[short fic - SNSD] because of you (yulsic)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คู่ต่อจากคู่มักเน่ ยูลสิกจ้าาาาา

เนื้อเรื่อง

because of you

"กรี๊ดดดดดดดดด แก๊ พี่ซูยองฉันทำแต้มได้อีกแล้วอ่ะ กรี๊ดค่ะ กรี๊ดดดดด"

เจสสิก้าหันไปมองรอบข้างที่ตอนแรกเงียบกริบ ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ดซูยองที่เพิ่งทำแต้มได้ ที่จริงเธอไม่ได้ชอบจะดูกีฬาหรอกนะ ออกจะเบื่อๆด้วยซ้ำ แต่นัดวันนี้เป็นนัดสำคัญของน้องสาวข้างบ้านที่สนิทกัน เธอกับพี่สาวจึงมา แต่ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริงหรอก แม้แต่เจ้าตัวเองก็คงไม่คิดล่ะมั้ง

'เอ่ออ พี่เจสคะ นัดต่อไปยูลแข่งนัดชิง แล้วก็มีสิทธิ์ไปคัดตัวทีมชาติ เอ่ออ'

'ว่าไงยูล จะบอกอะไรพี่เหรอ'

'เอ่ออ พี่เจสไปดูได้มั้ยคะ คืออ ยูลอยากได้กำลังใจจากพี่'

"เจส เจสสิก้า ยังอยู่กับพี่มั้ยเนี่ย"

"คะ คะ พี่แท พูดว่าอะไรนะคะ" เจสสิก้าสะดุ้งขึ้นมาเมื่อเจอแทยอนวางมือลงบนหัว หัวเราะแหยๆให้พี่สาว ก็แค่เหม่อไปถึงคนในสนามเอง พี่มาแล้วนะ ทำให้เต็มที่ล่ะ

"พี่ถามว่าคิดยังไงวันนี้ถึงยอมมา เห็นปกติจูฮยอนชวนแทบตายไม่ยอมมากับน้องเลย"

"แหมมม คุณหมอแทยอนคะ ทำอย่างกับว่าพี่เคยมาอย่างนั้นล่ะ มาว่าแต่ฉัน" หญิงสาวพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้ ทำเป็นมาว่าเธอ ตัวเองก็ไม่เคยมาเหมือนกันล่ะน่าา

"พี่ทำงานรึเปล่าล่ะ แต่เราน่ะ ว่าง นอนอยู่บ้าน แต่ก็ไม่ยอมมา" ไม่น่าเล้ยยยย เจสสิก้า ไม่น่าไปต่อล้อต่อเถียงกับพี่แทเลย ไม่จบง่ายๆแล้วล่ะประเด็นนี้

ปรี๊ด ปรี๊ด ปรี๊ดดดดดดด

"ไอ้ยูล ยุนมันเป็นอะไรวะ เหม่อได้ตลอดเวลา ดีนะที่ฟอร์มมันยังไม่ตก แต่ฉันล่ะเสียวมันโดนบาสซัดใส่หัวซะจริงๆ" ซูยองพูดขึ้นกับยูริที่เดินอยู่ข้างกัน ตอนนี้ก็จบควอเตอร์ที่3แล้ว คะแนนก็ยังสูสีกันอยู่ ทีมของพวกเขานำเพียงไม่กี่ลูก ถ้านำห่างๆหน่อยนะ จะยุให้พี่เอายุนอาไปพักยาวไปเลย มันดูท่าจะร้องไห้ได้ตลอดเวลาแล้วน่ะ ไหนจะขอบตาที่ดำอย่างกับคนอดนอนอีก

"เฮ้ยยูล ไอ้ยูล ไอ้ยูลโว้ยยย!!"

"หะ ฮะ หาาาา อะไรของแกวะไอ้หยอง หูจะแตก" ยูริถึงกับต้องเบือนหน้าออกห่างคุณเพื่อนสุดที่รัก ก็ท่าซูยองจะตะโกนใส่เขาขนาดนั้นนะ เอาโข่งมากรอกหูเขาเลยเถอะ -0-

"โอ้ยย หยองเซ็ง มันเหม่อด้วยกันทั้งพี่ทั้งน้อง ไปดีกว่า เรียกสติกลับมาเร็วๆนะเว้ย จะหมดเวลาพักแล้ว"

"ฉันไม่ได้เหม่อแบบยุนหรอกน่าา ฉันแค่อยากได้กำลังใจ ก็แค่นั้น.."

"นี่เจส พี่ว่าเหมือนยูลจะมองมาทางเรานะ"

"อะไรคะพี่แท ยูลอาจจะมองเพื่อนเขาก็ได้" ตอบปัดไปแบบนั้นเอง แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างสูงมองเธออยู่ ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ในเมื่อสายตาเรากำลังสบกันอยู่

ปรี๊ดดดดดดดดดดดด

อาจจะเหมือนว่าเจสสิก้ากำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการแข่งขัน แผ่นหลังบางไม่ติดกับพนักเก้าอี้ ศอกวางบนเข่าพร้อมกับมือมี่ถูกใช้เป็นที่วางคาง แต่จริงๆแล้วไม่เลย มีเพียงสายตาเท่านั้นที่มองตามร่างสูงของเด็กข้างบ้าน คนที่มักจะทำหน้าตาเขินอายเมื่อเจอเธอ ในขณะที่ใจกำลังลอยไปไกลแสนไกล

"กรี๊ดดดดดดด แก๊ แกๆๆ พี่ยุน พี่ยุนของฉันทำแต้ม โอ้ยแม่จะเป็นลม ทำไมเท่ห์ขนาดนั้นคะ โอ้ยย กรี๊ดดดดดดด!!"

เจสสิก้าสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นรอบๆกาย แทยอนได้แต่หันมาขำก๊ากใส่น้องสาวตัวเองให้ร่างบางได้หันมาค้อนใส่ โถ่ ไอ่เราก็นึกว่าตั้งใจดูอยู่ เห็นทำท่าอย่างกับว่ากำลังดูการแข่งขันเชียร์โอลิมปิกนัดชิง ที่ไหนได้ เหม่อ!!

"นี่ เจสว่ามั้ย ยุนกับยูลถึงแม้ว่ารูปร่างหน้าตาจะคล้ายกันมาก แต่ทุกอย่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยเนอะ" แทยอนพูดขึ้นมาหลังจากหยุดตัวเองจากการขำได้สำเร็จ เขาซึ่งมองในฐานะคนที่โตที่สุด เห็นหมดเลยล่ะถึงนิสัยของแต่ละคน รวมไปถึงความรู้สึกด้วยล่ะนะ..

"ยังไงเหรอคะ"

"ก็ดูอย่างตำแหน่งในการเล่นบาสนะ ทั้งคู่มีส่วนสูงที่ใกล้เคียงกัน แต่ยุนอาเล่นอยู่ในตำแหน่งที่ต้องเร็วและคล่องแคล่วมากๆ ขึ้นไปทำแต้มแต่ละทีก็เท่ห์ซะ ในขณะที่ยูล เล่นอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ต้องอาศัยความเร็วมากนัก แต่ต้องใช้สมองที่อ่านเกมให้ออกเพื่อที่จะส่งลูกไปยังจุดที่มีโอกาสทำแต้มได้มากที่สุด ยูลไม่ค่อยชู้ตเลยเห็นไหม แต่แทบทุกลูกที่ยุนอาหรือคนอื่นๆทำได้ก็มักจะเป็นการส่งลูกมาจากยูลทั้งนั้น ยูลเหมือนแทบไม่มีบทบาท แต่เป็นคนที่สำคัญสำหรับทีมมากนะ" แทยอนอธิบายให้เจสสิก้าเข้าใจเมื่อเห็นร่างบางเริ่มขมวดคิ้ว ถึงเขาจะเป็นหมอ แต่กีฬาก็เป็นสิ่งที่เขาชอบดูอย่างหนึ่ง

"แล้ว.." ร่างบางกำลังงงได้ที่เลยล่ะ เข้าใจนะที่แทยอนอธิบาย แต่ที่ไม่เข้าใจคือ... พี่ของเธอต้องการสื่ออะไร

"อย่ามัวแต่ช่วยจูฮยอนให้เข้าใจความรัก จนลืมที่จะสนใจเรื่องหัวใจของตัวเองนะ บางครั้งบางทีเขาอาจจะดูเหมือนไร้ตัวตน เขาอาจจะอยู่เคียงข้างเราเสมอจนเราลืมที่จะใส่ใจไปก็ได้ อย่ารู้ตัวช้าไปจนเสียของสำคัญในชีวิตไปล่ะ"

แทยอนได้แต่ยิ้มออกมาบางๆกับใบหน้าครุ่นคิดของน้องสาว ขืนบอกไปตรงๆก็มีแต่ปฏิเสธ บอกให้คิดเองแบบนี้คงดีซะกว่า ถึงแม้เจสสิก้าจะชอบวางท่าใส่ยูริ แต่พอเอาเข้าจริงแล้วก็มองหาแต่เด็กลิงของเธอนั่นแหละ

"อ้ะ จูฮยอน มาทันนาทีสุดท้ายพอดี นั่นไง คู่นี้นี่น้าาาา กว่าจะลงเอยกันได้พวกพี่คงต้องไมเกรนกินซะก่อนล่ะมั้ง เฮ้ออออ" เสียงบ่นงึมงำของแทยอนเรียกสติเจสสิก้าให้กลับมาอีกครั้ง มองไปในสนามก็เห็นเป็นยุนอาที่นอนหมดสติไปแล้วบนตักของจูฮยอน และคนที่ยืนก้มอยู่ข้างๆ ตอนที่เธอเล่นบาสเสร็จนี่.. มีเสน่ห์เหมือนกันนะเด็กลิงของฉัน

'อ้ายยยย จูฮยอน พี่คนนั้นตอนเล่นบาสเท่ห์จังเลย' เสียงแหลมๆของเด็กน้อยเจสสิก้าวัย15ปีกำลังเอ่ยกับน้องสาวด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้พวกเธอกำลังรอแทยอนที่เพิ่งจะเลิกจากมหาวิทยาลัยมารับที่โรงเรียน ข้างๆกันนั้นมีเด็กสาวอีก2คนที่หน้าตาเหมือนกันราวกับแฝด ต่างกันที่สีผิวเท่านั้น

'พี่สิก้าชอบคนเล่นบาสเหรอเนี่ยย ยุนกับยูลก็เล่นน้าาา คิคิ' ยุนอาซึ่งกำลังแกล้งจี้จูฮยอนอยู่พูดขึ้นมา ก่อนจะหันไปมองรุ่นพี่ที่เจสสิก้าบอก เขาเป็นรุ่นพี่ม.ปลายปี3 คาสโนว่าประจำโรงเรียน

'จูฮยอนนน พี่เขาหันมายิ้มให้พี่ด้วยล่ะ' ดูเหมือนเจสสิก้าจะไม่ใส่ใจคำพูดของยุนอาซักเท่าไหร่ เมื่อรุ่นพี่คนที่ว่านั่นหันมายิ้มให้เธอ นั่นไง บิดจะเป็นเลขแปดแล้วน่ะ

'เอ่ออ พี่เจส พรุ่งนี้ยูลกับยุนมีแข่ง พี่เจสจะมาดูมั้ย' ยูริพูดขัดขึ้น ไม่รู้ทำไม แต่ไม่ชอบใจเลยที่เจสสิก้าเขินอายกับยิ้มของรุ่นพี่คนนั้น นี่ยูริหวงพี่สาวข้างบ้านเหรอเนี่ย

"เจสสิก้า!! ช่วงนี้เหม่อบ่อยจังนะ ไปได้แล้ว กลับบ้านกัน ให้จูฮยอนอยู่เป็นเพื่อนยุนอาไปก่อน" เจสสิก้าเพียงพยักหน้ารับก่อนที่ทุกคนจะอพยพไปยังบ้านเธอ เจสสิก้าเดินเอื่อยๆอยู่ข้างหลังอย่างคนใช้ความคิด ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามีคนเดินข้างๆ

"พี่เจส เอ่ออ ขอบคุณนะคะที่วันนี้ไปดู"

"อื้ออ เล่นเก่งนี่ แฟนคลับเยอะเชียวนะยูล" เอ่ยแซวไปอย่างสบายใจ อาจจะเป็นเพราะว่าทุกครั้งที่ทำได้ยูริจะหันมาทางเธอพร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้ ไม่มีท่าทางสนใจเสียงกรี๊ดที่ต่างตะโกนเรียกชื่อเธอเลยก็เป็นได้ ร่างบางถึงได้อารมณ์ดีอยู่แบบนี้

"แต่ แต่ยูลทำแต้มได้ไม่เยอะนะ" ยูริเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอก่อนจะต้องก้มหลบลงไปอีกครั้งเมื่อเจสสิก้าส่งยิ้มกว้างให้ เธอชอบส่งยิ้มแบบนี้ให้ร่างสูง ก็พอยูริทำหน้าเขินทีนึงนี่มัน.. น่ารักดีนี่

"ฮะๆๆ ขนาดทำได้ไม่เยอะยังมีแฟนคลับเลย พี่ว่าขืนทำได้เยอะมีคนตั้งกรุ๊ปแน่ๆ ไปๆ ไปที่บ้านพี่กัน" แล้วมือบางก็ดันร่างสูงให้เดินเร็วๆไปทางบ้านเธอ ขออยู่แบบนี้ได้มั้ยคะพี่เจส ถึงแม้จะเป็นได้แค่พี่น้องกันก็ตาม

เย็นวันนั้นยุนอาไม่ได้มาทานข้าวเย็นด้วย มีเพียงจูฮยอนที่เดินทำหน้ายุ่งๆกลับมา และหลังจากนั้น ยุนอาและยูริก็ไม่มาที่บ้านของ3พี่น้องอีกเลย ปกติแล้วยูริจะมาก็ต่อเมื่อยุนอามาหาจูฮยอน แต่พอยุนอาไม่มา ยูริก็เลยไม่มาด้วย เจสสิก้าพยายามไม่คิดถึง 2คนนั้นอาจจะติดซ้อมก็ได้ จะได้คัดตัวในอีก2วันนี้แล้วนี่

'พี่เจส พี่คอยดูนะ ฉันจะต้องเป็นนักบาสทีมชาติให้ได้!!'

คิดไปถึงตอนนั้นแล้วเธอก็ขำ เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ยูริพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นกับเธอ ตอนนั้นเธอไม่คิดว่ายูริที่อายุเพียง15ปีจะเอาจริงกับแค่คำพูดเล่นๆของเจสสิก้าเอง แต่วันนี้เด็กลิงนั้นพิสูจน์แล้วว่า เขาทำได้ ถ้าเธออยากได้อะไร หากไม่ยากเกินไป สิ่งนั้นมักจะมาหาเธอเสมอ จากฝีมือของยูริถึงแม้ว่าเขาจะไม่เปิดเผยตัวก็ตาม

"นี่สิก้า ช่วงนี้แกเหม่อบ่อยจังน้าาา ยิ้มคนเดียวอีก มีความรักแล้วเหรอจ้ะเพื่อนฉัน" เพื่อนสนิทในคณะของหญิงสาวเอ่ยถามขึ้นมาเมื่ออยู่ร่างบางก็ยิ้มอยู่คนเดียว

"บ้าเหรอ ฉันก็ขำอะไรไปเรื่อยๆล่ะน่าาาา" เจสสิก้าตีแขนเพื่อนแก้เขินก่อนจะบอกปัดปฏิเสธไป ก็แค่นึกถึงเรื่องเก่าๆเอง ไม่ได้คิดถึงซะหน่อย

"งั้นวันนี้ไปเที่ยวห้างกันนะวันนี้ จะวันเกิดแฟนฉันแล้ว ไปช่วยเลือกหน่อย"

"ไอ้หยองนะไอ้หยอง จะวันเกิดพี่ซันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันวะ ฮ่วยยย ซ้อมมาเหนื่อยๆยังต้องมาเป็นเบ๊มันอีก" ร่างสูงในชุดสบายๆกำลังเดินอยู่ในห้างดังแห่งหนึ่งเพื่อมาซื้อของตามคำขอร้องของเพื่อนรัก พอรู้ตัวหน่อยแล้วทำตัวดีเลยนะไอ้บ้าหยองกี้ ยุนอาก็พอได้เป็นแฟนแล้วก็ลืมพี่ โถ่ ชีวิตควอนยูล

"เฮ้ยย พี่เจสนี่หว่า กับรุ่นพี่แทคยอน... ยังไงวะนั่น" ยูริที่เหลือบไปเห็นร่างบางเดินอยู่กับรุ่นพี่ที่เคยปลื้มก็สะดุดกึกทันที ไม่อยากตามไปให้เจ็บ แต่ก็เป็นห่วง

"น้องสิก้าเป็นไงบ้างครับ สบายดีนะ" ชายหนุ่มถามขึ้นระหว่างเดินอยู่ข้างกัน เขาเดินมาเจอเจสสิก้ากับเพื่อนตอนกำลังจะกลับพอดี เลยชวนหญิงสาวมาเดินเล่นต่อเพื่อสานความสัมพันธ์ครั้งเก่า

"แหม พี่แทคคะ ไม่เจอกันตั้งนานคิดคำถามไม่ออกเลยเหรอ คิคิ" เจสสิก้าเอ่ยแซวแฟนเก่าไปอย่างไม่คิดอะไร ตอนแรกเธอคิดว่าที่เธอไม่เปิดใจให้ใครเพราะเธอยังรักรุ่นพี่คนนี้อยู่ แต่พอหลังๆมานี่เธอก็เริ่มจะเขว พอบังเอิญมาเจอแทคยอนอีกครั้ง เธอก็รู้แล้วล่ะว่าเพราะอะไรและใคร... ที่ทำให้เธอไม่เปิดใจรับใครใหม่อีกแล้ว

"มันก็ต้องมีบ้างล่ะนะ ฮะๆๆ คอแห้งมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้" แล้วชายหนุ่มก็วิ่งออกไป เจสสิก้าได้แต่ยิ้มขำๆก่อนจะมองรอบๆอย่างเรื่อยเปื่อย แทคยอนแอบใส่ยาอะไรบางอย่างในน้ำที่จะยื่นให้ร่างบางดื่ม และทุกการกระทำ อยู่ในสายตาควอนยูริทั้งหมด!!

"หึ ทำมาเป็นเล่นตัว ให้ได้แค่จับมือกับหอมแก้ม สุดท้ายเธอก็แค่หนึ่งในเด็กของฉัน เจสสิก้า ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะดังขึ้นในที่จอดวีไอพี ร่างบางสลบไปแล้วตอนนี้ ควอนยูริที่แอบตามมานั้นกำลังรอจังหวะเข้าจัดการ เขาติดต่อแทยอนและตำรวจไปแล้ว แต่จะให้รอคงไม่ทันการแน่

"เดี๋ยวเราจะได้สนุกกันนะจ้ะ" แทคยอนพูดระหว่างที่พยายามถอดเสื้อผ้าของเจสสิก้า ยูริที่กำลังแอบอยู่กำหมัดแน่นทันที มองหาอาวุธรอบกาย แต่.. ไม่ทันแล้ว

ยูริพุ่งเข้าไปจับคอเสื้อของแทคยอนเหวี่ยงออกมาทันที ทั้งคู่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธแต่ด้วยเหตุผลที่ต่างกัน ยูริโกรธ โกรธที่แทคยอนไม่ให้เกียรติเจสสิก้า ในขณะที่ชายหนุ่มโกรธที่เด็กคนนี้เข้ามาขวางอีกแล้ว ทั้งคู่ต่างแลกหมัดกันและพยายามทำร้ายอีกคนให้ได้มากที่สุด แต่ด้วยสรีระที่เสียเปรียบของยูริทำให้ในที่สุด...

อ้ากกกกกกกกกกกก

"ไง ไอเด็กเมื่อวานซืน รักเจสสิก้ามากรึไง รักผู้หญิงของฉันมากงั้นเหรอ!!" แทคยอนที่ได้ทีที่เห็นยูริเจ็บแขนก็เหยียบซ้ำลงไปบนแขนข้างนั้นอย่างแรง ตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของยูริ และเสียงหัวเราะสะใจของแทคยอน

"หึ จำไว้นะ ผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยเห็นค่าแก แกมันก็แค่ไอ้เด็กคนนึงเท่านั้น อย่าสำคัญตัวผิด นี่มันผู้หญิงของฉัน!! โอ้ยยย"

ด้วยความโกรธ ยูริใช้ขาถีบเข้าที่เป้าของแทคยอน ก่อนจะลุกขึ้นไปแตะซ้ำจนชายหนุ่มแทบสลบ เขาไม่โกรธที่แทคยอนดูถูกเขา เขารู้ตัวดี แต่เขาโกรธที่ผู้ชายคนนี้ดูถูกคนที่เขารัก

"ฉันรู้ดีว่าไม่มีทางที่ฉันจะได้ยืนข้างพี่เจส ฉันขอแค่ได้ทำให้ก็พอ แต่แกไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงพี่เจสแบบนี้  แกไม่สมควรแม้แต่จะแตะต้องพี่เจสด้วยซ้ำ ไอ้ชั่ว!!"

เจสสิก้าที่ฟื้นมาทันแทคยอนดูถูกยูริ ถึงแม้ว่าสติจะยังไม่ครบร้อย แต่ก็ต้องขอบคุณแทคยอนที่ใช้ยานอนหลับไปเพียงนิดเดียว ทำให้ฤทธิ์ยาอยู่ไม่นาน เธอเสียใจที่ยูริเข้าใจผิด แต่เธอไม่มีแรงพูดอะไรทั้งนั้นในตอนนี้

"ยูล ยูล พอแล้ว ตำรวจมาแล้วนะ ไป ไปโรงพยาบาลกัน" แทยอนรีบวิ่งมาหยุดร่างสูงพร้อมกับรีบพาไปที่รถพยาบาล ยุนอาและจูฮยอนเป็นคนไปพยุงเจสสิก้าขึ้นมา และด้วยฤทธิ์บาดแผลที่เต็มตัวไปหมด ตอนนี้ยูริได้สลบไปแล้ว

"อะ อื้อออ โอ้ยย" ยูริที่เพิ่งฟิ้นขึ้นมาเผลอไปขยับแขนเข้า น้ำตาเล็ดเลยทีเดียวงานนี้ ก่อนจะพยายามเอาแขนกลับไปยังตำแหน่งเดิมและสำรวจห้อง ห้องเขานี่ กลับมาได้ไง แล้วพี่เจสล่ะ

"อ้าวยูลล ตื่นแล้วเหรอ ดื่มน้ำก่อนนะ" เจสสิก้าที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถาดข้าวต้มรีบนำแก้วน้ำมาจ่อปากเขา ยูริดื่มน้ำอย่างงงๆ ทำไมพี่เจสมาอยู่นี่ได้ล่ะ

"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก พี่มาดูแลยูลไง ยุนไปซ้อมแล้วน่ะ...  เอ่ออ พี่ขอโทษนะ เรื่องแขน.." เจสสิก้ากล่าวขึ้นมาอย่างรู้สึกผิดเมื่อเห็นมือของร่างสูงที่กุมแขนตัวเองอยู่ คงจะเจ็บมากเลยสินะ ยูริพลาดการคัดตัวครั้งนี้ก็เพราะเธอ เขาทำเพื่อเธอตลอด

"ไม่นะ ยูลไม่ได้โกรธพี่ ยูลสิต้องขอโทษ ยูลทำไม่ได้อย่างที่สัญญาไว้" ร่างสูงก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง แค่เรื่องแค่นี้ เขายังทำไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่เขายังปกป้องหัวใจของเขาไว้ได้ หัวใจที่ต่อให้แลกด้วยชีวิต เขาก็ยอม

"ยูลล ยูลไม่ต้องทำอะไรเพื่อพี่อีกแล้วนะ พี่อยากให้ยูลทำในสิ่งที่ยูลรักจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่พี่อยากได้"

"สิ่งที่ยูลอยากทำคือทำเพื่อพี่ค่ะ ถึงแม้ว่ายูลจะไม่มีวันได้อยู่ในสายตา แต่ขอแค่ยูลได้ทำเพื่อพี่ ยูลพอใจแล้วค่ะ" สายตาที่จริงใจที่ส่งออกมาทำให้ร่างบางถึงกับต้องหลบ สลบไปทีเดียวนี่.. กล้าขึ้นเยอะเลยนะเด็กลิง

"ใครบอกว่ายูลไม่อยู่ในสายตาพี่ล่ะ ยูลนำหน้าคนอื่นๆมาตั้งนานแล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยรึไง"

"พี่เจส เอ่ออ พี่เจสเข้าใจเรื่องเดียวกับยูลมั้ยเนี้ย" ยูริพูดออกมาพร้อมกับมองใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงของพี่สาว หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ฉันรู้ล่ะน่าา ช่วยเข้าใจง่ายๆบ้างได้มั้ยหาา" เขินเป็นนะเฮ้ยยย

"ฮะๆๆๆ เป็นแฟนกันนะคะ ที่รัก" เมื่อก่อนอาจจะอายๆ แต่ตอนนี้เด็กลิงของเธอรุกเต็มที่เลยทีเดียวค่ะ โอ้ยยยย เขินนะ

"ถ้าขอช้ากว่านี้จะไม่เป็นแล้วจริงๆด้วย อ้ะ ยาก่อนอาหาร จะได้ทานข้าว เร็วๆ" แสร้งทำเสียงดุเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอาย แต่มันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด เมื่อตอนนี้เจสสิก้าหน้าแดงไปหมดแล้วน่ะสิ

"ที่รักง่าาา เค้าไม่อยากกินยา ป้อนหน่อยนะ"

"เอ๊ะ เด็กคนนี้ อย่าดื้อได้มั้ย จะให้ป้อนยังไงอีก"

แล้วยูริก็ยื่นหน้าเข้าไปประทับรอยจูบนุ่มนวลให้เจสสิก้า หญิงสาวที่ตอนแรกตกใจก็ค่อยๆผ่อนลง รับสัมผัสอ่อนหวานจากคนรัก ก่อนจะต้องครางประท้วงเบาๆเมื่ออากาศกำลังจะหมดลง

"ป้อนอย่างนี้ไงคะ จำได้มั้ยเอ่ยย เดี๋ยวเค้าสาธิตให้ดูอีกนะ"

แล้วเช้านั้นกว่ายูริจะได้ทานยาทานข้าว เอ่ออ มันคงกลายเป็นข้าวเที่ยงไปแล้วล่ะ =_=

......................................................................................................................................................................
มาแล้วค้าบบบบบ  ภาคต่อที่เคยบอกเอาไว้ หายไปนานเลยทีเดียว มาแบบรวดเดียวจบเลยย คู่ลิงเป็ดกันบ้าง ชอบไม่ชอบยังไงบอกด้วยนะฮะ