ฟิคเรื่องที่สามในชีวิตสาวแก่ และเรื่องแรกที่อยากเขียนคำนิยมให้สุดๆ...



เนื้อเรื่องดี ภาษาดีมาก อบอุ่น ละมุนละไม ลึกซึ้ง ทั้งสุขและเศร้าคละเคล้า แต่มันบวกมากๆ ค่ะ อ่านแล้วมันสว่างแว่บเข้ามาในหัวใจ เวลาทุกข์ก็ไม่ได้เจียนตาย เพราะรู้ว่ามันยังมีสิ่งที่งดงามตามมา...



เขียนชมใครไม่เก่ง แต่จะติดตามงานทุกชิ้นของไรท์เตอร์นะคะ

ชอบบุคลิกของคยองในเรื่องนี้นะคะ ไม่แบ๊วเกิน นิ่ง เป็นตัวของตัวเอง และไม่เอาแต่ใจ...เป็นเด็กที่มีเสน่ห์...

บทสนทนาในเรื่องก็เป็นธรรมชาติค่ะ ดูไม่เวอร์และเป็นชีวิตของเด็กธรรมดาๆ น่ารัก ยิ้มได้เรื่อยๆ และความสัมพันธ์ของตัวละครก็มีที่มาที่ไป

ชอบภาษาที่ใช้ เหมือนฟิคแปลแต่ก็ไม่ใช่ แต่มันละมุน พูดไม่ถูก

ขอบคุณนะคะ

น่ารัก ละมุน อบอุ่นมากๆ ค่ะ มันใช่ในความรู้สึกหมดเลย ทั้งคาแร็คเตอร์ โครงเรื่อง บทสนทนา และความสัมพันธ์ของตัวละครที่มันมีที่มาที่ไปแล้วก็มีการพัฒนามาเป็นลำดับ...ใช้แม้กระทั่งภาพประกอบในหน้าหลักของเรื่อง...

ชอบมาก และเป็นฟิคย้อนกลับมาอ่านหลายรอบแล้ว และบอกคนรู้จักทุกคนให้เข้ามาอ่านเหมือนกัน...จนถึงวันนี้ เรื่องนี้คือ 1 ใน 5 อันดับฟิคไคโด้ที่เรารักมากๆ ค่ะ ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ

ปล.ไล่อ่านเรื่องอื่นของไรท์เตอร์เหมือนกัน และชอบมาก แต่เสียดายที่ไรท์หายไป มีหลายเรื่องที่อยากอ่านจนจบ และ add fav เอาไว้...รอวันนึงที่ไรท์กลับมา

ส่วนตัวคิดว่าวางคาแรคเตอร์ได้ใช่มากๆ ค่ะ ทั้งบทสนทนาและการบรรยายสีหน้า อารมณ์...อ่านแล้วภาพมา เข้าใจถึงความกดดันของตัวละครเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชอบเวลาที่คริสสับสน ต่อสู้กับจิตใจตัวเองระหว่างรู้สึกด้านสว่างและด้านมืด...

แอบสงสารคยองซูกับจงอินเป็นการส่วนตัว 555

พล็อตก็แปลกใหม่และเล่นได้เยอะดีค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ