inmyplace.

ลำดับตอนที่ #15 : Ereipio กุญแจแห่งความพินาศ

"โลกใบนี้เนี่ย…ช่างสกปรกเสียจริงนะคะ"

 บทตัวละคร :: ตัวร้าย...

ชื่อ ::  โอลิเวีย (Olivia)

ชื่อเล่น/โค้ดเนม :: Affected

บ้านเกิด : ริทอย

อายุ :: 17 ปี

อัญมณีประจำตัว :: Quartz

ของที่พกไว้ :: สร้อยคอ

อาวุธ :: คธา
 

(เฉพาะอันด้านขวาสุดนะคะ)

พลังอัญมณี :: ควบคุมเวลา ธาตุ ไฟ

 ภูตประจำตัว :: ฮาริน่า (Harina)
 

ลักษณะนิสัย : โอลิเวีย เป็นคนร่าเริง น่ารัก สุภาพ อ่อนโยน ถ่อมตน แม่พระ(?) เป็นสาววาย(?) เป็นคนที่รักความสงบเป็นที่สุด รักสัตว์ พูดคำไหนคำนั้น ขี้อาย แต่หารู้ไม่ว่าภายใต้รอยยิ้มอันอ่อนโยนดั่งพระแม่มารี(?) ภายในนั้นมีแผนการอยู่มากมาย เป็นคนที่มีความลับเยอะ เป็นคนที่ไม่ชอบคนมาคุ้ยความหลัง ฉลาดเป็นกรดแต่ทำตัวเป็นพวกสมองปลาทอง แต่เห็นแบบนี้เธอนั้นทำอาหารไม่เป็น ถึงหน้าตาจะสวยงามดูน่ากินแต่รสชาติ…ไม่อยากจะพูดถึง ชอบมองโลกในแง่บวกแต่มีบางทีจะมองไปในแง่ลบ ไม่ชอบคนรู้ทัน คนที่จับตามมอง ทำตัวไม่ค่อยสมกับอายุ โกหกคนเนียนมากจนไม่มีใครรู้เบื้องหน้าเบื้องหลัง พอโดนจับได้(เรื่องสำคัญๆ)มักจะยิ้มมุมปาก (แสยะยิ้ม) แต่ถ้าแกล้งแล้วโดนจับได้จะยิ้มแห้งๆ มากกว่า แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยโดนจับได้เท่าไหร่ ปากอย่างใจอย่าง

ลักษณะการพูดจา :: 

แทนตัวเอง

·          เรา

·          ฉัน (ตอนที่จริงจัง)

เรียกคนอื่น

·          ตัวเอง

·          เธอ/นาย (ตอนที่จริงจัง)

·          แก (ตอนโกรธ)

รูปร่างหน้าตา : ผมสีน้ำตาลมัดทวิลเทล ดวงตาสีน้ำผึ้ง ร่างเล็กน่ารัก ใบหน้าเรียวไข่ ผิวขาวอมชมพูเนียนนุ่ม น่าถะนุถนอม 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 168 cm.   42 gg.

ประวัติ :: โอลิเวีย เด็กสาวผู้มีความลับมากมายแต่ไม่ชอบเล่าให้ใครฟัง เป็นคนที่มีการเรียนดี กีฬาเด่น เป็นเด็กกำพร้า แต่พ่อและแม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขายังไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูเธอ เพราะความผิดพลาดของพวกเขา พวกเขาทั้งสองเลยไม่ยอมรับเธอเป็นลูก จึงมาฝากไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนนั้นเธออายุเพียงแค่สองขวบเท่านั้นเอง หลังจากนั้นสิบสามปีเธอก็อายุครบสิบห้า เธอก็ถูกไล่ออกจากสถานเลี้ยงเด็ก เพราะอายุของเธอพอเหมาะที่จะอยู่คนเดียวได้ เธอออกมาจากสถานเลี้ยงเด็ก เธอกะจะตามหาพ่อแม่ของเธอ ตอนที่กำลังเดินทาง เธอเกิดเดินผ่านพวกหื่นกามและเจ้าพวกนั้นก็ตามเธอมา พอเธอถูกพวกนั้นจับได้ พวกนั้นก็พาเธอเข้าไปในตรอกซอยที่ไม่มีคนผ่าน พอเธอเริ่มรู้สึกว่าจะเสียความบริสุทธิ์เส้นความอดทนของเธอขาดทันที เธอจึงเผลอพลั้งมือฆ่าพวกนั้นไป แถมมันไม่เหลือร่องรอยไว้ให้ตำรวจรู้เลย หลังจากนั้นเธอก็โดนลักพาตัวไป โดยกลุ่มนักฆ่ากลุ่มหนึ่ง เธอพยายามที่จะไม่ฆ่าใครแต่พอคนพวกนั้นบอกเบาะแสของพ่อแม่เธอก็เลยทำตามที่พวกเขาสั่งทุกอย่าง เธอเจ็บปวดใจทุกครั้งที่กำลังจะเห็นคนตาย ภายใต้ใบหน้าเย็นชา นิ่งเรียบ แต่ภายในใจกำลังกรีดร้องและร้องไห้อยู่ เธอฝันร้ายแทบทุกคืน ไม่มีคืนไหนและวันไหนที่เธอจะมีความสุขเลย แต่ภาพที่ทุกคนเห็นนั้นเป็นเพียงหน้ากากชิ้นหนึ่งของเธอเท่านั้นเอง ถ้าเธออยู่คนเดียว บรรยากาศเงียบเหงา เธอจะได้ยินเสียงกรีดร้องขอชีวิตเองโดยอัตโนมัติ แล้วน้ำตาของเธอก็จะไหลออกมาเอง เธอจึงไม่ชอบอยู่คนเดียว  เธอจึงชอบไปแกล้งคนนู้นทีคนนี้ที ชอบความวุ่นวาย เพราะเหตุผลเดียวเลยล่ะที่ว่า “เธอไม่ชอบอยู่คนเดียว”

ชอบ :: ความวุ่นวาย , แกล้งคนอื่น , ขนม , ช็อกโกแลต , เพลง , หนังสือ , การวาด ภาพ , เล่นดนตรี

ไม่ชอบ/เกลียด :: กบ, กลิ่นเหม็นเขียว , คนที่มาว่าเธอเตี้ย ,คนที่ว่าเธอน่ารัก(?) , คนที่มาอุ้มเธอ (ได้ข่าวว่าเธอเตี้ยกว่าทุกคนนะ//โดนตรบ) / เลือด , พ่อแม่

แพ้/กลัว :: -

เพิ่มเติม :: เธอไม่ชอบพวกสัตว์ที่มีผิวหนังลื่นๆ และมีเมือกค่ะ

คุยกับผปค.นิดหน่อย

-สวัสดีค่ะ แผ่นกระดาษเองค่ะ (ใครฟระ //แววเสียงจากนักอ่าน...) คำถามแรกเลยนะคะ ทำไมถึงมาสมัครคะ?

:: ความมึนพามาค่--- เพราะน่าสนใจดีค่ะ

- สมัครแล้วอย่าลืมกลับมาเช็คด้วยนะคะ

:: ได้ค่ะ

-ถ้าไม่ติดบทที่ต้องการเสียใจไหมเอ่ย?

:: โครตจะเสียใจค่ะ

-อยากให้ลูกๆ มีคู่ไหมคะ? ถ้าอยากมีเอาเพศไหนดีเอ่ย บอกได้เลยค่ะ จะเป็นหญิง ชาย ทอม(?) กระเทย(?) ได้หมดค่ะ

:: อยากค่ะ^^ ขอเป็นผู้ชายล่ะกัน

หมดคำถาม...ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ฝันดีผีหลอกค่----สัญญาณขาดหาย