{FIC:NAUTO}คนแรกและคนเดียว

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

{FIC:NAUTO}คนแรกและคนเดียว

รักแต่ทำอะไรไม่ได้

อยากครอบครองแต่ไม่มีสิทธิ์

ถึงจะได้เป็นคนแรกแต่

ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันคงไม่มีความหมาย

  CR.SQW

ฉันยังอยากเป็นคนแรกของซาสึเกะคุงนะ:ซากุระ

ขอร้องละไปกับฉันเถอะ:ซาสึเกะ

ป.ล เรื่องนี้มีncปานกลางได้โปรดอย่าแบนนะจร้า

ป.ล2 ขอยอมรับว่าฟิคนี้เป็นตอนที่ซาสึเกะออกจากหมู่บ้านใหม่ และอายุของพระนางก็คง สิบสามปีจร้า

แอปปี้แน่นนอน

  CR.SQW

เนื้อเรื่อง

“กุระ..ซากุระ..ซากุระ”

“มีอะไรหรออิโนะ”

“คิดถึงเรื่องซาสึเกะอยู่หรอ”ซากุระพยักหน้ารับเธอกำลังคิดถึงเขาจนใจจะขาดเลยล่ะ

“ซากุระเธออย่าคิดมากสิ...ก็ซาสึเกะบอกเองนิว่าเขาจะกลับมา”อิโนะพูดปลอบซากุระก่อนจะลูบหัวเธอเบาแล้วพูดว่า

“ซักวันเธอจะต้องเติบโตและสวยงามมากกว่านี้แน่น เพราะฉะนั้นไปเสริมความสวยและไปเรียนวิชานินจารอซาสึเกะคุงกับมาเถอะ”

“จร้า^^...อิโนะขอบคุณมากนะที่ให้กำลังใจมากตลอด”ซากุระพูดก่อนจะกอดอิโนะถึงอิโนะจะเป็นคู่แข่งของเธอแต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีของเธอเช่นกัน

“ซากุระจางงง มานี้หน่อยมีเรื่องด่วน”นารูโตะที่ไม่รู้มาจากไหนรีบจัดมือซากุระและตรงดิ่งไปที่ห้องโฮคาเงะทันที

“เดี่ยวก่อนนารูโตะมันด่วนขนาดนี้เลยหรอ”

“อืม”

ปึง

“ป้าพามาแล้วครับผม”นารูโตะพูดขึ้นก่อนจะมีกระเป๋าเงินลอยมาแล้วนารูโตะรับไว้

“นายออกไปได้แล้วนารูโตะ”พอจบประโยคนั้นประตูก็ปิดโดยฝีมือนารูโตะ

“มีอะไรกับหนูหรอค่าท่านซึนาเดะ”ซากุระยืนตัวเกร็งเพราะเธอรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องอึดอัด

“ซากุระฉันมีภารกิจให้เธอทำ”ซึนาเดะตัดสินใจพูดขึ้น

“ภารกิจอะไรค่ะ”

“มันก็ไม่เชิงเป็นภารกิจหรอกนะ....จะว่าไงดีละ”

“ท่านซึนาเดะพูดมาเถอะค่า”

“เธอต้องไปแต่งงานกับแค้นคุนิ”คำพูดนั้นทำให้ซากุระถึงกับเข่าอ่อน ก่อนที่เธอจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ

“ตะ..แต่หนูยังเด็กอยู่นะค่ะ”

“เธอก็น่าจะรู้นิว่าเรียวคุงตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอแล้วทางนั้นก็มีสัตว์หางไว้มากมายถ้าเขาจะโจมตีเราก็คงไม่อยาก”ซึนาเดะอธิบายเหตุผลให้ซากุระเข้าใจ  ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าการไปแต่งงานกับคนที่เราไม่รักมันเป็นยังไงแถมซากุระก็ยังอายุน้อยๆด้วย

“ตกลงค่ะ”คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวที่นั่งมองมาอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

“เธอคิดดีแล้วหรอซากุระ”ซึนาเดะย้ำอีกครั้ง

“ค่ะ.....แต่หนูขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหมค่ะ”

“อืมได้สิ”

“หนูขอนอนห้องของซาสึเกะคุงคือนี้ได้ไหมค่ะ”ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงเผ่าเบา

“หนูแค่อยากไปอยู่ที่นั้นเป็นที่สุดท้ายก่อนจะไม่ได้ไปอีกค่ะ และไม่มีสิทธิ์คิดถึงเขา” ประโยคนั้นทำให้ซึนาเดะถึงกับรู้สึกผิดทันที

“ได้สิ เธอจะไปพักวันนี้ก็ได้”

“ขอบคุณค่า^^” 

ตกค่ำทุกอย่างดูเงียบ ร่างสูงผมสีนิลก้าวเข้ามาในห้องก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงเด็กผู้หญิง

“ขอบคุณมากนะนารูโตะกับอิโนะที่มาส่ง”น้ำเสียงใส่แจ๋วที่เขาคิดถึงพูดขึ้นกับเพื่องสองคน

“ซากุระเธอแน่นใจนะที่จะมาอยู่ที่นี้ แล้วอีกอย่าง”อิโนะที่ยังพูดไม่จบประโยคก็โดยซากุระขัดขึ้นก่อน

“ฉันอยู่ได้น่าและอีกอย่างฉันอยากมานอนห้องของซาสึเกะคุงดูก่อนที่จะไม่ได้มาอีก”ซากุระพูดแล้วระบายยิ้มเศร้าจนอิโนะอดไม่ได้ก่อนจะดึงตัวซากุระเข้ามากอด แล้วพูดปลอบ

“ซากุระฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไงแต่ ฉันอยากให้เธอรู้ว่าเราอยู่ข้างเธอเสมอนะ”

“ฉันก็เหมือนกันนะซากุระจัง”นารูโตะพูดก่อนจะเข้ามากอดซากุระอีกคน   และทุกคนก็ยังรู้อีกว่านารูโตะเจ็บแค่ไหนเมื่อได้ยินคำพูดของซากุระ ถึงนารูโตะจะเป็นพวกยิ้มเก่งและกลบเกลื่อนได้ดี แต่ก็ตบตาซากุระไม่ได้อยู่ดี

“นารูโตะอิโนะขอบคุณนะ”แล้วพวกเขาก็ผละกันออกก่อนจะส่งยิ้มให้กัน

“กลับบ้านดีๆนะ”ซากุระยืนโบกมือก่อนจะถือกระเป๋าที่ใส่เสือผ้าและอุปกรณ์อื่นๆ เข้าไปในห้องก่อนจะร้องเพลงอย่างร่าเริง แม้ในใจจะเหี่ยวเฉาก็ตาม

ส่วนคนที่ใช้คาถาพรางตัวก็อมยิ้มเธอยังไม่เปลี่ยนไปเลย เขามองร่างเล็กที่ถือวิสาสะเก็บของและปัดฝุ่นของเขา

“อาบน้ำดีกว่า”ซากุระเมื่อเก็บของเสร็จแล้วก็จับผ้าคุมอาบน้ำเข้าไปในห้องน้ำ

ซาสึเกะคลายคาถาพลางตัวออกก่อนจะเดินสำรวจห้องเขายิ้มไปที่ประตูห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนที่นอนของเขาที่แสนคิดถึง ก่อนที่เขาจะได้ยินฝักบัวปิดแล้วเขาเริ่มคาถาพลางตัวทันที  ซาสึเกะมองร่างเล็กที่อย่ในเสื้อคุมอาบน้ำสีขาวก่อนที่เขาจะสังเกตสีหน้าที่ของเธอ ที่เศร้าสร้อยและขอบตาของเธอที่ซ้ำเหมือนผ่านการร้องให้มาเมื่อกี้ ก่อนที่ร่างของเธอจะมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง

“ซาสึเกะคุงฉันจะทำยังไงดี” คนที่แอบฟังถึงกับงงคำถามที่เธอพูด

“ฉันยังอยากเป็นคนแรกของเธอนะ แม้ว่าอีกสองสามวันฉันจะไปเป็นของคนอื่นแล้ว”ซากุระพูดพลางอามือกอดตัวเองไว้และร้องให้

“ทั้งที่ฉันอยากเป็นคนแรกของเธอ อยากให้สิ่งสำคัญกับเธออยากอยู่กับเธอตลอดไป แต่ฉันต้องเป็นของคนอื่นแล้ว”ประโยคนั้นทำให้คนที่แอบฟังถึงกับเข่าอ่อน

เธอจะเป็นของคนอื่นงั้นหรอ

ไม่มีทางให้เป็นแบบนั้นหรอก ซาสึเกะออกมาจากที่ซ่อนแล้วตรงดิ่งไปหาร่างเล็กที่ก้มหน้าร้องให้ ก่อนที่จะก้มกอดข้างหลังอย่างโหยหา กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้กลิ่นนี้จากเธอ กี่วันแล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียงเธอ กี่วันแล้วที่ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใส่ กี่วันแล้วที่เขาไม่ได้เห็นเธอ กี่วันแล้วที่ใจเขาต้องทรมานหาเธอ

“ซาสึเกะคุง”ซากุระที่ตอนแรกตกใจ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกดีใจก่อนจะหันมาหาซาสึเกะ และโผล่เข้ากอดจนซาสึเกะล้มลงกับพื้น ก่อนจะยันซอกขึ้นแล้วก้มจูบศีรษะเธอ

“ฉะ...ฉัน...ฮึกไม่ได้ฝันไป..ใช่ไหมฮึก”ซากุระพูดด้วยเสียงที่สั่นเธอกลัว กลัวว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน ถ้ามันเป็นฝันจริงเธอก็ไม่อยากตื่นจากฝันแบบนี้

“ใช่ฉันเอง ซาสึเกะ “และคำยืนยันนั้นทำให้ซากุระกอดแน่นขึ้นไปอีกน้ำตามากมายไหลมาเปื้อนเสื้อของเขา

“ซากุระอธิบายให้ฉันฟังได้ไหมเรื่องที่เธอพูดมา”ซาสึเกะพูดแล้วกระชับอ้อมกอดแน่น ก่อนซากุระจะเล่าเรื่องทุกอย่างทั้งน้ำตาและกอดซาสึเกะแน่นเหมือนกับว่าถ้าปล่อยไปแล้วซาสึเกะอาจไม่กลับมาหาเธออีก

“ซากุระมันจะทันไหมถ้าฉันจะพูดคำนี้”ซาสึเกะถามขึ้นขณะที่หัวใจยังเต้นรั่วเขากลัวคำตอบมันเกินไป

“พูดมาสิซาสึเกะคุง”

“ฉันรักเธอ รักมาตลอด รักเธอ รักตั้งแต่วันแรก จนถึงวันนี้”ประโยคหลังเขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ทันสิอีตาบ้า ยังทันเสมอแม้ตอนที่ฉันจะเป็นของคนอื้อ”คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงคอ เพราะซาสึเกะประกบริมฝีปากก่อนโลมเลียริมฝีปากและส่งลิ้นร้ายเข้าไปในโพลงปากไปมา ซาสึเกะถอนเสื้อตัวเองออกก่อนจะถอดผ้าคุณอาบน้ำของซากุระออกแล้วซุกไซร์ที่คอ

“อืม..ซาสึเกะคุง”ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนที่ซาสึเกะจะเลื่อนหน้าลงไปตรงอกอิ่ม และเงยหน้าขึ้นมากระซิบที่หูซากุระด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“เธอแน่นใจนะซากุระที่จะให้ฉันทำแบบนี้”

“ฉันแน่นใจสิฉันอยากเป็นคนแรกของเธอนะ” เมื่อซากุระพูดจบซาสึเกะก็เริ่มประกบริมฝีปาก ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กไปไว้ที่เตียงกว้างและเลื่อนใบหน้ามาที่อกอิ่มก่อนจะก้มลงดูดดื่ม  ซากุระที่อยู่ในอามรณ์เสี่ยวซ่าก็เอามือขย้ำผมซาสึเกะเพื่อระบาย

“อ่าส์..ซาสึเกะคุง...อย่ากัดแรงสิ”เสียงนั้นไม่ได้เข้าหูซาสึเกะเลยเขายังเล่นมันอย่างเมามัน  ก่อนที่ซาสึเกะจะเลื่อนมือลงมาก่อนจะบีบให้มันเป็นรอยแล้วเลื่อนลงมาตรงจุดอ่อนไหวแล้วขยับช้าเพื่อให้เธอปรับสภาพได้ ก่อนจะเร่งความเร็ว แล้วเธอก็ปล่อยมันออกมาตามธรรมชาติ ก่อนที่ซาสึเกะจะถอดกาเกงออกแล้วจับส่วนที่แข็งถูเข้าไปในจุดอ่อนของเธอ

“อ่าส์...มันแน่นมาก”ซาสึเกะครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อช่องทางของเธอตอกรับแน่นเกินไป

“อ่าส์..ซาสึเกะ...มะ..มันเจ็บ”ซาสึเกะมองคนตัวเล็กก่อนจะก้มลงหอมแก้มแล้วกระซิบที่หู

“เดี่ยวมันก็ไม่เจ็บแล้วนะครับ ทนอีกนิดนะ”ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะขยับช้าๆและเร่งความเร็ว

“อืม...ซา..สึเกะคุง.งฉะ..ฉัน..รักเธอนะอ่าส์”

“ฉันก็รักเธอ..อืม.แล้วก็จะรักตลอดไป”ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนทั้งสองจะไปถึงจุดสูงสุด

“ซากุระเธอไปกับฉันได้ไหม”ซากุระเงยหน้าขึ้นมามองซาสึเกะก่อนจะเอามือทาบแก้มของเขาและหัวเราะคิกๆออกมา

“ซาสึเกะคุงฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะฉันทิ้งหมู่บ้านไม่ได้  แล้วก็ได้โปรดอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น”ซากุระพูดขึ้นเมื่อซาสึเกะมองเธอด้วยแววตาเศร้าสร้อย ก่อนที่เธอจูบเปลือกตาของเขา

“ซากุระ ฉันขอโทษ”ซาสึเกะพูดก่อนจะซุกหน้าตัวเองไปที่อกของเธอ

“เธอจะขอโทษฉันทำไม  เธอไม่ผิดสักหน่อย”

“ฉันผิดสิ ผิดที่ทำร้ายเธอมาตลอดผิดที่พูดจาทำร้ายจิตใจของเธอ”ซากุระรู้สึกถึงน้ำใสออกมาจากตาของซาสึเกะ

“อย่าร้องให้นะค่ะคนดี  ฉันบอกว่าไม่ผิดก็ไม่ผิดสิ”ซากุระพูดปลอบคนที่ทำตัวเหมือนเด็ก

“ฉันไม่ได้ร้องสักหน่อย”

“จร้าๆไม่ร้อง”ซากุระกอดคนตรงหน้าอย่างคิดถึง  เธอนึกว่าจะไม่เจอเขาอีก 

“ซากุระเธอไม่ต้องกลัวนะฉันจะช่วยเธอเอง”ซาสึเกะพูดอย่างมั่นใจก่อนที่คนตัวเล็กจะซ่ายหัว เธอเอามือลูบหน้าเขาอย่างแผ่วเบาก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างโยน

“ขอบคุณนะซาสึเกะคุง  เธอนอนได้แล้วละเดี่ยวพรุ่งนี้ก็ไปหาโอจิมารุไม่ทันหรอก”

“ไม่เป็นไรหรอกฉันบอกโอจิมารุแล้ว”

“ตอนไหน”ซากุระพูดออกไปด้วยความงง  เขาไปพูดกับโอจิมารุตอนไหนก็อยู่กับเธอตลอดเลยนิ  ซาสึเกะที่เห็นคนตัวเล็กที่ทำหน้างงมันทำให้เขาอดหมั้นเคี้ยวไม่ได้ก่อนที่เขาจะหอมแก้มทั้งสองข้างสลับไปมาจนคนตัวเล็กต้องร้องห้าม

“พอๆๆแล้ว”เธอพูดก่อนจะยิ้มให้ซาสึเกะ

“แล้วบอกได้ยังว่าติดต่อกับโอจิมารุตอนไหน”   ซาสึเกะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะบอก

“ทางจิต”

“เก่งจังเลยนะซาสึเกะคุง”ซากุระชมก่อนจะซุกหน้าไปที่อกซาสึเกะ

“ราตรีสวัสดิ์จร้า”ซากุระพูดก่อนจะหลับตาลง

“เช่นกันครับ”ซาสึเกะก้มลงจูบที่ศีษระของเธอแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาสามวันแล้วซาสึเกะมาหาเธอตลอดจนถึงวันที่เธอต้องไปเธอจำใบหน้าของเขาตอนนั้นได้ดีซาสึเกะมีใบหน้าที่เศร้าสร้อยแววตาที่เจ็บปวด เวลามันช่างผ่านไปเร็วจริงๆ เธอยังอยากอยู่กับเขาให้มากกว่านี้ เธอกำลังจะไปหาคนที่เธอไม่ได้รักแต่ยังไงสะเธอก็ได้เป็นคนแรกของเขา และเขาก็ได้เป็นคนแรกของเธอ ถึงมันจะเป็นเวลาสั้นๆแต่เธอก็มีความสุขมาก

“ขอบคุณนะซาสึเกะคุง ขอบคุณจริงๆ”เธอหวังว่าคำพูดของเธอและความรู้สึกจะส่งถึงเขานะ
_____________________________________________________________________________
เหลืออีกนะคะ
 

เมื่อเข้ามาหน้าหมู่บ้านทุกอย่างดูเหมือนกับเมืองร้างไม่มีใครอยู่ซากุระตกใจกับทุกอย่างที่เธอเห็น  ร่างบางในชุดยูคาตะสีชมพูลายดอกซากุระข้างหลังมีโบว์สีแดงติดไว้ผมถูกคาดไว้ด้วยที่คาดผมราคาแพงสีทอง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ลงมาจากหลังม้า

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น”ซากุระพูดอย่างอึ้งๆ เมืองที่สมบูรณ์มันกลับกลายเป็นเพียงซากหักพังเหมือนกับเมืองร้างไม่มีผิด ซากุระมองไปรอบๆก่อนจะเห็นร่างสูงที่สะดุดตาก่อนที่เธอจะตรงดิ่งไปหาเขา

“ซาสึเกะคุงมันเกิดอะไรขึ้น”

ซาสึเกะหันมามองคนตัวเล็กแล้วยิ้มก่อนจะตอบไม่ตรงคำถาม

“มาแล้วหรอ เธอปล่อยให้ฉันรอนะซากุระ”ซาสึเกะพูดแล้วตรงมาหาซากุระก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดและชิงหอมแก้ม เธอช่างเหมือนนางฟ้าใบหน้าที่แต่งเติมเครื่องสำอางน้อยๆทำให้เธอดูสวยกว่านางฟ้า  ช่างน่ารักเสียจริง

“ซาสึเกะคุงบอกฉันก่อนได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น”ซากุระพูดพลางมองไปรอบๆผู้คนมากมายล้มตายอย่างน่าสยอง

“ฉันบอกก็ได้ ฉันเป็นคนทำเองละพวกมันจะเอาเธอไปจากฉันนิ”ซาสึเกะพูดอย่างไม่สนใจเขาทำได้ทุกอย่างหละถ้าได้เธอมาครองเขาไม่สนจะเป็นอะไร  ซาสึเกะดึงตัวคนตัวเล็กมากอดก่อนจะเชยคางปะกบริมฝีปากกับเธอ เมื่อจูบจนพอใจแล้วก็ถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะจูบหน้าผาก และแก้มทั้งสองข้าง

“เราไปจากที่นี้กันเถอะ ฉันไม่อยากให้เธออยู่นี้มันสกปรก”

“แล้วเราจะไปไหน”

“เดี่ยวเธอก็รู้”ซาสึเกะพูดก่อนจะอุ้มเธอแล้วหายตัวไป  

เมื่อซาสึเกะปรากฏตัวที่ไหนที่หนึ่งนั้นทำให้ซากุระเบิกตากว้างอย่างตกใจเพราะสิ่งที่เธอเห็นมันชั่งสวยงามปราสาทที่เต็มไปด้วยของตกแต่งสีทองบวกกับคนอีกมากมายที่ยืนทั้งสองฝั่งของทางเดิน

“นี้ไงสิ่งที่เราจะมามันคือปราสาทที่อุจิวะสร้างขึ้นเพื่อเป็นของขวัญให้ฉัน ”ซาสึเกะพูดพร้อมกับก้าวขาขึ้นบันไดโดยมีคนรับใช้โรยดอกกุหลาบมันเป็นที่สวยงามเหมือนเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิงขึ้นห้องบรรทม  เมื่อซาสึเกะถึงห้องแล้วก็บอกคนใช้ปิดประตูแล้ววางคนตัวเล็กลงก่อนจะจับมือเธอและพาเธอเดินไปที่สวนดอกไม้ก่อนจะหยุดเดินแล้วมองมาทางเธอก่อนจะพูดออกไป

“ฉันหวังว่าเธอจะชอบนะ ซากุระ”

“อืม มันสวยมากๆเลยล่ะ”ซากุระพูดและมองรอบๆก่อนจะมองหน้าซาสึเกะ และยิ้มให้เขา

“ซากุระใช้มีอะไรจะบอก”

“บอกมาสิ”  ซาสึเกะคุกเข่าลงข้างหนึ่งก่อนจะจับมือเธอและสวนแหวนใส่นิ้วข้างซ้ายและพูดว่า

“แต่งงานกันนะ”

“เดี่ยวซาสึเกะคุง เรายังเด็กอยู่นะ”ซาสึเกะหัวเราะน้อยๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วกอดเธอไว้

“ก็รอให้โตก่อนสิ.....แล้วจะแต่งไหมล่ะ”ซาสึเกะพูดแล้วหอมแก้มเธออีก

“แต่งสิไม่ว่าจะเป็นยังไงฉันก็จะแต่งกับเธอ”

“เธอพูดแล้วนะอย่าผิดคำพูดละ”

“จร้า”และซาสึเกะก็ประกบริมฝีปากเรียวเล็กเพื่อนเป็นการจูบสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ก่อนจะมีหิมะตกและดอกซากุระโรยรินท่ามกลางสองคนที่ประทับริมฝีปากเพื่อเป็นพยานว่าพวกเขาจะแต่งงานกันจริงๆ

 _____________________________________________
จบแล้วอีกหนึ่งเรื่อง และจะตามมาอีกหนึ่งเรื่องในไม่ช้า