The game เกมส์ปริศนาท้าทายผู้พิทักษ์(เปิดรับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #4 : ชีวิตประจำวันของฉัน1.(A-mei yui)75%

 

 

"ทุกๆคนคะ ลาก่อนค่ะเเล้วเจอกันในโอกาสหน้านะคะ"ฉันกล่าวผ่านไมโครโฟน ฉันคือไอดอลวัย15ปีที่เเทบจะไม่มีใครไม่รู้จักชื่อในวงการของฉัน'ซากุระ' หรือชื่อจริงว่า อามาอิ ยุย
หลังจากเหล่าแฟนคลับกลับไปเธอจึงคุยกับผู้จัดการส่วนตัว ของฉันซึ่งอายุเพียง16ปีเท่านั้น"ยุยยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะเธอรีบเก็บของเเล้วเตรียมตัวไปเเสดงที่โตเกียวต่อนะ''พี่มากะพูด "ค่ะ"ฉันพูดยิ้มๆ ฉันดูเหมือนจะมีความสุขกับวงการมายานี้เเต่ฉันไม่เคยจะใช้ชีวิตปกติโดยไม่มีใครมาล้อมรอบเลยไม่ว่าจะเป็นเเฟนคลับหรือนักข่าวไม่เคยคิดเลยนะเนี่ยว่าจะเหนี่อยขนาดนี้ ชีวิตไอดอลของฉัน"ยุย เคย์จิมาหาน่ะ"พี่มากะพูด เคย์จินักร้องนักเเสดงหนุ่มมากความสามารถทั้งร้องเพลง เเสดงละคร เต้น เพลงเเต่ละซิงเกิ้ลเขาก็เเต่งเองอีกเเต่เขาดันมาชอบคนที่มีความสามารถน้อยกว่าอย่างฉันเนี่ยนะเเฟนคลับก็เชียร์ฉันกับเคย์จิมากกกกแต่ฉันก็ไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ"ยุยจังผมเอาดอกไม้มาฝากน่ะชอบมั้ย"เขาถือดอกกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่มาให้ชื่อฉันซากุระเเต่ใช่ว่าจะฉันจะชอบดอกไม้อื่นไม่ได้ซักหน่อยนี่นา "ขอบคุณค่ะ"ฉันพูด "เคย์จิ นั้งรถไปกับเราเลยมั้ยล่ะจะได้ประหยัดน้ำมัน"มากะพูด"ครับ ดีเหมือนกันจะได้ไม้เปลืองค่าแท็กซี่ ไปถ่ายละครที่เดียวกัน" เขากล่าว อยากเห็นหน้าเคย์จิกันใช้ม้าางั้นนี้ไง น่ารักม้าาา
  
..... 2 ชม.ต่อมา

     ณ...โตเกียวทาวเวอร์  "นายอาคิโตะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันที่อยู่ในบท'ยูนะ'เด็กสาวอายุ17ปีผู้เด็กสาวอัจฉริยะที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มก่อการร้าย'The Devil'พูดกัับเคย์จิในบท'อาคิโตะ'เด็กหนุ่มธรรมดาอายุ18ปีที่มีปัญหากับครอบครัวจนต้องหนีออกจากบ้านแล้วมาพบกับองกรณ์'Enterprise Conquer evil monsters' จนได้มาสู้กับกลุ่มของยูนะและต้องมาติดอยู่กับอยู่กับยูนะตอนนี้เคย์จิจับมือฉันไว้แน่นตามบท "ไม่ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้วไม่ปล่ิอยไปอีกแล้ว"เขากล่่าวพร้อมดึงยูนะเข้ามาใ้นอ้อมเเขน"ปล่อยฉันนะ"ฉันจะปล่อยคนอย่างเธอไปอีกทำไมล่ะยัยบ็อง จนป่านนี้ยังไม่รู้อีกหรอว่าฉันรักเธอ แล้วฉันจะปล่อยให้คนที่ฉันรักไปเสี่ยงอันตรายอีกน่ะ" เคย์จิพูดตามบท แต่ฉันก็รู้ว่าเขาต้องการจะพูดคำนี้กับฉันมานานแล้ว "นายหยุดคนอย่างฉันไม่ได้หรอก"ว่าแล้วฉันก้อเหยียบเท้าเขา "โอ๊ย!"เขาพูด"คัททททททท"ผู้กำกับตะโกน"ดีมากเลยปีนี้ต้องได้รับรางวัลแน่นอน"ผู้กำกับบอก";;วันนี้พอเเค่นี้ละกัน"ปิดกองเเล้วในที่สุดก็ได้กลับบ้านซะที "แสดงได้เยี่ยมเลยนะยุยจัง"เคย์จิพูด"ขอบคุณนะ"ฉันพูด"พรุ่งนี้ว่างมั้ย"เขาพูด"ซักครู่นะ"ฉันเดินไปหาพี่มากะซักพักจึงเดินกลับมานั่งข้างเขา"ว่างนะจนกว่าจะถึงเวลาถ่ายละคร "ฉันกล่าว "ผมจะชวน...ยุยจังปะ..ไป..สวนสะ...สนุกครับ///"เขาพูด"สวนสนุกอย่างนั้นหรอชั้นนะชอบมากเลยล่ะ งั้นชั้นไปขอบคุณมากกที่ชวน"ฉันพูด



        ณ...บ้านของฉัน  กลับมาแล้วค่าา ตอนนี้เวลา21.15น. บ้านคืออะไรที่สบายที่สุดเลยไม่สิเป็นคอนโดต่างหาก555 ไปเช็คe-mailดีกว่า 10นาทีต่อมา 555 พวกเนรุจังไปเที่ยวฝรั่งเศษหรอเนี่ย  หอยทากเต็มเลย  เพื่อนไปต่างประเทศแต่เราไม่ได้ไปเนี่ยน่าเสียดายจัง เอ เมลขยะนี้มันอะไรกัน GOSE online งั้นหรอฉันน่ะอยากจะหนีจากความวุ่นวายในชีวิตมาเล่นเกมสออนไลน์ซักที ลองดูดีกว่า ตึก จู่จู่สติของฉันก้อเลือนลางดวงตาเริ่มพร่ามัวก่อนที่ทุกสิ่งจะดับไปช้าๆ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
        ฉันตันขึ้นมารอบตัวของฉันเป็นสีขาวสว่าง สว่างมากจนเเสบตาชั้นยืนอยู่บนเเผ่นกระจกใ้้สซึ่งกำลังลอยเหนือจากพื้นมากพอสมควร หลังจากที่มองสถานที่นี้ซักพัก คำถามว่าที่นี้ที่ไหนก็ผุดขึ้นมาในหัวพร้อมคำถามมากมาย



APPLEPIE? .