เรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันให้อะไรมากกว่าความรักระหว่างคนสองคน
ชอบที่สุดก็คือ...ความรักแบบใสๆ ที่ไม่มีเรื่องเซ็กส์มาเกี่ยวข้อง
เนื้อเรื่องไม่รวดเร็วดี ไม่ใช่อยู่ดีๆ ตัวเอกทั้งสองก็สารภาพรักกัน
แต่มีความรู้สึกที่มันยากจะอธิบายที่ตัวเอก (ก้องภพ) กำลังสื่อออกมา
ชอบอีกอย่างคือ เรื่องนี้ตีแผ่ความจริงของโซตัสออกมาในรูปแบบเป็นกลาง
คือไม่ได้ดูว่าเป็นการดุดันเกินไปตามที่นิสิตนักศึกษาหลายคนในปัจจุบันเข้าใจกัน

เรายอมรับว่าคณะอักษรเราก็ไม่ได้มีโซตัวแบบคณะวิศวะเหมือนในเรื่อง
แต่ทุกคนทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องก็เคารพซึ่งกันและกัน

เห็นฉากต่างๆ ในเรื่องย้อนนึกถึงตอนที่ยังเป็นเฟรชชี่ใหม่ๆ (แม้ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่)
รู้สึกแอบเสียดายที่เราเก็บช่วงเวลานั้นได้น้อยเกินไป

หวังว่านิยายเรื่องนี้จะทำให้ใครหลายคนมอง 'ทุกช่วงเวลา' ให้ 'มีค่า' มากขึ้น...