ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : :: Oh oh...Chapter 16::
_______________________________________________________________________________
Oh oh...Chapter 16
ลั้ลล้าคณะ
ลั้ลล้าคณะ
อ่า...อย่าเพิ่งงงกันนะครับ ตั้งแต่ตอนที่แล้วที่กาอาระพูดถึงลั้ลล้าคณะ วันนี้ผมจะมาขยายความให้ทุกคนได้เข้าใจกันครับ
...ลั้ลล้าคณะคือช่วงเวลาที่แต่ละคณะจะจัดขึ้นเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้และทำความรู้จักกันน่ะครับ มันก็คล้ายๆรับน้องนั่นแหละ แต่เราจะต่างกันตรงที่จะไม่มีการลงโทษหรือมีภารกิจให้ทำ แต่จะมีเกมส์สนุกๆที่ทำให้พี่ๆน้องๆได้ทำความรู้จักกันหรือทำกิจกรรมร่วมกัน
และแต่ละช่วงปีก็ทำหน้าที่ต่างกันไปครับ ปีหนึ่งก็รอสนุกไป ปีสามก็จัดการเรื่องอาหาร พี่ปีสี่ที่มีประสบการณ์มากสุดก็สรรหาเกมส์สนุกๆมาให้ทุกคนเล่น ส่วน...ปีสองอย่างผมก็มีหน้าทีเอนเตอร์เทนให้ความบันเทิงรุ่นน้องครับ ตั้งแต่ร้องเพลงยันเล่นละครเลย
แล้วตอนนี้พวกผมกำลังจัดเวทีอยู่ครับ ไอ้ผมน่ะจะให้เล่นดนตง ดนตรีให้มันดูเท่ๆ...ก็ไม่เล่นเป็นหรอกครับ ผมทำได้แค่ร้องเพลงเท่านั้น ร้องหลักร้องคอรัสผมร้องได้หมดครับ
ผมกับกาอาระยังเคยเป็นดูโอ้ร้องเพลงกันตอนปีหนึ่งด้วยครับ แต่ไม่ดังเท่าที่ควร ฮะๆๆๆ
ผมอ่ะ...ไม่ดัง แต่คนเล่นกีต้าร์โปร่งอย่างกาอาระอ่ะครับ...ดัง
555+
“รุ่นน้องเริ่มมากันเยอะแล้วแหะ”ผมว่าก่อนจะนั่งพักลงบนลำโพงตัวใหญ่บนเวที
“นายคิดไว้แล้วหรือยังล่ะว่าจะร้องเพลงอะไร”กาอาระที่กำลังนั่งปรับสายกีต้าร์ถามขึ้นมา
“แน่นอน ต้องคิดมาแล้วสิ”
“เพลงอะไรล่ะฉันจะได้เตรียมคอร์ดไว้ถูก”
“Good time ของ Owl City & Carly Rae Jepsen ไง“
“แล้วต่อจากนั้นล่ะ?”
“ไม่รู้ เดี๋ยวคิด ฮะๆๆ”
“ให้ตายสิ นายนี่นะ”ทำใจครับเพื่อน ผมเป็นแบบนี้ ฮะๆๆๆ
“หรือจะเอาเพลงนี้อ่ะ Angel with a shot gun ของ The Cab เพลงมันดีนะ”ผมว่า
“แล้วแต่นายเลย อยากร้องเพลงอะไรก็เชิญ”กาอาระว่าก่อนจะหันไปเทสกีต้าร์ต่อ...อ้าว งอนซะแล้วหรือไงน่ะ?
“น้องๆสวัสดีครับ!!~”ผมหยิบไมค์ลอยขึ้นมาเปิดก่อนจะกรอกคำทักทายลงไป เรียกความสนใจจากน้องๆปีหนึ่งที่เริ่มมารวมตัวกันที่ลานคณะได้เป็นอย่างดีก่อนจะมีเสียงตอบรับกลับมา...
“กรี๊ดดดดดด!!!~ พี่กาอาร้า!! พี่กาอาระขา!!!~~” แต่ไม่ใช่กับผม...ซะงั้น
“โหย อะไรๆก็พี่กาอาระหมดเลย น้องรู้จักพี่มั้ยครับเนี่ย?”ผมยู่ปากเป็นท่าประกอบเล็กๆก่อนจะถามออกไป
“รู้จักค่า พี่นารูโตะซี้ปึกพี่กาอาระ!!~” แหม...นึกว่าจะไม่รู้จักเราซะอีก
“ครับ! พี่อุซึมากิ นารูโตะ รุ่นพี่ปีสองของพวกน้องๆ วันนี้พวกพี่มีหน้าที่มามอบความเอนเตอร์เทนให้แก่น้องๆ ใครที่เบื่อๆไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็มานั่งจับเข่าฟังเพลงพี่ก็ได้นะครับ”
พอผมพูดจบเสียงของรุ่นน้องปีหนึ่งก็เหกันใหญ่เมื่อกาอาระเดินเข้ามากอดคอผมพร้อมกระซิบว่าต้องสายกีต้าร์เรียบร้อย
“เอาล่ะ! งั้นเรามาเริ่มความสนุกกันเลย!!~ Woah-oh-oh-oh It’s always a good time~”เนื้อเพลงท่อนแรกขึ้นหลังจากมีเสียงดนตรีดังอินโทรขึ้นมาก่อน แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกครั้ง...
“Woke up on the right side of the bed. What’s up with this Prince song inside my head?”
“Hands up if you’re down to get down tonight. Cuz it’s always a good time.”
“Slept in all my clothes like I didn’t care. Hopped into a cab, take me anywhere. I’m in if you’re down to get down tonight. Cuz it’s always a good time”
“Good morning and good night. I wake up at twilight. It’s gonna be alright. We don’t even have to try.”ผมหยุดก่อนจะเอามือบ้องหู แล้วน้องก็ร้องท่อนสุดท้ายของท่อนฮุคนี้ออกมาอย่างกับรู้งาน
“It’s always a good time!!~”
เพลงแรกจบไปด้วยความร่วมมือของน้องๆที่ร้องเพลงคลอตามกันอย่างสนุกสนาน
มันต้องอย่างนี้สิวัยรุ่น! พวกน้องๆเขาเนี่ย...ดีจังน้า
ผมร้องไปได้สองสามเพลงก็เริ่มล้าก่อนจะแปะมือให้กาอาระเขาโซโล่เดี่ยวกับกีต้าร์ไป ตัวเองก็หลบไปเดินดูงานซุ้มเกมส์ที่พวกพี่ๆปีสี่เขาคิดสรรหากันมาให้พวกรุ่นน้องเล่น ซุ้มอาหารที่พวกพี่ปีสามช่วยกันทำอาหารแจกน้องๆ ไหนๆก็ไหนๆ ผมก็แวบเข้าไปแวะเข้าให้ อิอิ
ก็ตอนเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา
ก็เลยขอเติมพลังชีวิตให้ตัวเองก่อนละกัน!
เวลาเริ่มล่วงเลยเข้าสู่ช่วงค่ำ ผมก็กลับคือสู่เวทีอีกครั้ง กาอาระที่เพิ่งพักเบรกเสร็จก็ขึ้นมาโชว์กับผมต่อ เราสองคนยังคงเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิงได้อย่างไม่ขาดสายแต่ก็ใช่ว่าจะเรียกได้แค่ผู้หญิงนา
“เพลงนี้นะครับ สำหรับน้องๆที่อยากจะขอโทษแฟนนะครับ ทำผิดอะไรไว้ก็ขอโทษไปเถอะครับ”
“Falling a thousand feet per second. You still take me by surprise. I just know we can't be over. I can see it in your eyes”
“Making every kind of silence, takes a lot to realize. It is worse to finish than to start all over and never let it lie.”
“And as long as I can feel you holding on. I won't fall, even if you said I was wrong.”
“I'm not perfect, but I keep trying. Cause that's what I said I would do from the start. I am not alive if I'm lonely, so please don't leave. Was it something I said or just my personality?”
เมื่อเนื้อหาของเพลงจบลงก็เรียกเสียงเฮจากพวกผู้ชายได้เป็นอย่างดี มีหลายคนที่จู่ๆก็แหกปากขอโทษแฟนอย่างไม่คิดอาย ผลลัพธ์ที่ได้ก็โดนสาวเจ้าเขาฟาดเพียะเข้าให้ แต่ก็ยอมยกโทษให้
แหม...ถ้าเพลงมันจะทำได้ถึงขนาดนี้แล้วละก็นะ
ผมลงจากเวทีอีกครั้งเพราะรู้สึกแสบคอหลังจากร้องเสียงสูงในเพลงสุดท้ายนั่นไป ผมหันซ้ายหันขวาหาเครื่องดื่มก่อนที่จะมีเครื่องดื่มแก้กระหายจะยื่นมาตรงหน้า
“ขอบใจนะ”ผมรับแก้วนั่นมาในมือก่อนจะยกกระดกขึ้นดื่ม
“ในนั้นฉันใส่ไวอาก้าเข้าไปนะ”
หะ!?
พรวด!!!~
เมื่อได้ยินประโยคบนผมก็รีบหันหน้าไปทิศที่ไม่มีคนก่อนจะพ่นน้ำสีสวยนั่นออกไป
“ฉันล้อเล่น”
“กะ...แก๊ จู่ๆก็... บ้านช่องไม่มีให้กลับหรือไงหะ ซาสึเกะ!”ผมยกหลังมือเช็ดคราบน้ำที่เลอะอยู่รอบๆปาก ก่อนจะหันไปแว้ดใส่ตัวต้นเหตุที่ทำเอาซะผมพ่นไฟ(น้ำ)ออกมาไม่ทัน
“มีให้กลับ แต่ไม่อยากกลับ ว่าแต่นายนี่ไม่รู้จักระวังตัวเลยนะ”เจ้าเด็กนั่นตอบหน้าตายก่อนจะยกสองมือขึ้นกอดอก
“ถ้าเป็นคนอื่นแล้วดันใส่ยาบ้าๆนั่นเข้าไปจริงๆ ฉันแทบไม่อยากจะนึกภาพ...”
“ชิ! เออๆ คราวหน้าจะระวังตัว”ผมตอบส่งๆก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “แล้วมาที่นี่ทำไม?”
“อ้อ...แค่สงสัยว่าลั้ลล้าคณะมันคืออะไร ก็เลยตามมา..มันก็แค่นั้น”
“เป็นกิจกรรมเหมือนรับน้อง เป็นการให้พี่ๆน้องๆทั้งคณะมาทำกิจกรรมร่วมกัน มันต่างกับรับน้องตรงที่ทั้งคณะมีส่วนร่วม ไม่ใช่แค่ปีหนึ่งกับปีสาม”ผมอธิบายสั้นๆซาสึเกะก็พยักหน้าตาม
ผมเดินลัดผ่านตัวเขาก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ซุ้มเครื่องดื่มก่อนจะหยิบเครื่องขึ้นมาดื่มแก้กระหาย
“ร้องเพลงเพราะดีนะ”
“ฮืม? อ้อ ตอนปีหนึ่งร้องบ่อยน่ะ คู่กับกาอาระ...เพื่อนฉันเอง เขาเป็นคนเล่นกีต้าร์ส่วนฉันเป็นคนร้อง นายจะเดินๆดูรอบๆคณะไปก่อนก็ได้ เพราะฉันมั่นใจว่าต่อให้ไล่นายไป นายคงไม่กลับแน่ๆ”
“อืม ฉันทำอะไรก็ได้ใช่มั้ย”
“อื้อ อยากจะไปเล่นเกมส์หรืออะไรก็เอาเหอะ”
“ร้องเพลงก็ได้ใช่มั้ย”
“เออ ตามใจนายเถอะ ...หะ?” หือ? เสียงเจ้าเด็กนั่นมันก้องๆแล้วก็ดังขึ้นหรือเปล่าวะ?
ก่อนที่ความสงสัยจะบานเป็นดอกเห็ดผมก็หันไปทางเวที ...ก็พบเจ้าเด็กเปรตที่ตอนนี้ยืนถือกีต้าร์ไฟฟ้าอยู่ข้างหลังไมค์
เฮ้ย!! แกขึ้นไปทำอัลไลตรงนั้นว้า!!!~~
ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากว่าเสียโซโล่กีต้าร์โปร่งของกาอาระก็ดังขึ้นมาซะก่อน และตามมาด้วยเสียงของเจ้าเด็กแสบที่กรอกท่อนเพลงใส่ไมค์
“When I see your smile.(เมื่อฉันมองเห็นเธอยิ้ม) Tears run down my face.(น้ำตาฉันร่วงลงมา) I can't replace.(ฉันไม่สามารถอ้าแขนรับได้)”
“I have figured out.(และตอนนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นได้) How this world turns cold and it breaks through my soul.(ฉันไตร่ตรองมันอีกครั้ง มีวิธีไหนบ้างที่จะเอาคำพูดเย็นชานั้นกลับคืนมา และมันสามารถหยุดจิตวิญญาณของฉันได้) And I know I'll find deep inside me.(และฉันรู้แล้ว ฉันจะค้นมันเจอ ข้างในของฉัน) I can be the one.(ฉันสามารถเป็นที่หนึ่งได้)”
“I will never let you fall(let you fall).(ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เธอล้มลง) I'll stand up with you forever.(ฉันจะยืนข้างเธอไปตลอดกาล) I'll be there for you through it all(though it all).(ฉันอยู่เพื่อเธอฝ่าฟันมันไปให้ได้) Even if saving you sends me to heaven.(ไม่ว่ามันมันจะช่วยปกป้องเธอและส่งฉันไปยังสวรรค์ได้หรือไม่ก็ตาม)”สายตาของเขาจับจ้องมาที่ผม ทุกครั้งที่ท่อนเพลงยังคงดำเนินต่อไป...
อะไรน่ะ...แม้จะไม่มีคำว่ารักในเพลง
แต่ไหงผมถึงรู้สึกอย่างกับถูก ‘สารภาพรัก’ เลยล่ะ!?
หวา...ไม่จริงน่า!
“It's okay. It's okay.(มันเรียบร้อยทุกอย่าง) It's okay. Seasons are changing.(ฤดูกาลกำลังหมุนเวียนเปลี่ยนไป) And waves are crashing(เกลียวคลื่นกำลังซัดสาดไป)”
“And stars are falling all for us.(และดาวตกกำลังตกลงมาเพื่อเรา) Days grow longer and nights grow shorter.(กลางวันมันช่างยาวนาน และกลางคืนกลับผ่านไปรวดเร็ว) I can show you I'll be the one(ฉันมาสามารถทำให้เธอเห็นได้ ว่าฉันจะเป็นที่หนึ่ง)”
และท่อนฮุคของเพลงก็กลับมาอีกครั้ง และต่อด้วยท่อนตาม
“Cuz you're my, you're my, my, my true love,(เพราะเธอคือรักแท้ของฉัน) my whole heart.(เป็นหัวใจทั้งดวงของฉัน) Please don't throw that away.(ได้โปรด อย่าได้ถอยห่างไปไหน)”
“Cuz I'm here for you.(เพราะ ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อเธอ) Please don't walk away and,(ได้โปรด อย่าไปไหนเลยและ)"
“Please tell me you'll stay, stay(ได้โปรด บอกฉันว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ ตรงนี้)”และแล้วกีต้าร์ไฟฟ้าที่เขาถือมาครึ่งค่อนเพลงก็มีประโยชน์ขึ้นมาทันที เมื่อนิ้วเรียวขยับดีด เปลี่ยนจากเพลงที่บรรเลงด้วยกีต้าร์โปร่งให้ความรู้สึกเนิบๆพาให้เคลิ้มตาม มาเป็นจังหวะที่หนักแน่นแทน
“Use me as you will.(โปรดใช้ฉันเท่าที่เธอต้องการ) Pull my strings just for a thrill,(กระชากหัวใจฉันออกมาเพื่อให้เธอพอใจ) And I know I'll be okay.(และฉันรู้ ฉันยังอยู่ดี) Though my skies are turning gray(แม้ว่าท้องฟ้าของฉันจะกลับกลายเป็นสีเทาก็ตาม)”
“I will never let you fall.(ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เธอล้มลง) I'll stand up with you forever.(ฉันจะยืนข้างเธอไปตลอดกาล) I'll be there for you through it all.(ฉันอยู่เพื่อเธอฝ่าฟันมันไปให้ได้) Even if saving you sends me to heaven.(ไม่ว่ามันมันจะช่วยปกป้องเธอและส่งฉันไปยังสวรรค์ได้หรือไม่ก็ตาม)”
เชื่อมั้ยครับ...
ทั้งๆที่ตอนแรกทุกคนในคณะมองว่ามันเป็นใคร?
เป็นนักศึกษาที่นี่...คณะนี้หรือไง?
และสาวๆก็คงมองว่ามันหล่อชิบหาย เทพบุตรปีไหนคณะอะไรหว่า?
ทั้งๆที่มันเป็นคนแปลกหน้าที่จู่ๆก็โผล่ขึ้นไปร้องเพลงบนอยู่บนเวที แค่สามนาทีกับอีกนิดหน่อย...
มันสามารถสะกดคนดูได้เกือบทั้งหมด ณ ลานกว้างหน้าเวที
แม้กระทั่งผม...
ผมไม่ได้โง่นะเข้าใจมั้ย ผมรู้เสมอว่ามันต้องการอะไร ทุกครั้งมันจะทำการกระทำสวนทางกับคำพูด ยกเว้นเรื่องดื้อแพ่งที่ปากตรงกับใจเหลือเกิน และเรื่องนี้ก็เช่นกัน
เข้าใจมั้ยว่าผมไม่ได้โง่..
และความหมายเพลง...แม่งเอ้ย
เสือกบอกรักกู!
_______________________________________________________________________________
The End!!
เป็นการบอกรักที่...ไม่โรแมนติกเอาซะเลยน้อ!~
สงสัยต่อความอดทนแตกซะแล้ว...เป็ดน้อยของเรา
แล้วอิโตะจะทำยังไงละเนี่ย จากที่ซื่อบื้อมาตลอดศก และคงเพราะเกะมันไม่ได้ชัดเจน(ไม่ชัดเจนตรงไหนวะ รีดเดอร์เขาเห็นๆกันอยู่)
แต่คราวนี้ล่ะ!~ บอกรักเป็นบทเพลงเชียว ต่อให้เป็นไอ่โตะจอมซื่อบื้อก็เห๊อะ~
เอาล่ะ อาทิตย์นี้มาต่อให้ได้สองตอน โอ้ว!~ ดีใจกันหน่อยเร็ว!~ แถมยังยาวกว่าตอนอื่นๆด้วยล่ะ!
อืม...มาตอบเม้นดีก่ะ
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : deadliness< My.iD >  [ IP : 101.108.187.44 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
นั่นสิน้า~ ก็ว่าน่าจะรู้ตัวนะ^-^
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Yoshida Akira< My.iD > [ IP : 49.231.102.29 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
กรี๊ดสิคะ เกะซะอย่าง...จะเหลืออะไรหรอ??
 |
|
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : CokTel< My.iD > [ IP : 101.51.251.214 ] ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
ก็เค้ารักน้องเน่าของเขานี่เนอะ^0^(ว่าใครเป็นน้องเน่าน่ะ!!!//โตะ)
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Buka< My.iD > [ IP : 111.84.196.71 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
ไม่หรอกค่ะ แค่เค้าจะไม่ทน...บอกรักแม่งเลย
ซื่อบื้อก็ซื่อบื้อวะ เจอมุกการกระทำสวนกับคำพูด กับเรื่องดื้อแพ่งที่ปากตรงกับใจเข้าไป
เหอะๆๆ ไม่เหลือ...
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : tohana< My.iD > [ IP : 223.205.139.171 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
โอ๊ะ! ไม่ใช่อย่างที่รีดเดอร์คิดแหะ แต่เรื่องไล่กลับบ้านนี่ถูกค่ะ
ต่อให้โตะมันอยากไล่ เกะมันก็ไม่กลับ โตะมันก็เลยปล่อยเลยตามเลยซะเลย
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Fate [ IP : 223.207.227.229 ] |
||
|
|
|
|
สารภาพแล้วค่ะ! ตอนนี้ไงๆ
ส่วน "พระเจ้าจ๊อตโต้" เนี่ย...แค่คำอุทานค่ะ^^
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : Daughter of devil< My.iD > [ IP : 58.8.41.172 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
นั่นสินะ...เกะมันอาจจะรู้ตัวอยู่ก็ได้นะ!
อืม....เม้นน้อยกันจังแหะ หรือเพราะอาบิหายไปนานกันหว่า??
งั้นมั้ง และคงเพราะเรื่องนี้คนตามไม่เยอะด้วย
คนที่เม้นแล้วก็ที่อาบิตอบเม้นส่วนมากก็คนเดิมๆที่ตามมาจากเรื่องเก่าๆกันทั้งนั้น ขอบคุณนะคะ
คนใหม่ๆที่อ่านก็เม้นกันบ้างดี้ จะได้รู้ว่ามีตัวตนอยู่ โอเคนะคะ^^?
อ้อ! เผื่อถาม...ว่าทำไมมีแต่เพลงสากล จะบอกรักทำไมไม่ใช้เพลงไทย
คำตอบก็สั้นๆง่าย...อาบิชอบฟังเพลงสากลค่ะ
ส่วนตอนนี้ก็....บายบีค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น