ทองเนื้อเก้า

ลำดับตอนที่ #65 : บทสรุป

เพชรดีมณีแดง                     เขียวใสแสงมรกต

น้ำงามช่างช้อยชด                               เหลืองใสสดบุษรา

สีแดงก่ำโกเมน                                    ไพฑูรย์เห็นเสน่หา

อ่อนหวานคือมุกดา                             ศรีทรงค่าน่าจดจำ

พลอยแดงคือทับทิม                            น้ำงามอิ่มช่างงามขำ

นิลกาฬมณีดำ                                       ล้ำแดงหลัวคือเพทาย

อินทราเทพเจ้าสวรรค์แลสามภพ                     ให้ประสบกับสิ่งที่ล้ำค่า

                การต่อสู้ที่เลยผ่านเมื่อนานมา                                           ผูกใจข้าให้สมัครรักก่อพลัน

ทรงสรรค์โลกให้งดงามด้วยความรัก               ที่ประจักษ์คือสิ่งยิ่งสวรรค์

                อีกความทุกข์อีกน้ำตาความจาบัลย์                                   มลายพลันเมื่อได้รักมาเยียวยา

                                อันระบิลอินทราเทพที่สรรค์สร้าง                   อนงค์นางทั้งเก้าแสนเสน่หา

                เป็นเรื่องราวของเก้าแก้วกัลยา                                          ราชนัดดาแห่งนครอันลือไกล

                                สื่อให้เห็นถึงความเป็นน้ำหนึ่ง                        ที่หมายพึ่งหมายพาหมายอาศัย

                สามัคคีสมานแผลในหัวใจ                                                รวมกันไว้จะได้ชัยเพราะรบเป็น

                                แลอีกหนึ่งซึ่งนิยามของความรัก                      ที่ประจักษ์ใครใครได้พบเห็น

                บางคนว่าความรักเสมือนเป็น                                           ดุจดั่งเช่นสายน้ำหล่อเลี้ยงใจ

                                บ้างก็ว่ามีรักจักมีทุกข์                                          แล้วความสุขนั้นอยู่ตรงที่ไหน

                เมื่อมีรักมักใจร้อนดุจฟอนไฟ                                           ต่างจิตใจยากหยั่งยังดวงแด

                                อีกสิ่งสื่อถึงทุกสิ่งที่รายรอบ                              องค์ประกอบของชีวิตไม่ผิดแน่

                นั่นก็คือความรักความดูแล                                                พ่อและแม่สื่อนิสัยให้ลูกยา

                                คนกำพร้าก็แข็งแกร่งมาแต่น้อย                       คนต่ำต้อยก็มุ่งหมายวาสนา

                ลูกนักรบก็ได้จับพวกศัสตรา                                             ลูกราชารู้วิชาการปกครอง

                                ลูกคนแรกก็มีความเป็นผู้ใหญ่                          เอาแต่ใจลูกคนเล็กไม่เป็นสอง

                เมื่อเติบใหญ่มาด้วยกันก็ปรองดอง                                  แม้พี่น้องอยู่ไกลไม่ผูกพัน

                                ที่ร้อยเรียงเรื่องมาประการนี้                              หมายบ่งชี้ถึงความคิดลิขิตสวรรค์

                ว่ากรรมใดเคยก่อไว้ต่อกัน                                                  ก็ย้อนพลันมาสู่ซึ่งถึงตนเอง

บุษบงกช กรไชย