราะน้อยๆพร้อมกับดึงเนคไทให้พอดีกับลำคออีกฝ่าย
ก่อนจะสบตาร่างโปร่ง
“ยอมให้แต่งมั้ยล่ะ…”
“ก็แต่งไปแล้ว ไม่ชะ…”
“แต่งงาน”ชานยอลหน้าแดงซ่านก่อนจะด่ากลับมาด้วยถ้อยคำรุนแรงที่สุด..
“ไอ้เด็กนรก!!!”
หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ คริสก็พาชานยอลกลับไปที่บ้าน มาธาร์ไม่อยู่ที่ห้องแล้ว เสียงดังจากชั้นล่างบอกว่าเธอกำลังอยู่ที่นั่น ร่างโปร่งต้องใช้เวลาอยู่นานในการคิดหาคำตอบว่าคริสกับเขาหายไปไหนมาทั้งคืน ในขณะที่ร่างสูงกลับแค่ทำหน้าไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเปิดประตูเดินพรวดออกไปโดยไม่มีการเตรียมการใดๆทั้งสิ้น แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือ เขาดันเผลอเดินตามออกมาด้วย โดยลืมว่ายังคิดข้ออ้างไม่ได้ กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ตอนที่มาธาร์ยืนอยู่ที่ตีนบันใดเรียบร้อยแล้ว
“หายไปไหนกันมาจ๊ะ ถึงให้แม่ทานข้าวอยู่คนเดียว”เธอเอ่ยถามด้วยสายตาหยอกเย้า พร้อมกับยิ้มเย้าแหย่ เหมือนรู้ทันว่าพวกเขาหายไปไหนกันมา ชานยอลเลิกลักลนลาน พยายามคิดหาคำตอบดีๆ ก่อนจะถูกร่างสูงโยนหน้าที่ตอบคำถามให้อย่างไม่ทันตั้งตัว
“ถามชานยอลดูสิครับ”ร่างโปร่งถลึงตาใส่ ก่อนจะอ้ำอึ้งตอบคำถาม
“อะ เอ่อ….เอ่อ คือว่า…..คือ…พวกเรา คือ…”
“คือ…”มาธาร์เอ่ยถาม ยิ่งทำให้ชานยอลลนลานหนักกว่าเก่า แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตลอกแลกไปมา จนคนแก่กว่าทนฟังคำตอบไม่ไหว
“ถ้าป้ารอเราตอบคำถาม เราสองคนคงไม่ได้ไปโรงเรียนกันพอดีล่ะ มาๆ คริสชานยอล ไปโรงเรียนกันเถอะลูก”
หลังจากนั้นเขาทั้งสองคนก็กลับไปที่โรงเรียน และด้วยการเดินทางแบบด่วนพิเศษผ่านเงา ทำให้พวกเขามาถึงที่หมายอย่างรวดเร็วกว่าที่คิดไว้
"เข้าไปข้างในกันเถอะ ฉันเตรียมของขวัญชิ้นพิเศษไว้ให้นายที่นั่นด้วย"ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะเดินนำเข้าไป ในขณะที่ชานยอลได้แต่ขมวดคิ้ว สับสนกับสิ่งที่เขาพูด ของขวัญ โรงเรียน มันเกี่ยวข้องกันยังไง แต่ไม่ว่าจะอย่างไรสิ่งเดียวที่เขารู้ได้คือ.....สิ่งที่คนอย่างคริสเตรียมไว้ให้ มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน...
เราฝากที มาช่วย Exo ของเราทีนะ
ฝากติดแท็กเป็น #EXOpopasia แล้วขอให้มีคำว่า ทะเลดำ ด้วย
เราจะได้ตามหาพวกคุณเจอ ^^
ex . และแล้วนางเงือกก็เสียตัวในวันสงกรานต์ ทะเลดำ #EXOpopasia
ขอบคุณกำลังใจทุก ๆ แท็ก ขอบคุณที่สุดในโลกกกกกกก
I Love U <3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น