คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ของเพื่อนที่สนิทกัน
“ไอ้เกะ แม่งจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไงว่ะตื่นได้แล้ว ไอ้เชี่_ย นมกู”
พลั่ก
“ถีบกูทำไมว่ะ กูจะกินนม”ฉันนั่งมองเพื่อนสนิทของฉันด้วยสายตาเอือมละอากับมันเต็มที ยังจะมีหน้ามาถามว่าถีบทำไมเหอะ หมาตัวไหนที่จับหน้าอกกูไม่พอยังคลึงแล้วเอาปากสกปรกมันมาอมอีก ถามหน่อยเหอะคุณน้ามิโกโตะได้ให้นมมันกินตั้งแต่เด็กไหม
“นมกูสัส ไม่ใช่นมผู้หญิงในสังกัดมึง ตื่นได้แล้วจะนอนไปหาสวรรค์วิมานอะไรนักหนา กูจะให้เวลามึงอาบน้ำสัก สี่สิบนาทีก็แล้วกัน ไปได้แล้ว”ฉันพูดพร้อมกับมองใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติดของมันด้วยอารมณ์อยากอยากฆ่าให้ตายตรงนี้
“มองไรว่ะรีบไปอาบดิ”
“จะไปอาบก็ได้ของกินนมก่อนได้ปะ เค้าจะไปอาบเลยตัว” ไอ้หน้าด้าน หนังหน้ามันฉาบด้วยอะไรว่ะถึงได้ด้านหนักด้านหนา ด้านจนไม่มีที่ติ ขนานปูนซีเมนต์ยังต้องเรียกมันว่าพี่ แล้วพวกคุณคิดว่าฉันจะให้มันได้จับหน้าอกฉันเหรอ พวกคุณคิดถูกแล้ว ให้ตายก็ไม่มีวัน
“ไม่โว๊ย!!! รีบไปอาบน้ำเลยนะไม่งั้นกูไม่รอ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วโยนผ้าขนหนูกับเสื้อนักเรียนให้มัน
“โยนให้มันนุ่มนวลหน่อยไม่ได้เหรอว่ะ มือคนหรือมือช้างแม่งหนักชิบ”เสียงบ่นที่ดังอยู่ข้างหลังฉันทำให้รู้ได้ทันทีว่าไอ้โรคจิตนั้นยังไม่ไปอาบน้ำ
“กริ๊ดดดดไอ้บ้า ไอ้โรคจิตแม่งจะมาถอดเสื้อถอดกางเกงตรงนี้ทำไมว่ะค่ะ ห้องน้ำก็มีไปถอดตรงนั้นเลยไป”ฉันออกปากไล่ไอ้ซาสึเกะให้ไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำ ถอดแค่เสื้อไม่ว่าแต่ถอดจนหมดใส้หมดพุงแบบนั้นใครไม่กริ๊ด ฮารุโนะ ซากุระคนนี้จะไปขอลายเซนพร้อมกับไปถ่ายรูปไว้ ดีไม่ดีจะจารึกชื่อไว้บนแท่งศิลาจารึกเลยล่ะค่ะ
“ของดีมีให้โชว์ จะเก็บไว้ทำไมมีไรก็แบ่งๆกันดูดิ ไหนฉันของดูของเธอบ้างดิ”
“ดูบาทากูไหมละสัส รีบไปเลยนะโว๊ยไม่งั้นกูจะฟ้องพี่อิทาจิว่ามึงหนีเรียนไปล่อสาว”ฉันเอาพี่อิทาจิพี่ชายสุดรักสุดห่วงของมันและ(ฉัน) มาขู่ได้ผลยิ่งกว่าตาเห็นเพียงแค่ได้ยินชื่อนี้มันรีบเข้าห้องน้ำทันที ก่อนจะตะโกนประโยคหนึ่งที่ฉันอยากจะเหยียบมันให้ตายจมดิน
“เธอคิดเหรอว่าจะเอาพี่อิทาจิมาขู่ฉันได้เสมอไป บอกเลยนะว่าไม่มีวัน สักวันหนึ่งเรือนร่างที่อ้วนท่วมของเธอต้องมาปรากฏแก่สายตาฉัน”ไอ้เวรเอย อยากฆ่ามันนัก ก่อนฆ่าอยากทรมานมันโดยเอาหน้าหนาๆด้านๆของมันไปแล่นแล้วให้อีกากิน ส่วนปากมันจะเอาหมาออกให้หมด
เมื่อปะทะกับไอ้บ้านั้นได้สักพัก ฉันก็เดินสำรวจห้องซาสึเกะอยากบอกตรงๆว่าห้องหรือรังหนูว่ะเหมือนห้องนี้ผ่านสงครามครั้งที่2 ของโลกเลยก็ว่าได้ ขนาดไม่ได้กลับบ้านมาสองสามปียังรกขนาดนี้ถ้าไม่กลับมาเป็นสิบปีจะรกขนาดไหน กลุ้มที่มีทั้งพี่และเพื่อนในร่างเดียวกัน เพราะอะไรนะเหรอ
ก็ฉันโดยแม่ของซาสึเกะหรือน้ามิโกโตะรับเลี้ยงเพียงเพราะแม่ของฉันไม่มีเวลาและพ่อฉันก็ต้องบินไปนั้นทีโน่นที พวกเราเลยไม่ได้อยู่ด้วยกันสักเท่าไรและคุณแม่บังเกิดเกล้าของฉันเห็นแก่สมควรว่าให้ฉันไปนั้นไปโน่นได้ไม่ได้เพราะจะเสียการเรียนก็เลยยกฉันให้น้ามิโกโตะดูและส่งเงินมาให้ฉันทุกเดือนเป็นเสด็จแม่ที่ดีจริงๆ
“นี้ซากุระ มาเช็ดผมให้หน่อยดิ”ฉันหลุดจากภวงค์ความคิดก่อนจะหันมาดูซาสึเกะ แม่งหล่อว่ะอิจฉาคนอะไรหล่อได้หล่อดี หล่อจนฉันอยากเกิดมาเป็นมันเลยก็ว่าได้ แต่ถ้าไม่ติดนิสัยปากหมาจนเรียกพี่ละก็กูปล้ำมันนานละ
“มีมือก็เช็ดเองดิ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะหยิบผ้ามาเช็ดผมให้ไอ้หน้าหล่อนั่งเก๊กตรงนี้ ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ฉันก็ทำให้มัน ทำไมละปากไม่ตรงกับใจมีไรมะ
“ซากุระ ขอถามไรหน่อยได้ปะ”
“มีไรว่ามาดิ”ฉันพูดก่อนจะเช็ดผมให้ซาสึเกะต่อ
“มีคนมาจีบมึงเยอะไหม”
“มีเยอะอยู่ทำไม”เพียงจบประโยคนั้นไอ้บ้าโรคจิตซาสึเกะก็หัวเราะ หึ หึ ในลำคอพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาที่เย้ยยัน เอ้าไอ้บ้านี้มันอยากหาเรื่องตายเหรอ
“หน้าตาอย่าเธอนี้นะมีคนมาจีบ กูว่าพวกนั้นต้องเมายาชัวร์ถึงได้เห็นอีกาเป็นหงส์ โอ๊ยยย”ซาสึเกะร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะฉันดึงผมมันขึ้นแล้วหยิกเข้าไปในหนังหัวมันอย่างรุนแรง
“ปากมึงเคยสร้างสรรค์สักครั้งไหมว่ะ”ฉันพูดพร้อมเอาผ้าขนหนูกดหัวไอ้บ้านี้อย่างรุนแรงก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไอ้บ้านี้ ให้ตายสิยอมรับเลยว่าปากมันน่าเหยียบมาก
“เอ้าลงมาแล้วเหรอลูก ซาสึเกะคุงปลุกยากไหมจ๊ะซากุระจัง”เสียงของคุณน้ามิโกโตะพูดขึ้นเมื่อฉันเห็นฉันเดินลงมาพร้อมกับไอ้โรคจิตซาสึเกะที่ตอนนี้คงกำลังหมายหัวอยากฆ่าฉันเป็นแน่น แงละเจอขนาดนั้นใครไม่อยากแก้แค้นก็บ้าละ
“ค่ะคุณน้า ซาสึเกะคุงยังปลุกง่ายไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ”กระด้างปากที่สุดอยากเอาโซดาไฟล้างปากสักพันขวด ปลุกง่ายไม่เปลี่ยน ปลุกไม่ตื่นไม่เคยเปลี่ยนสิไม่ว่า
“จริงเหรอลูก งั้นน้าก็ฝากดูแลและปลุกซาสึเกะคุงทุกวันเลยนะ”ไม่ค่ะ ไม่มีทาง อย่าให้หนูปลุกมันอีกเลยแค่นี้หน้าอกหน้าใจหนู ก็จะเป็นของมันแบบสมบูรณ์แล้วละค่ะ
“ได้สิค่ะ จะให้หนูปลุกซาสึกคุงทุกวันก็ได้ค่ะ สบายมาก”TT ปากจร้าอย่าหาเรื่องพาซวยมาให้ฉันจะได้ไหมนี้ละปากแม่งโครตทรยศเจ้านายมันจริงๆ
“หึ หึ ครับคุณแม่ให้ซากุระจังมาปลุกผมแบบนี้ทุกเลยก็นะครับ เพราะผมโครตมีความสุขมากๆเลยละครับ”ซาสึเกะพูดก่อนจะหอมแก้มฉันครั้งหนึ่งฉันก็ไม่ว่าไรมันเหรอก ถ้าเป็นเวลาปกตินั้นนะมันไปกองอยู่ที่ฉลองพระบาทของฉันนานแล้ว
“จริงเหรอแม่จะได้หายห่วงเมื่อได้เห็นพวกลูกๆสนิทกัน”สนิทสังกะตายละสิไม่ว่า ฉันกับซาสึเกะก็เป็นแบบนี้ละเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องทำตัวดีๆ จะด่าท้อกันฆ่ากันแบบหลับหลังไม่ได้มันไม่งาม ยิ่งต่อหน้าคุณน้ามิโกโตะแล้วละก็ อดทนต้องที่หนึ่ง พยายามทำตัวสนิทกับมันมากๆแม้อยากจะฆ่ามันตายตลอด 24 ชั่วโมงก็เถอะ
“แม่อยากว่านอะไรซากุระจังหน่อยได้ไหมจ๊ะ”
“มีอะไรเหรอค่ะ”ฉันพูดก่อนจะตักข้าวต้มเข้าปากตัวเอง
“ไม่มีอะไรมากเหรอกแค่อิทาจิจะต้องย้ายที่อยู่ใหม่แล้วคอนโดพี่แกก็ว่างจะให้คนอื่นเช่าก็ยังไงยังไงอยู่เลยอยากให้ลูกทั้งสองคนไปอยู่สักพัก”คำพูดของคุณน้าทำให้ฉันแทบสำลักข้าวต้มออกมาจากปากตัวเอง
“อะ..อะไรนะค่ะ”ฉันพูดด้วยเสียงสั่นถ้าให้ไปอยู่คนเดียวไม่ว่า แต่จะให้ไอ้ตัวปัญหานั่งหน้ายิ้มหน้าบานมาอยู่ด้วย บอกเลยมันทำใจลำบาก
“น้าจะให้พวกลูกสองคนไปอยู่ที่คอนโดอิทาจิไงละจร้า”หนูคนเดียวก็พอค่ะอีตาบ้าซาสึเกะนั้นไม่ต้องไปด้วย
“ทำไมจ๊ะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”มีค่ะมีมากด้วย ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ปากไม่รักดีของมันฉันก็
“ไม่มีค่ะ สบายมาก”นั้นไงว่าแล้ว
____________________________________________________________________________อยากบอกว่ารั่วทั้งหมดจะเชื่อไหม หายหน้าหายตาไปนานกลับมาทีต้องเอาให้รั่วกว่าเดิมแต่รับรองความหื่น ของเฮียแกไม่มีตกดีไม่ดีอาจจะเพิ่มขึ้นมากด้วยซ้ำ แต่อย่างว่ามีคำหยาบเยอะ
ก็ให้อภัยกันหน่อยนะค่ะ
ความคิดเห็น